A keni ndonje shprehje tuajën origjinale?

1234567890

Progresi është me dy fytyra: përparon e mira, por përparon edhe e keqja. E ha kallup progresin, nëse e pranon të tërin kallup siç është.

Dualiteti eshte baza e jetes.merhumi charles dickens e pershkroi bukur me nje paragraf gjithe historine e njerezimit : It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of light, it was the season of darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair.”

1 Like

vetem se ne kete rast nuk dualiteti i botes, eshte ambiguiteti i shpirtit njerzor, ose me sakte skizofrenia e njeriut qe i vishet dualitetit te natyres (dukuria e “projektimit psikologjik” te zbuluar nga Frojdi). Erresira dhe drita, nata dhe dita, jane dualitet pa te cilin nuk do te ishte e mundur jeta ne Toke, pra dualiteti ne kete rast eshte i natyrshem dhe frytdhenes. Ndersa terri shpirteror, erresira e vetmise se ferrit, alternuar skizofrenikisht drita e dashnise se modhe per Qerimen: “un vdes per ty Qerime, po vje i here sonte”, ose fraza e Dikens nacionalisti anglosakon per dashurine e atdheut ne shekuj, ose drita e Iluminizmit qe ndriçon terrin e obskurantizmit mesjetar siç thonte shoku Enver, ja ambiguiteti skizofren njerzor qe i has per dite, ne çdo çast.

meqe flasim per vetmine .vetmia eshte me teper gjendje mendore .Shife maradonen te cilin e brohorisnn me adhurim miliona njerez vdiq duke u ndjere i vetmuar .kur vdqi ai i vetmuar , cmund te thuhet per miliarda njerez te rendomte qe s’i njeh kush …
dicka ka pas ditur cifuti i lashte kur tha ne bibel se lumturia nuk vjen as nga kamja as nga fama as nga cdo gje tjeter por vecse nga perendia.
La Bombonera homenajeó a Diego - YouTube

Ndarja anglosaksone e vetmisë në loneliness malinje dhe solitude beninje është dëshmi jo e dualitetit yin-yang, por e realitetit ambig skizofren dangër-dungër: terr i ferrit dhe dritë e parajsës.

nesra s’vjen kurrë

1 Like

m’duket se kom thon dje që nesra s’vjen kurr, apo kom thon pasnesra pas nji jave s’vje kurr? E ku di un, un s’maj men çër kom honger mrom, barku do llaçò përditë, nuk të le me menu se çër ke me honger nesra që s’vjen kurrë ose ku dreqin ka hum e djeshmja që s’ka qen kurre. Po t’patktën t’vite nesra pasnesër pas i jave qi t’mushim barkun tamom si o për t’mush!

Pyetjes që çfar libri filozofik ose ese i rekomandon të lexojë një politikani, i përgjigjem:

-Manual i lojrave të shahut më të rëndësishme në histori. Në mos ky, asnjë tjetër, ndoshta libri i telefonave.

fuxcopjac interneti

1 Like

Në shoqëritë jashtë shtetit (dhe jo vetëm) ekziston rëndom mendimi që në shoqëritë patriarkale komandojnë burrat. Kjo gjë e vërtetetë deri diku e në një farë mënyre, sepse në shoqëritë patriarkale dhe matriarkale, dhe aq më tepë në çorbën e derrit patriarko-matrialkale bashkohore, e vërteta është ambige si mësalla me dy faqe dhe e pafytyrë si gjysëm e vërtetë (që është më keq dhe më mashtrues se falsiteti i plotë), gjë që nuk e dinë mirë banorët e shoqërive jasht shtetit, për mungesë eksperience te drejtëpërdrjetë. Për kë e ka pasur fatin e mirë (dhe të keq njëkohësisht, gjithnjë në pilaf ambiguiteti dyfytyrësh i pafytyrë), ka një farë mundësie të ketë kuptuar që gratë komandojnë në mënyrë të fshehur në shoqëritë patriarkale, dhe në forma të ndryshme hakmarrjeje për komandën tiranike të burrave superiorë në mënyrë të dukëshme. Një dëshmi e shkëlqyeshme për këtë gjysëm të vërtetë, më mashtrues se falsiteti i plotë, ështe shprehja gjigante tiranase: “I ka fry n’vesh hoxha i notës”, e cila thuhet kur vendimi i burrit ndikohet prej gruas gjatë konsultave të natës në shtatin bashkëshortor.

Kjo shprehje e urtë popullore është akoma më gjigante sepse dëshmon ndërlidhjen themelore midis seksit dhe fesë.

Nuk ka mjet më të mirë se muzika e lehtë për të rikujtuar flashbek situata çfardo (të lehta) të së kaluarës.

Madhështia e vërtetë e njeriut është kur sheh gjërat e mëdha edhe në gjëra të vogla.

Hetimi maniakal për të treguar se çdo lloj ide ose tezë novatore në historë e kulturës i është vjedhur një personi të panjohur nga gjeniu i stërnjohur, është tashmë një sport popullor i ngjashëm më teoritë e komplotit, që nuk kursen as figura të stabilizuara me besueshmëri absolute si maja të paprekëshme të kulturës, si psh Ajnshtajn dhe Darvin. Një shëmbull tjetër, i mirënjohur në popull, është Kadare i akuzuar atëbotë se vidhte idetë e romaneve me të duart: nga të huajt jashtë shtetit dhe nga bashkëatdhetarët përbrënda shtetit. Jo shumë e njohur në popull është fakti se akuza në fjalë: “ai i vodhi idenë ktij; ky i vodhi atij”, ishte një konstante banale në muhabetet rreth tavolinave të klubit të Lidhjes së Shkrimtarëve. Ndërsa sot e dëgjoj të njëjtin muhabet në ambjentet universitarë, edhe jashtë shtetit, mbushur tumllas me akuza kundër profesorëve e docentëve vjedhajdutë që përlajnë idetë e studentëve gjatë mbrojtjes së diplomës.
Patenta e shpikjes së zjarrit i takon Prometeut që i vodhi sekretin e zjarrit perëndive të Olimpit. Akti zanafillor prometeik kushtëzon të gjithë historinë e kulturës, dhe poza prometeike e kulturistit në shekuj, që pak nga pak merr forma luçiferike në epokën moderne.
Nuk i kam mbajtur bishtukun Ajnshtajnit dhe Darvinit, dhe as Kadaresë, por i kam mbajtur bishtukun shumë rasteve të ngjashëm në përmasa shumë më të reduktuara, të bëra vaki rreth e përqark meje, ku kam vënë re të veprojë pothuaj ligji: kush ka ide origjinale, nuk para ka edhe takatin e duhur t’i dëshmojë dhe t’i përhapë ato deri në nivel zyrtar. Nuk është kollaj të mbrosh një ide ose tezë novatore, sidomos në fillim pësohen persekutime dhe vuajtje pa fund; me fjalë të tjera ka vlerë dhe meritë edhe vjedhajduti që arrin t’i bëjë zyrtare. Pra, ose duhen mbajtur dy kunguj nën një sqetull, gjë e pamundur, ose duhen dy vetë që kanë meritë njësoj në mbajtjen secili një kungull nën një sqetull. Çfarë është e kriminale dhe e poshtër në historinë e progresit novator, është ligji i majmunit që sakrifikohet Abeli e bëhet famoz vetëm Kaini; sakrifica mbahet e fshehur, ndryshe nuk do ishte sakrificë dhe nuk do kishte sakrificë.

Mund të fal të keqen që më ke bërë, por nuk mund të fal dot të keqen që njëkohësisht i ke bërë edhe vetes, nuk është në kompetencën time.

Çdonjeri është i përgjegjshëm (mban përgjegjsi) për veprimet e veta, asnjë tjetër, as Zoti. Të keqen që i ke bërë vetes nuk mund ta falë dot asnjeri, as Zoti vetë, i cili, nëqoftëse do të ndërhyntë në këtë rast, duke dënuar apo falur, do të asgjësonte Parimin e Lirisë dhe Parimin e Përgjegjsisë, të cilët janë 2 faqe të ndryshme të së njëjtës medalje. Përgjegjsia paguhet me çmimin e lirisë, dhe anasjelltas.

Pa Përgjegjshmëri dhe Liri do të ishim robotë, aspak qënie krijuese.
Me pak fjalë, në një mënyrë ose një tjetër, gjithçka paguhet në drrasë, nëse jemi të lirë, e nëse duam të jemi të lirë nga fajet e borxhet.

2 bolet e Marlonit tu bo i dor muhabet per Krishtlindje:

pastaj vjen nata

pastaj vjen 1 Maji dhe 2 tullumbacat e Marlonit ne formen e rrumullaket te Sekretarit te Pare dhe Kryeministrit, u ngriten lart ne ajrin festiv duke u endur hop andej e hop kendej

endur hop andej e hop kendej ato te shkreta te rrumbullakta per vite me rradhe derisa u mush gjithe horizonti me bole qe hovshin si majmuna, erdhi me ne fund momenti qe hop! iku komunizmi (njera bole) e hop! erdhi demokracia (tjetra bole), sikur hop! iken nje autobuz e hop! vjen tjetri

Ole, Ole kjo dynja
Olja, Oles nuk i ngja

1 Like