Kapitalizmi asht ide dhe kurverim dhe njeriu modern asht nje kurvar qe lexon gazeta, thoshte Kamy.
Qe pra; kapitalizma asht kurvero te kurverojme.
Postkapitalizmi, kapitalizmi i kohes se sotme, perfshin ne vete edhe antikapitalizmin, per vete faktin se i rri ngambrapa - i Modhi 
Ke pershkruar delten me arbanin 
Ka diçka tejet diabolike ne diskutimin virtual te cilen nuk arrij ta kap, ndoshta pse diskutoj edhe vete.
Nuk arrij te kuptoj perse virtualiteti nxjerr ne pah cfare eshte me e poshter, me perverse dhe me keqdashese ne shpirtin njerzor qe nuk e ndesh ne jeten reale? Zakonisht fenomeni shpjegohet me anonimatin, gje e vertete por deri diku, sepse ve re qe e njejta kolere perverse prek edhe ata qe diskutojne me emer dhe mbiemer. Me sa duket pergjegjsia, perveç se virtut shpirteror, ka peshe edhe fizike, trupore, konkrete. Thënë alabakshe: diskuton ndryshe nëse ekziston rreziku të hash ndonjë lapër turinjve.
Me behet shume qefi kur tema ime pervetson edhe funksionet e temes “Diskutime te lira”. Kjo tregon se me te vertete jom i Modh
-Shiko or ti qytetar i Evropit që nuk ke asnjë problem me ekstrakomunitarët, edhe kur ti nuk mendon që jam ekstrakomunitar, mendoj une që ti mendon se jam i tillë, e nese nuk mendon ti, mendoj unë, gjë që ka më tepër rëndësi. Problemi është të mos ekzistojë permesso di soggiorno.
Blogu tjeter i mbylli komentet .lexuesit kane te drejte te degjojne e te mos te degjohen.
Shqiptart te thace kane ba be
mend me shit e mos me ble.
Dihet ajo pune qe po njesoj do perfundonte, si pa polici (Peshku), ashtu dhe me polici (Blogu Tjeter). Problemi eshte me i thelle se policor.
Komenti yt Alba eshte shum i sipefaqshem, i motivuar vetem nga interesi se tani te ka mbetur vetem profesori amerikan Ilia Topja per te levizur demokratikisht muskulin e llapes. Por gjithashtu i siperfaqshem, megjithse jo ne nivelin tend, eshte analiza qe ka bere fenomenit i zoti i Blogut Tjeter. Eshte i siperfaqshem sepse eshte i interesuar, zotnia nuk do te pranoje, se nuk i leverdis, qe mbyllja e komenteve (e perkoheshme ) eshte shenje e kohes: modeli demokratik i mbeshtetur ne 2 bolet e Marlonit, dmth modeli amerikan per te cilin i zoti i Blogut Tjeter eshte bere garant duke shkrujte edhe libra, i eshte ndryshk teli suste parapruese, i ka kaluar koha. Kete problem nuk e kane vetem komentet, por edhe shkrimet e koheve te fundit te Blogut Tjeter. U desh kolera e koronavirusit per te dale ne shesh ky problem. Eshte e veshtire alkimia e krizave shoqerore, do shpirt sakrifikues.
Sidoqofte keshtu ka per te vazhduar kjo pune kur s’di tjeter, njelloj si me komunizmin e Ramizit: vazhdo beji frymemarrje artificiale cofëtirës o intelektual i modh qe nuk di tjeter veçse te ferkosh 2 bolet e Marlonit ne sallonin mondan te sinjora Bertinit.
Robotët dhe makinat mendojnë në mënyrë objektive dhe të lirë, në kuptimin të pakushtëzuar nga interesi personal ose kolektiv. Njerzit kanë motivacione dhe interesa (materiale dhe shpirterore që nuk është e thënë të jenë vetëm negative si egoiste), dhe mbi këto ndërtojnë mendime, ide, koncepte dhe gjykime, deri edhe paragjykime (fetare
per kurreshtje po e analizoj kete link ,
sfond i zi , disa individ te ulur ne vije drejtevizore qe vrene gjithesecili ndjehet vetem e japin energjine maximale ne formen e vet ,nxjerrine o nje tingull apo nje ze si klithme por qe ne harmoni dhe takt me njeri tjetrin krijojne nje ritem nje melodi ,dhe e quditshmja pos sfondit qe kane pas dhe perpara vetes kane nje erresire ,
A nuk ju gjasone e gjithe kjo skene si tabloidi i blogut ? Gjithesecili me te vehten te ul tonet e tjetrit…( dhe une spektatori fiktiv )
A nuk eshte kjo tingellima e i blogut tone dhe i çdo blogu tjeter? Biles kjo tingellime eshte e realitetit, eshte alias trokellima e ndeshjes midis 2 boleve te Marlonit gjithesecili bolon me te vehten e nderkohe ul tonet e tjetres bole.
Ja Ja Ja ja ben njera bole, Ne Ne Ne i pergjigjet tjetra bole vazhdimisht me tonalitete te ndryshme per 1 ore e gjysem video, ose per vite me radhe ne rastin e blogut, ose per shekuj me radhe ne rastin e historise politike duke filluar nga Revolucioni i Modh Francez:
dafne,
panvarsisht se e kam prure ne forme shakaje, kjo pjese muzikore nuk eshte shaka nese nuk ke paragjykime dhe pak durim per ta degjuar deri ne fund. Eshte pjese shume serioze.
Atokohë shkruhej ngado parulla,“Puna është nder dhe lavdi”, por njerëzia visheshin me recka kur bënin punë fizike, sidomos klasa puntore gjatë orarit të punës.
Por edhe tani vë re se situata nuk ka ndryshuar kushedi se çfarë; vetëm unë e kam zbatuar tamom këtë parullë komuniste më se të vërtetë kur ngas traktorin në Frosinone i veshur me markë Patagonia.
Mandje jam gati të ve edhe jakë të kollarisur e gravatë, por ndruhem se ma marrin për tallje.
Per llogari te kujt viti punon si traktorist i dalluar?
per llogari te vitit 1989-te, sepse koha providenciale e puntorise ka mbetur ne vend numro ne kete vit.
https://nupress.northwestern.edu/content/worker-0
https://nupress.northwestern.edu/sites/default/files/covers/0-8101-3617-1/worker.jpg
l’operaio è una delle forme attraverso cui, in un determinato arco temporale, l’indistinto si rivela.
è tramite l’operaio, infatti, che l’uomo partecipa al destino metastorico della sua epoca; l’epoca del dominio della tecnica (i cui contenuti saranno sviluppati nel quarto e ultimo capitolo di questo lavoro). Alla tecnica è riconosciuto un valore positivo, conferitole proprio dall’“anima” metafisica che la contraddistingue. E’ ancora Heidegger che coglie perfettamente questo aspetto, quando scrive: «Vero è ciò che corrisponde all’essenza della tecnica. Questo rapporto essenziale non è mai raggiunto nell’operare tecnico immediato, cioè nel carattere di volta in volta speciale del lavoro. Esso consiste nella relazione col carattere totale del lavoro. (…) Qual è la determinazione dell’essenza della tecnica che ne risulta? È il simbolo della forma del lavoratore». “Tecnico” non sarà colui che svolge una mansione particolare, attenendosi semplicemente ad un compito pratico, ma chi riconoscerà nel lavoro, di volta in volta, il suo carattere di totalità. La totalità è il “movimento” della forma predominante – quella dell’operaio e, dunque, del lavoro – e la sua tendenza a penetrare in ogni spazio vitale, pratico o teoretico.
Teknika eshte menyra me te cilen forma e punetorit mobilizon boten - Junger