r.v.
megjith rrezikun se behem i merzitshem qe po e bej terkuze rasti ja vlen te shpjegoj me tej se e kisha fjalen se s’ke pse me fton te futem ne pilaf me 50 cent Arbanin per te krijuar artificialisht nje shoqni politike kunder nje armiku te perbashket qe me siguri matematike mbas nje jave ose mbas nje muaji do te ftosh Arbanin kunder meje ose Arbani ty ose une kurder tij ose kunder teje, keshtu futja njonit e futja tjetrit nderkohe qe te gjitheve jua fut sa krahu Marloni. Shiko pak me siper se e njejti fut e qit pa kuptim ka ndodh midis Pjerit dhe Vlonjatit me pjesmarrjen e zjarrte dy peshq e gjysem qe kan ngel. E kjo eshte histori konstante ne Peshk edhe ne kohen me te lavdishme te tij. Asnje ne Peshk nuk vetequhej militant politik si edhe sot, e megjithate i gjeje te grindeshin ne dy banda qe nuk kishin mendime baze te kunderta, te gjithe ne parim ishin demokrate dhe mbronin parime demokrate: lirine, drejtesine etj, e megjithate grindeshin midis tyre e s’kuptohej perse grindeshin, perveç qefit per tu grind, gje i bi te jete qefi per tu qi n’mythe, se s’mund te gjesh arsye tjeter. E kjo eshte ndodhi banale edhe jasht Peshkut neper partira, shoqnira te ngushta, miqsira, komunitete fetare, tribu dhe familje, ngado ku ka umane vihet re i njejti fenomen politik.