Shpresoj se i keni rene në të lidhjes se komentit te mesiperm me shkrimin. Sqaroj per ke nuk i ka rene akoma në të se produkti kulturor i Diteve te Fundit ose i Fundit te Historise - edhe ai i konsideruar me i zgjedhuri e me i rafinuari - eshte me entropi stermadhe, me fjale te tjera ka nivel energjik shume prane jashteqitjes, kakes, prandaj nuk ja vlen mundimi te pertypet se nuk diferenca e entropise nuk mjafton te ushqeje nofullat me energji. Per kete arsye nje ese bashkekohore, nje film ose çfardo veper tjeter arti bashkohore e konfeksionuar me estetike super te rafinuar, un filloj ta konsumoj me qef si dikur, por mbas pak “nuk me shkon poshte”, me ngel ne ezofag, e me pas e vjell ne sahanin e aluminit (librin filmin e le pergjysem), e shikoj rreth me trishtim muskuj e nofulla intelektuale qe harxhojne energji me kot ne sahanet e tyre. E akoma me me trishtim nuk gjej ndonje koleg perreth qe e merr te qaret nga situata.
Degjohen ne eter vetem ankesa: botonjesit e librit …, galeristet …, teatri …, s’ka kritike, indiferenca e publikut, kryeministri ka pshurrur ne kazanin e grosheve ku dikur dhiste Sekretari i Pare, guzhinieri i zborit nuk ka lare sahonët e aluminit nga sperma e Marlonit, garuzhdja e shperndarësit eshte me brima …