Si të gatuaj tavë kosi me kos të zënë të vetë?
1 Like
Ketu ishte nje koment per nje tjeter poezi, qe tani eshte hequr dhe zevendesuar.
katror, nga pikpamja e artit bashkohor ti i ke bere nje kompliment t’modh vjershes, sepse ky eshte synimi i kultures sot (ka 150 vjet), te zbraze nga kuptimi boten, dmth ta trishtoje, ta shkretoje, duke lare duart dhe ndergjegjen me tezen se ben vetem deshmi. Bota eshte absurde ka thon Sarteri dhe Kamyja, qe ke lexu ti.
Pyetja pa pergjigje: kush eshte shkaktari i shkretise dhe absurditetit se botes?
Meqe eshte vjesht e vone:
The long sighs
Of the violins
Of autumn
Hurt my heart
With a languor
Of sameness.
All stifling
And pale, when
The hour sounds,
I remember
Days of once
And I weep.
And I let myself go
With the evil wind
Which carries me
Here, beyond,
Like the leaf
Which has died.
----------------------------------------------
In preparation for Operation Overlord, the BBC had signaled to the French Resistance that the opening lines of the 1866 Verlaine poem “Chanson d’Automne” were to indicate the start of D-Day operations. The first three lines of the poem, “Les sanglots longs / des violons / de l’automne” (“Long sobs of autumn violins”), meant that Operation Overlord was to start within two weeks. These lines were broadcast on 1 June 1944. The next set of lines, “Blessent mon coeur / d’une langueur / monotone” (“wound my heart with a monotonous languor”), meant that it would start within 48 hours and that the resistance should begin sabotage operations especially on the French railroad system; these lines were broadcast on 5 June at 23:15.
shumica gjerave qe shkruhen sot kushtojne me pak nga letra qe ne cilen hidhen. shkrime te tilla perpara perfundonin ne plehra.
por megjithate eshte me mire sesa ajo qe ndodhi ne mesjete ku murgjit e zellshem, nga mungesa e letres, fshine me mijera shkrime me vlere (te pakten historike) per t’i mbushur me psallmet e tyre te pa rendsishme.
Ketu ishte nje koment per nje tjeter poezi, qe tani eshte hequr dhe zevendesuar.
arti mos mungoje jo trishtimi. te trishtuara jane edhe poezite e migjenit, por kane art mbrenda, dhe ide te qarta.
ai qe shkruan duhet ta dije pse, ta kete nje brenge, dashuri, marrezi, apo tjeter, dhe ta shpalose ate sa me qartesisht. kjo eshte esenca e artit.
jo kur lexon rreshta s’kuptohet se çfare thote tjetri. rremuja e mendimit nuk eshte gje thellesi mendimi.
1 Like
Hej katror, ashtu si ka trishtim, ashtu ka dhe lumturi. Problemi (nëse është vërtetë problem, se mua s’më duket i tillë) është se pak poezi të gëzueshme gjejmë, pasi gëzimi është i thjeshtë, e dimë nga na vjen, por dhe kur nuk e dimë nga na vjen, na jep energji pozitive dhe shohim punët praktike, nuk ulemi të shkruajmë. Kur ndihemi zbrazur, të trishtuar, në ankth, edhe energjia tkurret e tendenca është më e madhe për introspeksion dhe kërkim të kuptimit të asaj që po përjetojmë. Pastaj varet nga personi ku gjendet me gërmimet.
1 Like
mbase e kam gabim, por me duket sikur autori i kushton me shume rendesi formes se strofave se permbajtjes.
duket sikur me shume perpiqet te gjeje fjale qe te formoje nje trekendesh apo drejtkendesh me fjalite.
Katror, mos lexo francezet dhe mos u be naiv, çfardo te beje nje person, ben gjithnje te njejten gje ne esence, eshte i gozhduar nga qenia e tij. E nuk behet fjale per nje vjershe tjeter, por per çdo gje qe ben, duket personi se kush eshte edhe kur ben nje shkrese zyrtare, edhe kur kollitet.
Ndryshe nuk do te ekzistonte kriminalistika dhe policia.