A keni ndonje shprehje tuajën origjinale?

Të hysh në supermarket e të blesh vetëm një gjë, pikërisht atë që pate ndërmend të blesh para se të hysh, është testi-kusht se turbokapitalizmi nuk do fitojë përfundimisht, dhe toka, ajri, uji, njeriu nuk do të konsumohen dhe ndoten në mënyrë të parikuperueshme.

Leximi nuk është aktivitet linear siç kujtohet rëndom, ngjan më tepër si vrapim 400m me pengesa, lexon diçka dhe le diçka tjetër pa lexuar. Për këtë arsye është i domosdoshëm rileximi, i cili ka vlerë edhe për një arsye tjetër: frazat lihen pa lexuar jo vetëm prej mospërfilljes së rastit, disa prej tyre shmangen pa vetëdije si probleme të pazgjidhur që të mundon ose nuk je akoma në lartësinë e duhur për ta kuptuar. Shpesh më ka ndodhur të them me habi: si është e mundur që nuk e kam vënë re më parë këtë frazë që përmban në vete një të vërtetë skandaloze?
Për pasojë një shkrim ka vlerë nëse mund të rilexohet vazhdimisht duke zbuluar gjithnjë të reja, karakteristikë dalluese e shkrimeve të shenjta.

Atokohë një libër ishe i detyruar ta lexoje dhe rilexoje shpesh herë, sepse në një shoqëri të mbyllur koha është më me bollëk se në një shoqëri të hapur, dhe se numri i librave ishte i kufizuar dhe të paktë ata që ja vlenin të lexoheshin, kryesisht letërsi franceze dhe sidomos ruse që ishte e një niveli më të lartë. Pa futur në hesap letërsinë e ndaluar, “librat e verdhë” që qarkullonin samizdat, e lexoheshin dhe rilexoheshin me epsh.
Ky përbën një shëmbull tipik që një situatë negative mund të rezultojë pozitive mbas pilafit; Edmond Dantes u bë në burg Konti i Monte Kristos.

Çdo autor nuk bën gje tjetër veçse turinin e vet në çdo gjë që bën.
Nuk bëhet portret, bëhet vetëm autoportret.

“Intelektuali i modh” është një qenie që brima e bythës i identifikohet me brimën e gojes duke u bërë një brimë e vetme ku zhduket koncepti i kohë-hapsirës, tip unaze wormhole e llojit Star Trek që shërben si portë kalimi në një univers paralel.

Një agjent sekret i vërtetë bën lojë të dyfishtë, mandje tamom tamom bën lojë të shumëfishtë, aq të shumëfishtë sa nuk e di as vetë se për kë shërbim sekret punon me të vërtetë. Dmth vërtet e quajnë shërbim inteligjent, por sa për të thënë, sepse në fakt është shërbim gomor fare.

Skizofreni është agjent i shërbimit sekret i “asaj bote” që sjell informacion rroma përtoma në “këtë botë” mçeftas policisë psikiatrike.

Për Pranverën një gjethe vjeshte e vetmuar që dridhet e vyshkur në degë është vetëm një kalbësire.

Nëse shef ndonjonin që fillon e shkruan çdo ditë në fejsbuk, dije se sapo ka dalë në pension.

Vetëm kur kërkon të bësh një gjë vërtet novatore e kupton sa vetëm je.

Si është më mire të jesh ekstrovers apo introvers? Ka rëndësi të mos jesh pervers.

Un nuk paragjykoj, bëj më tepër, zbatoj aksioma.

1234567890

I gjithë ky llapaqenllik i tërbuar për çështje politike në shoqërinë laike, bëhej dikur për çështje fetare në shoqërinë religjioze.

Të ashtuquaturat Luftrat Botrore nuk ishin literalisht “botrore” sepse ekzistonin vende të humbur të planetit që as nuk ja kishin haberin se kush ishte “virusi nazist”, “virusi kapitalist” apo “virusi komunist”. Kurse flama e koronavirusit është dukuri e mirënjohur në çdo cep të planetit, e njohin njësoj si eskimezët ashtu edhe njujorkezët, të gjithë pa përjashtim janë dhi në brekë njësoj prej frikës së vdekjes.

Koronavirus si dukuri tmerri, përveç sasijorisht, qendron edhe cilësisht më lart se tmerri i 3 Luftrave Botrore; në rastin e koronavirusit ankthi i vdekjes ekzistencial del lakuriq, i çveshur nga ideologjitë, të cilat pëpiqen të veshin racionalisht frikën iracionale nga vdekja.

Përpjekjet qesharake të negacionistëve për ta ideologjizuar dukurine e dëshmojnë dyfish frikën nga vdekja: tragjike dhe komike njëkohësisht, duke e shfaqur Fundin e Historisë si tragjikomedi.

“Vdekje e autorit” me pasojë long life të lexuesit si finalitet i veprës së autorit, e paralajmëruar metaforikisht nga Barthes, u krye literalisht me dukjen e rrjetave sociale dhe komentimin online pirdh të pjerdhim kundër autorit të veprës dhe postit.

Mbyllja e opsionit të komentimeve është verdikti i vdekjes së lexuesit, me sakte vrasjes së lexuesit, që i mirret haku prej autorit të ringjallur së vdekurish.

Historia providenciale është renditje gjendjesh shpirtërore (ose klimë epokale) vertikale që manifestohen në ndodhi reale horizontale të regjistruara (ose jo) në analet e historisë.

Këtë javë është rekordi i bukurisë së Vjeshtës së Vonë, ngjyrat janë aq të forta, aq shkrepëtitëse sa duken artificiale, sidomos nje ngjyrë ndryshku e papërcaktuar e gjetheve: kuqërrem-bordo-gështenjë me sfond blunë joshëse të qiellit deri në mbingopje, provë që edhe natyra e përdor fotoshopin një javë në vit.
Për tokë gjeta ca si biçim lëndë dushku me formë aerodinamike - të pa para ndonjëherë - dhe me ngjyrë të blertë në majë e të verdhë aty ku lidhet me degën. Por çfar më bëri çudi ishte se forma e tyre më çlodhte, në kuptimin që i mjaftonte vetvetes, më linte të lirë, më çlironte nga ngacmimi për të gjetur kuptimin dhe funksionin, si rëndom ngacmojnë format që shihen rrotull nesh.
Sigurisht ky ngacmim ndodh në mënyrë të pa ndërgjegjëshme sa herë hidhen sytë rreth e rrotull pa interes e në mënyrë instiktive, vetë akti i vështrimit në vetvete është hetim për të gjetur kuptimin dhe funksionin e formave. Prandaj në darkë je gjithnjë i lodhur, edhe sikur të mos kesh bërë asgjë gjatë ditës, përveç se ke vështruar pa interes botën.

1 Like

Ekrani digjital është superior ndaj faqes së librit prej letre, ekrani shkëlqen dritë të vetën si dielli, karta ndriçohet me dritë të reflektuar marrë hua si hëna.

Kundërvënia e falsitetit ndaj të Vërtetës është vetëm një mënyrë të thëni, sepse në realitet kihet të bëhet të bëhet me gjysëm të vërteta që i kundërvihen të Vërtetës. Përndryshe nëse falsiteti do të ekzistonte si entitet në vetvete, atëherë konflikti midis të Vërtetës dhe falsitetit do të vazhdonte në amëshim, bashkë me vuajtjen që nuk do të kishte kurrë fund.

Pra nëse hipotetikisht dhe strategjikisht e Vërteta është superiore ndaj falsitetit - gjë që e bën fatale fitoren e saj në Fund të Historisë -, realisht dhe taktikisht e Vërteta është inferiore ndaj gjysëm të vërtetës që është më e besueshme si koktej që ka një farë të vërtete brënda (prandaj e Vërteta kërkon sakrifica që të mos humbet sysh). Kjo biçim e vërtete e fundit (jo ajo në kllapa) aplikohet në mënyrë të qëllimtë nga propaganda politike dhe në mënyrë të pandërgjegjëshme (por jo krejt) në çdo rast tjetër të hetimit të së vërtetës në mënyrë të painteresuar, përfshirë rastin e hulumtimit filozofik të presupozuar dhe konsideruar rëndom i painteresuar.

Eh, edhe dashuria për Sofinë ka ngjyrë politike, e herë herë ka zgjyrë politike.