Nicole Kidman ne ket rol dukej vetvetja, me ka pelqyer tej mase. Zakonisht ne media dhe publik per mendimin tim ajo duket si e ardhur nga filmat e saj, nga nje bote anormale (per te folur bute. se do doja te perdorja te tjera fjale), madje si e ardhur pikerisht nga filma te tille si Sacred Deer, freaky.
Po sigurisht.
Nga ana tjeter, muzikes në fjale (qe eshte nje nga veprat me të medha muzikore të të gjitha kohrave) nuk i behet as nder as qeder nga nje film (cilido qofte ai). Nuk eshte vepra simfonike qe perdor filmin, eshte ky i fundit qe (keq)perdor ate
1 Like
Nicole Kidman eshte aktore (shume!) e mirë dhe kaq (dhe nje nga arsyet eshte se ajo eshte é zonja të luaje edhe kshu :
foto nga “Moulin Rouge”
aq me mire, Nicole Kidman eshte nje figure klasike aktoriale
Sugjerim per Nicole-dashesit:
Sic shkruajà dhe ne review, rolet e Kidman apo Farrel mund ti luante fare mire cilido aktor,tjeter, i njohur apo i panjohur : perdorimi i tyre eshte thjesht prova absolute qe regjizori e ka bere nje gje te tille vetem per të shitur filmin.
Kshu qe Kidman, ne kete film, nuk eshte as per mire as per keq
1 Like
duke kerkuar skenen mbyllese me kolonen zanore nga Bach, gjen nje internet te mbushur me recensura, intervista, skena, etj nga Sacred Deer. goxha mire shitur filmi.
se fjala sjell fjalen, por mendoja, dhe aq pa gje nuk jane aktore te famshem si Kidman e Farrel ne raste kur vene Emrin e tyre perballe nje produkti. Kesaj i thone Marketing. Njesoj si ne bizneset e tjera, kur nje VIP shet emrin a fytyren per reklame te nje malli, a kontrollon ti me cfare produkti bashkepunon ne kete afere. Kontrata kushedisadollareshe e fituar mesiguri nga Nicole (ndaj dhe paracaktimi per cmim i filmit), nuk vjen pa pergjegjesi per kualitetin e produktit qe Kidman promovon. Apo sic bejne te gjithe, le t’a shperndajne pergjegjesine sepse era neoliberale justifikon.
Zvyagintsev me Loveless, nga ana tjeter, nuk angazhon emra Vip, e dalin atje ku kane qellimin paraprak te dalin. Qe sic e artikulove ne te dy rastet ishin ultesirat morale ku ka rene shoqeria e perendimit ose lindjes (qe paradoksalisht, implikon edhe bashkepunimin e kontribuar nga dy aktoret VIP te Lanthimos) . Sigurisht qe dine t’i kopsitin mire kinematografikisht punet e tyre.
Ne keto raste si do orientohet njeriu… ? Ndoshta permes pyetjes cfare po na tregon ky permes ketij ekrani, dhe si po tregon…?
Sepse edhe kur dikush na thote nje histori me qellimin per te dale ku ka ndermend ai paraprakisht, zakonisht ata jane “pushy” (excessively or unpleasantly self-assertive or ambitious)
Ne kete rast debati eshte a kemi te bejme me filma te lire, apo jo, eshte keshtu?
sepse m’u kujtua “Bridge of spies” i Spielberg per analogji te nje konfuzioni te ngjajshem qe pata ato kohe me te. Por e para gje qe mendova ishte: Bridge of Spies ishte shume me i lire sesa keta te dy .
Megjithate, tjeter rast se fundmi personalisht ishte T. Malick me “Song to song”. Pyetja mbetet e hapur, dmth.
E pashe dje kete filmin. Po te mos ishte per makinat ( te vetmet qe tregonin kohen e tanishme) filmi dukej sikur ishte xhiruar ne vitet 70. Qe nga skenografia, kendet e kameres, muzika, ndricimi, veshja, dialogjet etj. Si subjekt as nuk kishte fare kuptim ( nuk po them per shkak te magjise) . Nje djale me te meta mendore qe eshte i zoti te terheq prej hundesh dy doktore shume te sukseshem. Me perjashtim te Nicole Kidman-it qe ishte shume e sinqerte ne rol, edhe Alicia Sylverstone per ato 3 min. rol te tjeret ishin kot fare.
Nuk e di po regjizori grek ishte sforcuar per ta bere filmin tragjik sipas menu-se greke. Filli nis nga diku larg dhe ne fund per tu zgjidh duhet te vrasesh birin, gocen, apo gruan !!!
e pashe kete, vleresimi me 2sh duhet doemos te jete emocional/demonstrativ. eshte frustrues deri ne nje fare pike dhe ketu jam dakord me cfare shkruan ne kritiken tende. ama ky film 
te ben te mendosh. gjerat qe ndodhin transmetohen ne regjister latent tek shikuesi gje qe e ben filmin, per mendimin tim, te kete nje dreamlike quality, sidomos po te veresh dhe mungesen/zhvendosjen e sinjaleve emocionale.
S’di ç’të shtoj më (ja kam numeruar të gjitha 
- si ajo shprehja “ja numëroi nje më nje”).
Për më teper, koha do më jape të drejte (xhanem JO mua, se sikur të isha i vetmi qe mendoj keshtu, do ish lule !!), sepse nje qasjeje të tille e te berit të filmave, heret a vone (nje dhjetevjecar zgjat zakonisht) i del boja, pra eshte ceshtje ‘mode’. Mbaje mend prej meje se pas disa vjetesh nuk do degjosh më per Lanthimos & co. Tu verras…
kurse une them qe eshte mire qe kinemaja ka larmi dhe debat. haneke e ka mbjell rrenjen mire dhe nuk besoj se kjo lloj sinemaje do zbehet. do shnderrohet ndoshta.
sigurisht ! 
Por desha te thesha qe, vjen nje moment, qe pastaj te “drejten” e merr koha. Ajo tregon vazhdimin…
po po koha do ta tregoje vazhdimin, vjen nje kohe qe Revolucionin do ta bejne imperialistet dhe latifondistet me toka dhe keshtjella, kurse masat do votojne djathtas per Carin qe te shtohen morrat dhe zgjebja.