tani e kuptova me mire shprehjen, qe eshte tamam stil hessian. Hesse eshte burre i mire pranohet, megjithse ka kohe qe se lexoj ma, e kisha harru krejt, e nuk di si do me duket tani me e lexu prape.
Shprehja eshte provokuse dhe per te ngacmue tye, por ka edhe kuptim te thelle filozifik . Po e them me fjale te tjera duke e permbledh gjithe muhabetin:
Edhe te arratisesh prej vuajtjes (kudoqofte: prej burgut te Keshtjelles Bershenit, prej divanit te njeriut te zakonshem qe lufton me mizat duke pa televizor ne burgun e merzise te perditeshme Rama-Berisha, prej Evropes plake drejt ishujve ekzotike te Paqsorit si Gogeni, etj) kerkohet qe bilanci i lumnise te jete sadopak me i madh se i vuajtjes e cila bllokon ne status quo personin, e do per vete personin, sepse si vuajtja ashtu dhe lumnia duan te jene te perjeteshme.
Ku te arratisemi or ti , nga vetevetja ? Lumturia dhe vuajtja eshte reprodukim i mendimit tone , formimit tone, karakterit tone , perpara natyres si tip qe na kategorizon ne anim ,alegro apo fatalitetit ….,( shiko radhitjen e kategorive qe une i mendoj si vendimtare ) Nuk eshte me rendesi kordinatat ku ndodhemi ato jane factor terciar qe ndikojne ne Ne .
Exemplar konkret jam une , jam duke jetuar ne mes habitatatit me primitiv dhe nuk bie ne vuajtje por gjej kenaqesin qe duke elaboruar rrethanat shkak pasojne hutohem permes paqes me vehten drejte lumturise vetanake . Ne mes vuajtjes dhe lumturis mbenda vehtes sone,a nuk eshte paqja me vehten mesi i arte?
p.s.
Kam filluar te plakem Inkuzicion ! E di ku e ndjej ? Sot lexoj mijra mendime te thena dhe tund koken e them me vehte ,krejt si une po menojka ? Ne adolishence kur lexoja qoft Hessen Freud apo Osho memorizoja mendimet e tyre ne mua qe gjate pervojes ti eksprimentoj e vertetoj se a e kane thene sakt , ha,hahaha …
… Ajo qe memorizohet nuk harrohet, apo ?
Nuk do kesh durim ! mos provo , ! ( ke kaluar moti stande shume me te larta…)
ma pak fjale desha te them qe krijimi eshte kalim cilesor nga nje gjendje e kaluar, ose e tanishme, ne nje gjendje tjeter te re qe i perket te ardhmes. E per ta bere kete kalim lumturia e personit duhet t’ja kaloje te pakten 2cm vuajtjes. Prandaj jane pak krijues (nuk eshte e thene artiste, por edhe njerez tamon) dhe shume qe rrine shtrire ne divan duke u shullaqur midis vuajtjes dhe lumturise pa bere asgje e duke i renduar tokes.
e kuptova qe as nuk me lexove ,
u ngute Inkuzicion duke me shkruar nje sqarim me se te zakonshem thua se nuk e kuptova ku eshte esenca ,
Pse nuk deshte te mendosh qe ne raport me mua si tek arti modern e gjitha mvaret cilen kend te pikeveshtrim done ti kapesh drejtezat , Une ashtu veprova kur japa pergjigjen e te thenes tuaj…
te jessh nje nivel me lart qe te kuptosh gjerat , te duken te cekta ngalleznimet e tjetrit ,
Nuk e thot Osho , jo ! duhet te jesh ne nivel te njejte qe te kene vleren e njejte …
Ndjenja mbizotruese e njeriu te rene eshte vetevrasja, e cila nuk eshte e thene te kryhet ne menyre romanceske me kobure ne temth, por si rregull kryhet ne menyre sistematike e graduale, pa u ndjere e pa u vene re, dite per dite, çast per çast, derisa personi katandiset ne nje qenie vdekur e pakallur.
Kur ke lexuar mbi 150 nga 200 e ca faqet e biçim romanit të Virgjil Muçit dhe bindesh se ajo çka po bën nuk është asgjë tjetër përpos një masturbim gjatë të cilit hallatin e tund ti qefin po e bën Virgjili, vjen në vete dhe kupton se je duke bërë gjënë më të pakuptimtë që mund të bëjë një banor i rruzullit.
Edison Ypi
Nuk lexoj kurre nje liber si të vijë, rastësisht, me rekomandim, ose sepse është në modë, sepse autori osht i modh, sepse s’kom çar t’boj duke prit trenin ne stacion e hajt po ble nje liber tek tezgat etj. Pothuajse gjithmonë filloj nga një shprehje e thënë dal vivo e një autori që më tërheq vëmëndjen, e më tregon me pak a shumë se kush është, dhe më pas filloj të lexoj, dhe kur shoh se vërtet ja vlen, lexoj gjithçka të tij dhe rreth tij. Pak a shumë ne te njëjten mënyrë njoh njerëzit ne jeten reale që ja vlen te njihen. Në këtë mënyrë kam shumë boshllëqe në njohuritë e mija, por nuk e konsideroj problem, madje e konsideroj avantazh. Ka gjeni të famshëm që nuk humbni asgjë nëse nuk i njihni, perkundrazi. Shoh shumë njerëz që hanë si të babëzitur çfardo kulturë dhe autor te çfardo lloji, edhe këtu: “ky është i madh, ah sa i madh është ai tjetri!”. Por janë vetëm të mjerë të mëdhenj, s’ke çfar meson ne shoqeri te tyre.
Pozita e intelektualit të modh e të qenurit kundër çdo ideologie, është ideologji më vete, dhe madje ideologjia më mashtruese e më e rrezikëshme, e maskuar mbas mosqenies së mospasjes asnjë lloj ideologjie. Tamam ujku i veshur me lëkurë deleje, me Bashkën e Artë të Kolkidës.
Në fakt kjo është ideologjia më e fundit e Shejtanit kohët fundit, të cilat përbëjnë Kohët e Fundit ose Fundin e Historisë, përkatësisht konceptimit fetar ose konceptimit laik të historisë providenciale.
Termin negativ “eurocentrik” e kam degjuar shpesh si ankese mbas vitit 89-te, pikerisht kur Evropa dhe Perendimi kishin humbur perfundimisht privilegjin e te qenurit qender referimi per boten. Dmth kur nuk kishte me arsye per tu ankuar. Njeriut i pelqen te luaje me jehonen.
. Po e them me fjale te tjera duke e permbledh gjithe muhabetin:
