Molier, Le Bourgeois gentilhomme, akti i II, skena e VI.
…
Jourdain: Tani më duhet të rrëfej një sekret. Kam rënë në dashuri me një grua nga derë e madhe, dhe të lutem të më ndihmosh të lidh dy fjalë në një pusullë, të cilën do ta lë të bjerë në këmbët e saj.
Mësuesi i filozofisë: Me gjithë qef.
Jourdain: Diçka galante, apo jo?
Mësuesi: Pa dyshim. Dëshiron ta shkruash si vjershë, besoj.
Jourdain: Jo, jo, vjersha jo.
Mësuesi: Thjesht prozë?
Jourdain: Jo, nuk dua as vjersha e as prozë?
Mësuesi: Po ja që o njëra o tjetra duhet.
Jourdain: E pse?
Mësuesi: Sepse Zotëri për t’u shprehur nuk ka tjetër: o prozë o poezi.
Jourdain: Si nuk paska tjetër përveç poezi e prozë?
Mësuesi: Jo Zotëri. Gjithçka që nuk është prozë është poezi, dhe gjithçka që nuk poezi është prozë.
Jourdain: Por kur flitet, ç’është atëherë?
Mësuesi: Prozë.
Jourdain: Si more, kur them: “Nikoleta, sillmë pantoflet ose më jep skufjen e gjumit”, atëherë na qënka prozë?
Mësuesi: Po Zotëri.
Jourdain: Pa shih! Ka më se dyzet vjet që bëkam prozë dhe nuk ditkam gjë! Ta di për shumë nder që më hape sytë. Mirë pra, ja se çfarë desha t’i them në atë pusullë: E dashur konteshë, sytë e ty të bukur më bëjnë të vdes prej dashurisë; por desha që kjo të shprehej në mënyrë galante, të thuhej me lezet, anës e anës.
Mësuesi: Të thuhej që zjarri i syve të saj po ta bën shkrumb zemrën, që për të po vuani ditë e natë torturat e një …
Jourdain: Jo, jo, jo: asgjë nga tërë këto, dua vetëm çfar thashë: E dashur konteshë, sytë tuaj të bukur më bëjnë të vdes nga dashuria.
Mësuesi: Duhet ta lëmojmë pakëz …
Jourdain: Jo, e thashë pra, nuk dua tjetër përveç fjalëve në pusullë, por shkruar sipas modës, me klas dhe si duhet. Të lutem m’i thoni pak variantet e ndryshme që të shohim se si mund të rreshtohen fjalët.
Mësuesi: Së pari mund të shkruhet ashtu si thatë ju: E dashur konteshë, sytë tuaj të bukur më bëjnë të vdes nga dashuria. Ose: Nga dashuria më bëjnë të vdes, e dashur konteshë, sytë tuaj të bukur. Ose: Sytë tuaj të bukur më bëjnë, e dashur konteshë, të vdes. Ose: Të vdes sytë e tuaj të bukur, e dashur konteshë, nga dashuria më bëjnë. Ose: Më bëjnë sytë tuaj të bukur të vdes, e dashur konteshë, nga dashuria.
Jourdain: Por, nga të gjithë këto variante, cili është më i shquar?
Mësuesi: I juaji: E dashur konteshë, sytë tuaj të bukur më bëjnë të vdes nga dashuria.
Jourdain: Nuk është se jam i lëçitur, por ja që e gjeta tak-fak. Faleminderit shumë prej jush, ju lutem dukuni nesër herët në mëngjez.
Mësuesi: Do vij se s’bën.
…
mu kujtu skeçi para shum viteve 
) ka kaluar shume kohe, dhe kujtesa ben ca lodra te saja, ose un e lidh Skenerin vetem me estraden, ose ai vete eshte i lidhur aq shume me estraden, sa qe nuk shqitet dot per te bere gje tjeter.