ky mendim vrehet qe eshte jashte keti margjinizimi ne analiz qe u munduam ta veme ne kontest
perse duhet te banalizohet mendimi nga ekstremiteti ne ekstremitet ?
merpo mendimit ja gjejme fillin, e ndryshojme kollaj si te dush tina, por si t’ja bejme realitetit qe eshte ekstremisht banal infernal?
aspak banal or tina . nuk di qe ka me qiletersi se realiteti i shprehur ne anonimitet , eshte realitieti idiotesk ne jete reale qe na detyron perhir te modestise se shpikur nga vet ne te mshefim vlerat qe posedojme .
Interesante eshte universi i individid , perse panikohet kur tjetri e ckodon ?
kam shkruar nje pjese te trete te serise “Anonimiteti” akoma te pa publikuar, ku mendoj se i jep pergjigje muhabetit tend konfuz, prandaj them mendoj.
Naten e mire se eshte vone, tani me duhet te bej nje xhiro te vogel ne erresire misterioze para se te flej.
kjo eshte , ajo ndjesia qe ndjen ne ajre ,universi eshte ne paqe me veteveten dhe ne harmoni permbyll diten …
Dështimi i shoqërisë shqiptare në këto 30 vjetët e fundit nuk është shqiptar siç e paraqesin intelektualet e mdhenj; Shqipëria nuk ka kryqe të jetë origjinale as në dështim, nuk ka takat as të dështojë me forcat e veta sepse e ndihmon bota me ndihma umanitare.
1 Like
Duke lexuar një shkrim të Frojdit për nje formë të fenomenit të transfert-it negativ (i psikoanalizuari urren psikoanalistin mbasi i është rrëfyer, projekton mëkatet tek prifti modern), të cilin e kishte ndeshur vetë gjatë seancave psikoanalitike me pacientët e tij, kuptova pse-në e urrejtjes absurde mbarëpopullore ndaj Kishës, sidomos katolike, si gjimnastikë mëngjezi dhe në çdo orë të ditës. Katolikët i kanë rrëfyer priftërijve për dy mije vjet rresht tërë qelbsinllëqet e tyre personale, e tani ju duket sikur Kisha thotë: “ju njohim mirë se çfar merde jeni”. Prandaj krejt i kuptueshëm reaksioni mbarëpopullor: “fjalët mbrapsht!” o mashtrues të korruptuar, o obskurantiste mesjetarë, o feminicidë, pedofilë etj; saktë fenomeni i projeksionit si vetëmbrojtje: akuzohet tjetri për çfarë je vetë.
Të jesh intelektual nuk është e thënë që të jesh inteligjent që është krejt tjetër gjë. Një intelektual lodron me njohuritë e fituara që ka magazinuar, kënaqet me to duke bërë lodra fjalësh dhe konceptesh, e lë intelektin të lirë ose e stërvit në palestrën e logjikës dhe absurdit; një inteligjent sheh realitetin siç është për ta rrokur qënësinë e tij me gjithë qënien, pra bashkë me intelektin angazhon njësoj edhe vullnetin dhe ndjenjën. Ndërsa një intelektual synon vetëm intelektin puro që është dhunti luçiferike.
1 Like
Sa vjen e më tepër nuk sheh film ose lexon më libër të hajrit, o banalitete çfardo o rafinime artistike për të justifikuar dëshirën humanoide për krim dhe perversion. Duket si një garë kampionati midis, shkrimtarëve, regjisorëve dhe fansave: kush zbret më poshtë në rrethet e ferrit. Një mërzi e tmerrshme, asgjë të re nga fronti i Oksidentit, vetëm zbritja në ferr merr tatëpjetën poshtë e më poshtë, dhe do të ndalet kur ngjarjet e ekranit dhe librit të ndodhin në të vërtetë dal vivo, siç ka bërë vaki në fakt para se të trokiste ora e çdo lufte botërore në shekullin e kaluar.
1 Like
Alba, hape kete link qe e ka përgatit Manjola per ty:
Shqiperia do te shpetoje kur te shpetoje e gjithe bota - Fan Noli
1234567890
1 Like
-Nuk di si nuk e vë re, po të vret sytë?!
-Nuk e pashe, nuk i kisha sytë aty!
-Syri i sheh të gjitha, mendja sheh vetëm një gjë, stomaku dhe organi gjenital nuk do me pa me sy asigjo!
Nëqoftëse një aforismë ka brënda fjalën “cazzo”, dor me nji që është e Bukowskit.
Për mendimtarin dhe krijuesin modern janë dy mënyra për të qenë të obsesionuar nga vdekja: të jenë të obsesionuar dhe të bëjnë sikur nuk janë aspak të obsesionuar.
Gjithçka që ja vlen të dihet si esencë e ditunisë e kam mësuar nga persona të takuar më të gjallë, dhe jo nga librat, prej të cilëve kam mësuar gjëra periferike të dorës së dytë ose gjëra që kanë fortifikuar çfarë dija më parë duke ekspozuar situata ekzotike të ndryshme nga eksperienca personale.
Librat i kam përdorur, nuk më kanë përdorur.