urime m_t per detyren e moderatorit, nuk kisha dyshime, se si specialist kompjutri qe je, do beje perpara,
per gjembin , qe humbi fare
Eshte mjeshter… di me modifiku foto
1 Like
i modho, ti je ketu, se une kujtoja se ishte m_t , dukesh i plakur a derzi, megjithse me i ri ne moshe se mua,
jom plak shum, jom bo mut fare nga vuajtjet ne komunizem, ndersa nga qefi i modh qe jom tu bo ne antikomunizem, jom bo kake fare. U befsh kake e te hengshin disidentet mjes per mjes! - eshte mallkimi qe me kane dhene oret e malit ne Theth, kur kam qene eskursion me shkollen. Ishin te njejtat ore mali qe dikur mallkuen trimat e Jutbines.
hik mer koqe se Jutbina eshte me lart se Thethi
Lentamente muore
chi diventa schiavo dell’abitudine,
ripetendo ogni giorno gli stessi percorsi,
chi non cambia la marca,
chi non rischia di vestire un colore nuovo,
chi non parla a chi non conosce.
Muore lentamente chi evita una passione,
chi preferisce il nero al bianco
e i puntini sulle “i”
piuttosto che un insieme di emozioni,
proprio quelle che fanno brillare gli occhi,
quelle che fanno di uno sbadiglio un sorriso,
quelle che fanno battere il cuore
davanti all’errore e ai sentimenti.
Lentamente muore
chi non capovolge il tavolo,
chi e’ infelice sul lavoro,
chi non rischia la certezza per l’incertezza
per inseguire un sogno,
chi non si permette
almeno una volta nella vita
di fuggire ai consigli sensati.
Lentamente muore chi non viaggia,
chi non legge,
chi non ascolta musica,
chi non trova grazia in sé stesso.
Muore lentamente,
chi distrugge l’amor proprio,
chi non si lascia aiutare.
Muore lentamente,
chi passa i giorni a lamentarsi
della propria sfortuna o della pioggia incessante.
Lentamente muore,
chi abbandona un progetto
prima di iniziarlo,
chi non fa domande
sugli argomenti che non conosce,
chi non risponde
quando gli chiedono
qualcosa che conosce.
Evitiamo la morte a piccole dosi,
ricordando sempre che essere vivo
richiede uno sforzo
di gran lunga maggiore
del semplice fatto di respirare.
Soltanto l’ardente pazienza porterà
al raggiungimento
di una splendida felicità.
1 Like
sa te kruhet moj vajze? sikur ke zgjeben ne breke, si para ne Theth, ashtu dhe ngambrapa ne Jutbine. Duket qe nuk ke afer ndonje koqe qe ta plaste mitren fare, e keshtu nuk do te kruhej me!
Kam pershtypjen qe vajza e vetme ketu je ti… ose me shume se nje vajze e cilter je nje “milf” e mbushur plot me mllef edhe shfyren “Jutbinen” ne San Donato ose me ndonje pak te vogel tek rruga Kacatorit me pleqte e tjere qe vijne aty verdall
Çfar përshtypje, eshte siguri qe ti je vajze minorene e shkërdhyer nga te gjitha brimat, ben komente idjote pa pike kuptimi qe vetem ti i kupton.
ose vertetoj ate qe them vazhdimisht qe je koqe edhe nuk kupton asgje…
I vetmi kuptim i komentrve te tu eshte qe ti je i shkerdhym familjarisht, se vetem nje i shketdhym familjarisht akuzon te tjeret per çfar ështe vete. Konkretisht, i sjell Pjerit nje vjershe ne italisht pa autor. Vetem nje koqe i shkerdhym e ben kete per tu duk si i ditur meqe di italisht dhe i njef vjershat ne maje te gishtave, nuk eshte koqe si te tjeret qe nuk dine. Dhe gjithe kjo ne nje blog te ndjekur nga tre vete. Pranej them qe do me krujte, te ka ik Arbani qe ta kruante mire e ska kush ta kruaje. Thuaj mamit tend se ta kruan mami qe te ka xhan.
Ti se kupton qe motivi im qe vazhdoj edhe vizitoj kete blog cdo dite eshte sepse tall karten e identitetit me ty… je super rast per tu marr si kavje me budalliqet qe shkruan cdo dite ketu…
Per te sate here e perseri e vertetove shkerdhimin tend familjar qe ti je aq koqe e kaq i shkerdhyer sa te kujtosh se pa ja hedh te tjereve per nje koqllik qe eshte kostant ne historine e Peshkut. Dihet se shumica e peshqeve jane si ti te shkerdhyer familjarisht dhe ju duket sikur çlirojen nga shkerdhimi i jetes reale duke ju duk vetja si superiore pa denjuar te tregojne konkretisht superioritetin sepse helbete ata jane superiorë. Gjej ndonje tjeter te shkerdhyer si vetja t’ja hedhesh, për mu je vetem nje i shkërdhyer me non e babe, e sta ka njeri taksirat.
mos u merzit
Jo nuk merzitem fare, jam mesuar tani. Yha sa te shkerdhym si puna jote jane pa derimesot ne Peshk!? Ne fillim ndjekin peshkun pa nderhy, pastaj nderhyjne me edukate ne mejdan, e mbas do kohe fitojne siguri e fillojne te grinden me sojin e tyre, me ata qe merren me politike, kujt i ka fut gishtin n’mythe familjarisht Berisha ose Rama. Ne fund fare kruhen me ata qe bejnë shkrime, harrohet lepirjet me edukate te fillimit. Pastaj zhduken e nuk komentojne më, shkojne në piçkë te mamaçkes se tyre, aty ku do shkosh edhe ti me siguri.