as ashtu s’esht trump
trump eshte nga ata qe thone sido qe ta them une, kam te drejte. Sepse e them une dhe e kerkoj une. Trump eshte anti- rregull anti-republike. Trump eshte monarkik. Prandaj ai nuk eshte politikan.
1 Like
sa keq ishte perkthimi
“why don’t you go to the country tomorrow?” - Pse nuk shkon ne qytet neser?
e plot te tjera.
shyqyr qe s’ia kemi nevojen.
Film per se mbari, u pelqye edhe me shume se fillimisht, intrigon ta shohesh prape edhe nja 2 here te pakten
nga filmat qe kane korrur (deri duku gjithsesi!) sukses ne kinema kete vit pra, te themi, nga filmat “mainstream” (gjithsesi ne thonjeza !!), ky eshte pa dyshim më i miri (i vitit 2018, gjithmone).
1 Like
per Bertolucin s’para di shume pervec tangos kontroversale te tij. Prandaj heshtja me foton qe solle ne ikjen e tij. Me duket ke pas permendur nje a dy tituj te mire vec asaj, dhe normalisht duhet te kete.
Magnificent photo, btw.
Per ju tironcit qe mund ta njihni, - ca bahet me kete Ilir Celine? Ca drejtimi ka marre ?
nuk kam pergjigje per kesi lloj pyetjesh, Filmi shqiptar, shume i mire, ende.
Jeton me te shumten e vitit ne Lyon ( Fr), ka nji hotel restorant si dhe nja dy minimarket ne Tirane. Leket qe i la Koli, vellai i cili rafmet paste vdiq nga kanceri. Koli i kishte bo si i kishte bo ato pare …se nuk osht per ta majt ne goje mbas vdekjes. Kjo ne vija te pergjithshme…
1 Like
dale me 1975 paska qene filmi i 1re i Ismail Zhabjakut me background edhe asistent regjisor i Kristaq Dhamos tek ‘Gjurma’ 1970 dhe ‘Brazdat’ 1973.
Muzika nga Avni Mula i dallohet dora gjate gjithe kohes, madje kendohet edhe Valsi i Lumturise se tij.
Ngacmon potenciali i pasur por mbetur i pashfrytezuar dhe ne kufijte e narracionit megjithqe hera heres ia del mire. Nje sy i stervitur mendoj se mund ta kuptoje e ta pelqeje duke arritur t’i anashkaloje aktrimet e bezdisura te cilat per cudi nuk te pengojne ti duash ata aktore.
i pashikueshem ketej nga ne
pa fjale, si nje film i gjate, “i merzitshem” 
Ekspozita e Ramës në Gjermani, media franceze ARTE, artikull për kryeministrin
08/12/2018 - 20:39
Pak javë më parë kryeministri Edi Rama hapi një ekspozitë në Rostok të Gjermanisë me pikturat dhe skulpturat e bëra prej tij. Kanali francez ARTE i ka kushtuar një artikull kreut të qeverisë shqiptare lidhur me këtë ekspozitë.
“Pikturat sillen mes vizatimeve dhe formave organike, vetëm ngjyrat evokojnë politikën. Veprën e tij Rama e ndërton në formën e një ditari,” thotë gazetari francez
Artikulli francez
Edi Rama është një kryeministër që del nga korniza e përgjithshme.
Këtë radhë kryeministri shqiptar nuk është në vizitë zyrtare në Gjermani, por e ka bërë këtë udhëtim nën veshjen e artistit
Ai ekspozon në Kunsthalle, në Rostok, skulptura në qeramikë, një tapiceri e zbukuruar me vizatime shumëngjyrëshe.
“Kjo punë ndihmon përqëndrimin, sepse gjatë kohës kur dora dhe syri ndjekin njëra-tjetrën në letër, mendja është e përqëndruar në punë,” thotë kryeminsitri shqiptar.
Pikturat sillen mes vizatimeve dhe formave organike, vetëm ngjyrat evokojnë politikën. Veprën e tij Rama e ndërton në formën e një ditari.
“Ky jam unë, kjo është jeta ime, ky është momenti, kjo është mënyra si e jetoj unë jetë çdo ditë mes politikës, që është luftë e përditshme dhe pikturës e artit që është një lutje e përditshme,” shprehet Rama.
Me ardhjen e tij në krye të bashkisë së Tiranës në vitin 2000, Edi Rama qëndisi me ngjyra kryeqytetin shqiptar.
Një revolucion i fasadave që joshi banorët.
“Besoj fort se e bukura mund të ndryshojë jetën e njerëzve, ekuilibrat shoqërorë, dhe sigurisht këtë bëri me Tiranën,” thotë Rama.
Pasionin e tij për artin ai e shijon edhe si burrë shtetit.
Stalker, leri studentat se jane komuniste, e shif ktu se çfar ka thene Kiarostami per çensuren fashiste (i Modhi Godard nuk arrin kurre ne kete nivel):
Cerco di fare dei film che possono essere visti anche in Iran. Lavorare in condizioni difficili, da un certo punto di vista, è molto interessante, in quanto aiuta la creatività. È come dover costruire una casa su un terreno irregolare…
Tendo a non dire spesso queste cose ai giornalisti. Spesso capita che fraintendano. Quando sostenevo che la censura non mi colpiva particolarmente, molti pensavano che coprissi il governo. Più che censura preferisco utilizzare la parola limite. Dopo la rivoluzione iraniana indubbiamente il cinema iraniano ha passato un periodo difficilissimo. Migliorato, in parte, grazie al lavoro di singoli attenti e motivati. Prima della rivoluzione c’era la censura. Dopo, molta confusione. Non c’era chi controllava. Dopo quattro anni ricominciò invece ad esservi, con molta forza. Ma questo fortificò dentro di noi una grande voglia di ribellarsi. Migliorò la qualità dei nostri lavori
, in una sorta di sfida continua con il sistema. La censura che però più ha danneggiato l’Iran è stata quella della mancanza di fondi. Ciò ha reso tutto molto più difficile. La mancanza di mezzi era diventata un pesante ostacolo per me e molti altri. Poi è diventata una cifra stilistica, ora non saprei fare diversamente.
e ;paskeshin nxjerre under the siver