Rrofsh per te gjitha.
screen prism, nje burim interesant reviewsh i prurjeve amerikane te reja e te vjetra
Edhe Misery po ashtu. Tani e ka radhen The Mist.
ca tituj pare kete vere:
The myth of American sleepover
La vie d’Adele
Sweeney Todd
Bruno
The kid
Pee-Wee Big adventure
‘Lola’ me siper s’ka te pershkruar
R. I. P.
Po diskutoja me dike para ca ditesh per nje teme qe shkarazi e kam permendur edhe ketu: Si shpjegohet qe kinemaja shqiptare nuk ka shume komedi? Qofte edhe duke marre parasysh kinemane e periudhes socialiste edhe asaj post-socialiste, raporti drame-komedi anon shume nga njera ane. Nuk po marr parasysh komedite e Arjan Culiqit te tipit “Oj baresh, a do lesh?”.
Ose ‘diten tulle, naten qull’
Nuk thashe qe s’ka fare, por raporti anon shume nga dramat. Jemi popull i vuajtur 
Po edhe pak nuk jane.
Kush eshte popull i vuajtur, eshte edhe popull i zgerdhire! - i Modhi
(dy fele gjithnje)
kush i nxjerr keshtu kto perla filozofike ?
Se ishim duke shkuar dem ne dy sortet e qenjesise , sa me gjate i respektova nga distanca qent e lagjes bile dhe perparsi ju dhashe ne tejkalim nga friga, kuptohet ata u bene kocke e lekure , tek kur fillova te perkujdesem per ata mengjez e mbremje si duket ata e kuptuan kete akt si dashuri e perkujdesje ndaj tyre sa qe na presin e percjellin kur hyme e dalim duke bere takte akrobacie ,
Kohen e fundit me eshte futur mendja e keqe qe keto qenje po me servilosen , dhe e kam si qeshjte parimi shume merzi , Lind pyetja , mos jam duke u manipuluar nga prezenca e tyre ( per qene ishte fjala …)
1 Like
1 Like
aha, qeshe ti qesh , kjo ishte beteja me e veshtire qe se kam kalkuluar mire , sepse fatkeqesishte telepatija per kohen qe me ra hise te jetoj, ende ne stand primitiv , nuk ish puna si me pasardhesit e hommosapienseve qe gjuha brisk -faqja e bardhe …
Mungesa (relative) e komedive (kryesisht periudha socialiste, meqe ajo prodhonte 13 filma ne vit, numri me i larte i filmave per banor ne bote, askohe!) ka te beje me formen e productionit te nje filmi: ajo ka qene e centralizuar dhe e planifiluar (producenti i vetem ishte Kinsotudio).
Qe nga ky moment, elementi ekonomik pothuaj nuk llogaritej (edhe pse, po ta vesh re me kujdes, tek titrat lexohej “drejtor i filmit”, qe ne fakt korrespondon me producentin, pra filmi kishte, gjithsesi, menaxhmentin e tij financiar - builes thuhet qe i vetmi film ne historine e Kinostudios qe i nxori lekete e tij ka qene “Duaje emrin tend”).
Ketu e ka shpjegimin edhe numri i larte i dramave në raport me komedite. Duke qene se prodhimi i filmave nuk nisej nga principi i productionit (qe eshte alfa e cdo ekzistence filmike: pa parà, nuk ben dot asnje meter film!!), perparesi ne planifikimin vjetor i jepej drames, meqe ai eshte zhaner më serioz se komedia (nuk e di raportin ekzakt vjetor, por besoj se ka ekzistuar i shkruar e zeza ne te bardhe: nga 13 filma ne vit, kaq drama dhe kaq komedi. Si dhe kaq dokumentarë apo filma multiplikative.
Shkurt: ashtu sikurse vete socializmi e mbante veten per rend serioz (perderisa flitej deri dhe per ‘socializem shkencor’), edhe kinematografia konsideroj si art serioz (në shqip, nje metrazh i gjate quhej ‘film artistik’, dhe jo shkurt film).
Ndersa ne kushte te nje ekonomie tregu, filmi eshte industri më vete, pra puro produkt (ndaj eshte i lidhur kryekeput me suksesin e tij komercial) : komedite, per nga vete natyra e tyre, jane më te predispozuara ti nxjerrin me kollaj leket e tyre, prej nga dhe numri i tyre jo i neglizhueshem, ne raport me dramat
2 Likes