si t’dush boj, jemi ne demokraci apo jo?
un per vete, jo vetem e le te paperfunduar vepren si Shuberti dhe Kafka, por bej me teper se keta, e le edhe te pafilluar. Kam vetem nje veper te vetme me titull: Marloni, dhe me tekst vetem tre fjale:
Marloni e hongri.
Asgje tjeter, me qellim qe publiku dhe kritika mund te fantazoje vete se çfar ben Marloni, çfar Marloni ha. Dhe dihet qe mbas fantazise vjen veprimi konkret, pra publiku dhe kritika vepron si Marloni, ben si Marloni, marlonizohet, gje qe eshte vlera e vertete e artit.
-Mbaje pak erashken ngambrapa se me pengon pamjen ngapara. I shoh mjaft te irrituar, çfar kerkojne?
-Kerkojne uje, Madheri. Çezmet jane thare, peshqit pa uje, rrobet pa lare, bloget pa komente, gurmazet djegin e pervelojne …
-Atehere jepini te pijne H2O!
-E kote, ketij mileti nuk i bo qeder as acidi desoksiribonukleik.
(publiku dhe kritika eshte e lire te fantazoje nese ai ngambrapa ishte Mevlani, Evlati apo Marloni)
Netet jane tmerrsisht te ftohta , dhe nga jashte dritares degjohet uturima e eres qe fershellen ngado. Mevlani ka veshur robdeshamberin roze , dhe perballe oxhakut vegjeton lumturisht rrjedhen e nje kohe jo shume te larget. Veten instiktivisht oren Veneciane ne qender te odes dhe kujtimet befas e cuan larg , shume larg. Ahere , I veshur si djalosh province , me kacurrelat e verdha qe I mbulonin syte , me mjekrren si kallze e pjekur gruri , dhe faqet e kuqe nga vrapi , mundi me ne fund , I mbytur nga djerse te embla , te puthe shkarazi ate qe prej javesh e linte pa gjume , Odeten , nje neperk pylli qe me hijeshine e saj I terbonte te gjithe djemte e moshes. Cuditerisht , Odeta flinte apo bente sikur , ndersa Mevlani ngucte prushin dhe ndizej akoma si 20 e ca vjet me pare. " E cuditshme qenka dashuria , mendonte Mevlani , dhe njeherazi dyshonte se mos ky vet ishte cudia " . Jashte po agonte , ndersa kete e vertetoi pasi hapi perden , e nga jashte shquheshin siluetat e para te pastrueseve te rrugeve , dhe ndonje kolle e thate duhanxhiu…
Ishte mesdite janari. Era vazhdonte sinfonine e vet miturake. Disa djem e vajza kishin ndezur nje zjarr bubulak , dhe te lumtur lodronin jeten pa asnje kokcarje. Per matane , nga e majta rruges kryesore nje veture e vjeter parkoi gabimisht ne ane te kundert. Ne fillim zbriti nje burre I thyer ne moshe , me vrunda thinjash , aq sa dukej si Babagjyshi I Vitit te Ri. Folen nja dy gjuhe te pakuptueshme , dhe pas nje ore e ca u moren vesh shqip. Te cuditshme jane ca dialogje njerzish , u degjua se tha nje grua e thyer ne Moshe , por me origjine Shqiptare. Eh , tha Meropi , asgje spaska ndryshuar ne kte toke te djerre dhe me plote gropa
Pse , tha Misto.
Njerzit duken kaq te ngrohte , te dashur , te pafajshem.
Eh I dashur , tha Zonja hijerende , nuk eshte kaq bukur sa duket por do rrojme e do I shohim.
Jashte era duket SE eshte kthyer ne maratone per ata qe mesojne shqipen. Te tjeret luajne me kode.
Mevlani , gati gati po perlotet.
po pra, persa edhe permendet SPAK-u ne nje nga komentet e tua
veçse une bazohem tek tregimi, i cili me la pershtypjen se eshte i ketyre viteve te fundit
I modho kerkoj lejen tende si zv udheheqes ne rrugen tone drejt integrimit makro-ballkanin te europes ish lindore. Doja te t pyesja a te hedh dhe nja dy copeca nga tregimi mesiperm , apo te fus vecse episodin e fundit, ate final…
Ata arriten t ja fusin nga mbrapa gjithe dokumentet e mbetura , megjithese nje pjese e mire e tyre qene lagur. Mevlani shihte fotot e Marlonit , dhe besa dyshonte tek barsetat, te cilat ishin ne mode ne Parisin verior. Kruante instiktivisht faqen e majte, dhe dukej se kjo po I pelqente ngaqe spo shqiste gishtin nga kenaqesia. Here te tjera kruante dhe te djathten , por kjo ndodhte teper rralle… Jashte eshte erresire.
