Ja vlen nje intervistë e shkurtër (2014) e Franco Cardini që flet për perëndimin e Perëndimit dhe raportin midis Krishtërimit dhe Islamit. Eshtë me shumë interes pikpamja e tij si studjues i Mesjetës, dhe më në veçanti si studjues i kryqzatave, nga ku mund të vilet informacion më i vërtetë se informacioni rëndom mediatik për raportin e hershëm dhe të sotëm midis feve të Librit.
Cardini, cila është përshtypja juaj e parë në sulmin ndaj Parlamentit Kanadez nga një vendali i konvertuar në Islam?
Tanimë ekziston një rrymë e tërë çmendurie që qarkullon në nivele të ndryshme. Në këtë, Islami - pa pasur asnjë faj - ka një funksion të ngjashëm me hovin e drogës në vitet 70. Mbi të gjitha, një Islam i caktuar, i shpikur kohët e fundit, i cili kurrë nuk ka ekzistuar historikisht, edhe pse pretendon të jetë i vetmi Islam i vërtetë, mbledh rreth vetes sojin neurotik të njerëzimit.
Por a ka vërtet Islami një marrëdhënie me këto ndryshime kursi?
Asnjë mysliman serioz, sikur asnjë i krishterë apo asnjë hebre, nuk do të bënte kurrë gjëra të tilla. Në fund të fundit, për të bërë një veprim të tillë, mjafton vetëm një person, dhe është tepër. Këto janë vetëm pak raste, të cilat pastaj zgjerohen si rasti i freskët i ebolas mbi të cilin shartohet frika jonë. Por ne gabojmë nëse i trajtojmë këto fenomene me histeri, ashtu siç e trajtojmë me histeri edhe ebolën.
Por ne duhet të mbrojmë veten nga terroristët, apo jo?
Sigurisht duhet të mbrojmë veten nga i çmenduri i radhës që vendos të bëjë një masakër, ashtu si nga ana tjetër duhet të mbrohemi nga ebola, por gjithashtu duhet t’i trajtojmë këto fenomene në masën e duhur. Nuk duhet të humbasim qetësinë tonë sikur të ishim kërcënuar nga një përbindësh kozmik. Nuk duhet bëjmë të njëjtin gabim si rreth dhjetë vjet më parë, kur ndoqëm strategët amerikanë, duke propozuar një kurë që ishte më e keqe se e keqja vete.
Pra, islamofobia nuk është një zgjidhje.
Islami është një fe madhështore, e cila sot merret si alibi, ndoshta pavetëdijë dhe pa të keq, sikur të ishte një përgjigje për të keqen e madhe të botës bashkëkohore, e cila është pabarazia e stërmadhe shoqërore.
E gjithë kjo, megjithatë, ndodh në sfondin e një krize të madhe kuptimi të Perëndimit …
Por Perëndimi ka marrë fund! Tashmë ai ka përfunduar ciklin e tij, megjithëse duhet ende edhe pak kohë para se ta kuptojë këtë. Qendrat e prodhimit, jo vetëm ekonomike, por edhe të mendimit janë diku tjetër. Ajo sfidë që Perëndimi i lançoi botës 500 vjet më parë, kishte në vete atë që po ndodh tani. Trashëgimtarët e vërtetë të mendimit perëndimor janë vendet e BRICS. Ne kemi themeluar një kulturë që e kanë mbledhur të tjerët.
Po Krishterimi? Nuk mund të luajë një rol në gjithë këtë?
Krishtërimi ka mbetur në këmbë vetëm sepse nuk shqetëson më askënd. Ne, në fakt, nuk jemi më të krishterë. Mund të jemi në formë individuale, por shoqëria jonë ka ndalur së frymëzuari nga Krishtërimi për të paktën tre shekuj. Pastaj habitemi nëse një kanadez, ndoshta i zhvendosur, konvertohet në Islam! Çfarë idealesh i jep Perëndimi? Ne nuk ofrojmë më asnjë ide që mund të mbushë jetën e dikujt. Nuk kemi asgjë më për të dhënë.
eshte vertete e forte, por s’duhet te harrojme se shoqeria e sotme, si ajo perendimore ashtu dhe ajo lindore, si dhe ajo e emigracionit, nuk i interesojne shume vlerat morale, shpirterore, kulturore, ideore dhe principet. Atyre iu interesojne -fatkeqesisht- vetem vlerat materiale e monetare, keshtu qe Franko shqetesohet kot 
) ka zvendesuar Zotin ne Perendim. Lindja e ka fituar luften me perendimin, mjafton te permendesh Kinen dhe Indine dhe ke gjysmen e popullesise boterore ne vetem dy shtete. Influenca e tyre eshte e pranishme ( parlamenti dhe qeveria kanadeze) dhe teper e dukshme ne vendet ku jetojme.
.