Stalini mbante një herë fjalim para qindra kuadrosh të Partisë, në një sallë të madhe. Askush nuk pipëtinte ndërsa shoku Stalin fjaloste mbi një orë e ca… deri sa dikush tështiu.
Kush tështiu? - pyet Stalini, qartazi i acaruar nga ndërprerja.
Salla heshtte. Askush nuk foli.
Rreshti i parë, në këmbë!!! - ulëret Stalini, dhe i gjithë rreshti i parë ngrihet në këmbë.
Zjarr! - thërret Stalini dhe nga pas shpinës së tij, mitralozë të fshehur hapin zjarr dhe sharrojnë me plumba rreshtine parë.
-Kush tështiu? - pyet sërish Stalini, por prap askush nuk fliste.
-Rreshti i dytë, çohu. Zjarr!!! - dhe rreshti i dytë bie në një pellg gjaku.
Rreshti i tretë, në këmbë…! - thërret prap Stalini. Por kësaj rradhe një oficer çohet, afrohet tek Stalini duke u dridhur dhe flet si i mekur.
Shoku Stalin, unë tështiva.
Stalini e shikon, për një moment të gjatë dhe në fund i flet.
E modhe kjo. I pershtatet fjalimit te dikujt tjeter sot. Ne emer te demokracise ta djegim vendin e mos bejme zgjedhje fare. Duket qe frymezimi paska qene nga mesimet sovjetike.
aaa, kjo me nje perkufizim do te quhej …adaptim apo pershtateshmeri ne situate!
…
sa jemi tek Stalini . ja nje me e kapshme per situaten ;
sa here raportohej tek ai per antaret e komitetit , nje emer qe kishte afetesi te shquara partiake per kohen por nje biografi individuale imorale ishte problem dhe raporti ndaj tij tek kjo pike kalohej nder dhembe,
Erdhi momenti kur Stalini kerkoj elaborim specifik per antarin ne fjale, Ja raportuan historikun e po ati antari dhe cdo beme te tij ne imoralitet ne detale .
Pas leximit te raportit ,keshilltaret ne heshtje pritnin reagimin e tij me bindje qe ndeshkimi me i lehte do te ishte Siberia e me i veshtiri ,egzekuimi .
Ne situate se si te veprojne sepse nuk guxonin te largoheshin , ju drejtuam disa here .
Shoku Stalin ,cfare te bejme me shokun ne fjale?
heshtje !
shoku Stalin …?
heshtje !
heren e fundit, shoku Staline , cfare te bejme ?
pergjigja nga Staline pas nje kohe te gjate ,
Nuk e kuptoj pse pyetni cfare te bejme ? cfare do te duhet te bejme me antarin … ti marrim lakmi ,pra .
Cfare tjeter do duhemi te bejme …?
Interesante. Pikerisht ate moment fatlum ia dha truri te mos masakronte më. Sa mallengjyese te mendosh se ishte akt i arsyeshem ajo “Shendet!” Pas kasaphanes.
