100 e kusur aforizma dhe fjalë të urta (1 - 20)

1

Ka njerëz që kanë vuajtur jo pak në jetë, megjithatë kanë bërë të vuajnë të tjerët shumë më tepër.

2

Kulmi i inteligjencës është të dish të bësh edhe idiotin kur e do puna.

3

Teoritë e Komplotit janë produkt e shpresës së kotë (hë për hë) që bota mund të kontrollohet. Është mizore t’ja heqësh këtë shpresë njeriut.

4

Sa me tepër shtyhet drejt rrënjëve, aq me tepër kapet për degësh.
Sa më tepër shtyhet drejt qendrës, aq me tepër vrapon këmbëlehtë drejt periferisë.

5

Servilizmi rri me arrogancën si përulësia me krenarinë.

6

Kulmi i absurditetit të botës është se Nënë Tereza ndjehet fajtore për krimet e botës, ndërsa një serial killer ndjehet i pafajshëm si foshnjë e sapolindur.

7

Ankohen “ah, e njëjta histori gjithmonë!" sepse historia (individuale dhe njerzore), nëse nuk përmbushet, detyrimisht përsëritet derisa të pëmbushet.

8

Proçesi i harresë-kujtesës është gjithnjë i interesuar, kujtohet diçka që intereson si “interesante”, dhe harrohet si jo interesante diçka tjetër që nuk leverdis.

9

Jashtë shtetit komshiu nuk të di as emrin, ndërsa dikur brënda shtetit komshiu dinte më tepër se ty për dosjen tënde.

10

Prostituta e paguar për të shitur trupin është zanati më i vjetër në botë; intelektuali i paguar për të shitur mëndtë është zanati më i ri në botë.

11

Tjetrin e kupton vërtet vetëm kur je më i lumtur se ai.

12

Inteligjenti është një budalla në mes dinakësh.

13

Shprehja “kjo është shkencore” ka zëvendësuar shprehjen e herëshme “është e shkruar në Bibël”.

14

Kur njeriu prodhon objekte materiale, humanizon materien.

15

Nuk zbukurohet duke e stolisur me lule, por duke e bërë vetë lule.

16

Kush nuk kap atë botë, humbet edhe këtë botë.

17

atë botë nuk gjejmë gjë tjetër përveç çfarë çojmë atje nga kjo botë.

18

Historia providenciale është Teksti i shkruar jashtë hapsirës dhe kohës, konteksti është historia e shkruar në hapsirë-kohën e librave të shkollës.

19

Të qenurit kundër çdo lloj ideologjie është ideologji më vete që luan kukamçefti e fshehur mbas vetvetes.

20

Shprehja “vlera e një vepre arti është ose zero ose infinit” është e barazvlefshme me "zero dhe infiniti janë dy madhësi të papërfytyrueshme dhe të papranueshme nga mendja e njeriut”.

-Kjo që ke thënë më duket si gjë e dëgjuar.
-Ndoshta, gjëra të reja një herë në 2000 vjet thuhen.

Horror culture ta do mendja që do ta pasojë cencel culture.

Të kërkosh vetveten është si proverbi indian: të kërkosh kaun që po kalëron,

De omnibus dubitandum është kënaqësi sado-mazo.

Robi bën një maskarallëk, e megjithse e kupton që ka bërë në maskarallëk, nuk gjen mënyrë tjetër për të shpëtuar nga vrasja e ndërgjegjes përveçse duke bërë një maskarallëk akoma më të madh, o burra me vrap drejt shkatërrimit përfundimtar si rrokullisje pikiatë ferr.
I njëjti mekanizëm rrokullisës vë në lëvizje historinë e kombeve dhe njerzimit, e çdo lloj historie tjetër kulturore, përfshirë dhe historinë e artit si garë kush t’ja kalojë pararendësve me çdo kusht.

Mbas grekëve dhe latinëve erdhën të krishterët, përgjatë Rilindjes grekët dhe latinët u ngritën nga varret dhe u rikthyen në modë si kulturë humaniste. Në epokën moderne ranë përsëri në varr greke dhe latinë bashkë me të krishterë, ndërsa në kohën e sotme postmoderne ngrihen nga varret si zombi të gjitha kufomat e së shkuarës: egjiptianë, sumerë, babilonas etj, për të kumtuar Fundin e Historisë ose Fundin e Kohëve. Ndërkohë që ende debatohet prioriteti i “dy kulturave”, në pilaf futen trans-humanistët si sinteza shpëtimtare e konfliktit dialektik midis humanistë dhe shkencoristë.

Laikët janë produkti më banal i dështimit të priftërinjve.

Rasti i Ukrainës dëshmoi kushedi për të satën herë që mediat funksionojnë saktë si gratë e lagjes që mblidhen bashkë për të shtënë fall me filxhanin e kafesë dhe për të marrë nëpër gojë tërë qytetin kur i ndodh gjë ndonjë të mjeri.

Jeshilja e freskët pranverore. e cila nuk zgjat më tepër se një javë, e ka të verdhën ndrçuese brënda si simpati reflektive ndaj pranisë diellore.

Dy shprehjet më të ndyra në botë janë: “si të gjithë të tjerët!” (bole majtas) dhe “kështu kemi bërë gjithmonë!” (koqe djathtas).

A është zgjerimi i NATO-s ai që motivon agresionin rus, apo është agresioni rus ai që po nxit hyrjen e vendeve ish-satelitë të ish-Bashkimit Sovjetikë në NATO? - është dilema dialektike (dhe politike majtas dhe djathtas), që i jep për të ngrënë gazetarëve të gjithë botës dhe zbavit popullsinë e planetit me beteja gladiatorësh në cirkun e Koloseut politik.

Shprehja “Është dialektike!” kishte fuqi magjike të vuloste fundin e çdo muhabeti atëbotë duke i pasur kartat në rregull si me materializmin dialektik të regjimit në fuqi, ashtu dhe me idealizmin dialektik të ndërgjegjes në pafuqi.

Jezui ishte fundamentalist daltonist, shihte bardhë e zi (“Ose me mua ose kundër meje”), të krishterët shohin tërë ngjyrat e ylberit; Kompleksi i Edipit në veprim, kalamajtë tejkalojnë babën duke i treguar arat.

Ekstrakomunitarit i thanë nën zë: “albaneze di merda!” para se t’i hypi aeroplanit në Fiumicino, dhe sapo i zbriti avjonit në Rinas e nxori dufin kombëtar duke çfryrë: “greku i mutit!”.

Nëse Ferri i Dantes nuk do të ishte i kësaj bote, atëherë Komedia Hyjnore do të harrohej pas pak vitesh, madje as nuk do të shihte dritën e botimit.

1 Like

Shenja më e dukshme që paralajmëron një krizë janë paranojat kolektive komplotiste, shkak dhe pasojë së bashku.

Nga mënyra tepër e përzemërt dhe pafaj e përshendetjes së komshiut kamionist, kuptoj që i ka vjedh drutë që mban ngarkuar në kurriz.

Intelektuali si person është libri i fundit që ka lexuar.

Intelektualja ka idetë e dashnorit të fundit që ka dashuruar.