Ashtu eshte Stalker, por çoji arsyetimet deri ne fund, dhe arsyeto me logjike, se nuk je duke analizuar filma snobe ngambrapa pa pike kuptimi sipas zakonit. Historia dhe bota kane kuptim, lere se çthone Godard dhe ngambrapamodernistet franceze. Historia e Rev. nuk mbaroi diten 73-te, pati edhe dite te 74-tert kur Stalini u betua duke kercyer mbi sperme dhe leng zhardine: “O Lenino, o Stalino tani do jua qi un kockat!” Dhe jua qiu vertet, do ja kish qire pa tjeter Leninit po te mos vdiste me pare, kurse Trokit ja qiu e çte qime! I dergoi nje agjent sekret qe u be sekretar i Trockit syrgjyn ne Meksike, dhe qe literalisht i qiu kocken: sekretari agjent i theu kafken me sqepar mu ne tryeze te punes, trute e Trockit u perzjene me kartat qe po shkruante, lapsat, stilografet. (ke nje film per kete ndodhi, e ka pas dhene RAI atebote). E ketij krimineli pijanec me sqepar ne dore, vdekur nga delirium tremens, Stalini i dha titullin hero i BS.
Pra ketu nuk behet fjale per vrasjen e familjes carit, siç thote alba qe shef dokumentare televizive, sepse kjo vrasje kishte nje motiv te brendeshen “tani na qifshi kockat, sepse na i keni qire ne shekuj!”, nje arsye historike, nje shenje simbolike e fundit te nje epoke dhe nje kontest te nje situate ushtarake (bjellogardistet çeke kishin arritur prane katundit ku mbahej e burgosur familja e carit), e as per numra te vraresh qe sjell kapo fuksi ngambrapa qe i duket sikur po numuron paret e fituara ne Kanada. Duhet pa esenca e fenomenit. Ketu behet fjale per vrasje midis kolegesh vellezer, qe banalisht eshte edhe vetvrasje. Dmth flitet per qef per te vrare, per krim puro pa asnje arsye perveç deshires per te vrare njesoj si deshira puro per te qire. Ketu dell llumi i vertete i shpirtit njerzor, te gjitha te tjerat arsye historike, logjike dialektike, simbolike, arsye shtetrore, logjike e revolucionit, situate revolucionare, mesim nga historia, politika e majte, politika e djathte, numrimi i kockave, etj, jane te tera justifikime per t’i qire kocket tjetrit dhe vetes. Dhe kjo ka ndodh para Komunes se Parisit, te cilen e vrane para se te vetvritej, sepse nga kjo pikpamje e tere Historia e Revolucionit Francez eshte nje tragjedi groteske kriminale vetvrasese qe arrin majen e ekspresivitetit ne skenen e fundit: karamanjollizimin e Robespjerit.
Te shohesh kete te vertete ne sy fillon revolucioni i vertete, por kjo nuk leverdis sepse ne dum me vra dhe me pallu, “jo more dashke qe ne te mos pallojme dhe mos vrasim? te mos numurojme kocka dhe te mos qime kocka duke kercyer mbi gjak dhe sperme?, pa shko e lexo se çfar ka thon i modhi Godard: historia montohet nga gjeniu sikurse edhe filmi”