Jo(aquin)ker (“Joker” – film amerikan me regji të Todd Phillips)

e habitshme cfare efekti ka shqipja

Vjen per dy arsye, per mendimin tim:
-se pari,shqipja si gjuhe e varfer në te shkruar (trashegimi e paket)
-se dyti, keqkuptimi (e per rrjedhoje, keqperdorimi) i saj ne periudhen 45-90 : ne vend qe gjuha te ishte vendi (logu) ku te zhvillohej dialektika (uniteti dhe perplasja e te kundertave), ajo u kthye ne vendin ku u zhvillua metafizika (dialektika si dogmë).

Dhe jemi ketu ku jemi (perkthimi im nga anglishtja u desh te ‘perkthehej’ perseri ne anglisht)

Nuk ka asnje faj shqipja, po ju perdoruesit e saj. Perverted do te perkthehej me sakte “e shtremberuar”. Ndersa ju e perktheni si me qene kinemaja ndonje maniake seksuale.

Nuk do ndryshonte gje edhe po te perdorej ‘e shtremberuar’

Sigurisht qe nuk do te zgjidheshin hallet e botes, ose qofte edhe te kinemase, por te pakten nuk do t’i bihej ne qafe kinemase sic u bihet kineasteve per ngacmime seksuale per shembull. Thjesht do te akuzohej qe eshte arti me pak besnik ndaj realitetit a qe e shformon me shume ate. Boll e ka dhe kete akuze, nuk ka nevoje per te tjera si ajo per Woodie Allen-in ose Polanskin per shembull.

a marriage story i noah baumbach gjendet ne filma24.cc

1 Like

periudhen 45-90 ju e merrni te mireqene dhe me lehtesine me te madhe i ngarkohet cdo faj i sotshem, e para kjo
e dyta, 30 vjet me pas jo vetem s’ke progres ne gjuhe por ke bere prapakthehu. Pse duhet t’i pretendohet asaj periudhe kur kesaj pasuese i justifikohet destruktiviteti me te njejten lehtesi…

z’dua debat, por e hape kete pike vete

Kinemaja eshte arti me i madh sepse eshte sinteze e gjithe arteve klasike.
Perverse jane vetem perverset qe nuk ju mjafton perversioni i pallimit me Marlonin, por i veshin perversionin e tyre gjerave me me vlere dhe me te pastra.
Ne kete menyre kujtojne se pastrojne koshiencen e tyre, por nje lesh pastrojne, dmth pastrojne vetem leshin e Marlonit.

Ky do parë. Thone qe eshte filmi i tij me i mire deri me sot (nuk ka dalë neper kinema por direkt ne Netflix).

ps : si te erdhi ideja per ta evokuar ? Apo nga regjizori ?

1 Like

po ca review ja kisha lexuar, dhe kjo me beri mbare ta shof dje te siti ne fjale, pikerisht dhe nga rregjizori greenberg dhe francis ha.

Marriage story ma zuri syri ne listen e dekades se Nanni Moretti-t

Ne princip, te mos duash debat i bie te jesh metafizik (dhe pikerisht per kete flisja kur evokoja mungesen e gjuhes si log, pra si vend te dialektikes). Te kujtohet “Secili duhet te shkruaje me germa te medha e te shprehet lirshem çfare mendon per punen, njerezit, shoqerine”?
Dilektike e aplikiar si metafizike (si slogan).

Dhe e dyta, jo rastesisht vura edhe nje pike te pare, pra trashegimine e dobet te shqipes se shkruar (para 1945, sigurisht)

Ha ha, e kisha harruar komplet Greenberg !! Dhe po lexoja c’kisha komentuar per te (ku e kam pas gjetur gjithe ate takat per te shkruar aq gjate xhanem??)
:grinning:

po rri o stalker s’eshte argument fare cfare sjell ti
ta paska fajin vitet 45-90 ty per mangesite e sotshme gjuhesore.

Lënda e “A marriage story” eshte me se shumti hollywoodiane (Kramer vs. Kramer) apo autorialiste ( Scenes from a Marriage) ?

1 Like

kramer vs kramer e kam pare heret(ke rtsh), por me sa mbaj mend ka qene pak me dramatik, marriage story e pashe me teper si anatomia e nje ndarje te nje cifti me femije qe edhe duan po edhe nuk duan te ndahen, perjetimi i tij nga kendveshtrimi i dyve paleve njesoj karshi njerit tjetrit.
Vjen pak me teper si woody allen me thene te drejten, ose me teper bergman-ian me nota te lehta humori.

ne vitet 45-90 ndodhet mangesia e sotshme gjuhesore, mangesia mendore e intelektualit, dhe perversioni etik i handikapatit dialektik dhe teleshmengos metafizik qe lexon libra dhe shef filma.

ndersa tere koha e para viteve 45-90 eshte nje parapregatitje per çfare ndodhi e vazhdon te ndodhe me teleshmengon.

Pikerisht pikerisht, ne kete sens e perdora dhe hollywoodian (Hollywoodi si KPD-ja, Keshtjella e Pamposhtur e Dramaturgjise)
Por dhe Woody Allen, goxha hollywoodiançe (plane filmike e montazh ne funskion te dramaticitetit, evitimi i planeve te afruara, portreteve, etj etj) filmon. Bergman pastaj po, filmon krejt ndryshe (autorialçe - e quajta une)
Por ti ka shume mundesit e mos kesh pare “Scenes from a marriage” (kryeveper!)

the squid and the whale e baumbach e njejta teme eshte me shume se dramatike. mu ka dukur e hidhur therese.
kramer kunder kramer e kam pare shpesh ndersa kete scenes from a marriage e 1ra here qe e ndesh gje qe eshte rasti me filmat e mire

Meqe mbreme nuk mud te sillja fotot:
Nuk eshte fare ashtu si e kupton ti (qe po gjej fajtorë). Eshte, në nje far menyre, e kunderta (keqardhje per keqkuptimin, e per rrjedhoje keqperdorimin e gjuhes, në ate periudhe). Ka te beje me se shumti me kete (hera e parë qe ky aktor eshte sjelle në shqip prej nga dhe blerja e librit në perkthim) :