Intimiteti në shoqni ka natyre seksuale, njëri fillon të joshë tjetrin duke i treguar një intimitet ose sekret, dmth fillon të zhvishet, e tjetri i joshur ose i detyruar nga rregullat e lojës fillon e zhvishet edhe ai, dmth tregon edhe ai një sekret të vetin. E kështu nga intimiteti në intimitet, nga sekreti në sekret, dy shokët e ngushtë përfundojnë lakuriq në një ampleks (dëshmi për sekretin origjinal primordial). Por nuk mjaftohet me kaq, si rëndom në seks-makin, mbas ampleksit vjen pendimi, dhe më pas në mënyrë fatale vjen neveria, për veten dhe tjetrin: “ç’mu desh mu që u ngatrrova me kët!”, me përfundim aktin e tradhëtisë nëpërmjet ampleksit me shokun e radhës ku tregohet në intimitet se çfarë ka thënë në intimitet shoku i mëparshëm.
Sekreti i zbuluar lakuriq krijon shoqërinë njerzore.
Jo rastësisht, si në shoqëri ashtu edhe në seks, si katalizator fuqizues i intimitetit shërben alkooli.