Përkrahësit e Trump nuk janë karikatura te përshkrimeve gazetareske (sic paraqiten rendomthi) - dhe banuesja nga Kansas, Sarah Smarsh korrigjon kete perceptim te gabuar neper redaksitë e mediave elitare .
Marsin e kaluar, gjyshja ime 71-vjeçare, Betty, priti ne radhe për tre orë të grupin parlamentar për Bernie Sanders.Kjo pritje e gjate per te hedhur voten e pare ne jeten e saj per zgjedhejt-paraprake, ishte paksa ndeshkuese per situaten saj por ne fakt sgjë nuk do ta kishte penguar Betty-n te largohej nga radha e gjate. Betty - një grua e bardhë që e la shkollën pas mbarimit te klasës së nëntë, u be nene qe ne moshën 16 dhee ka kaluar shumicën e jetës së saj në varfëri ekstreme - kerkoi te votonte.
Ajo priti ne radhe me gjunjët shkatërruara që dikur qendronin në linjat e fabrikave. Ajo priti duke luftuar emfizemën e shkaktuar nga duhani ne protezat te cilat i mbate qe kur ishte 20 - të dy keto shenjat tipike te klasës sonë socjale.
Betty ka punuar për shumë vite si oficer sigurie për sistemin gjyqësor në Wichita, Kansas, duke e mbajtur nen mbikqyrje vrases dhe perdhunues. Eshtë paksa e vështirë për të ta perfrazuar, por ajo ka theksuar se kandidati republikan Donald Trump eshte një sociopath “i cili e ka gojen mbi prapanice”
Megjithatë, ajo është e bardhë, njerezit e klases punetore, te bardhe si puna e Betty janë bërë një fiksim i veçantë në mesin e elitave liberale dhe medias gjatë këtyre zgjedhjeve: “çfarë është kjo kafshë e terbuar” dhe c’i ben keta te mbeshtetin Trump?
Jo aq të varfër: votuesit e Trump i perkasin klasës së mesme
Numrat jane kokeforte dhe i komplikojnë gjerat, dhe shpesh shkarkojë, teorira shabllon se nivelet e të ardhurave ose ai i arsimit parashikojnë mbështetjen per Trump, ose klasa punetore e bardhe të mbështesin atë në mënyrë disproporcionale. Muajin e kaluar, nga rezultatet e 87.000 personave te anketuar nga nje studim i Gallup tregohej qarte se ata të cilët i preferonin Trump nuk ishin nën nje gjendje më të keqe ekonomike apo prirje per emigrim, se ata që e kundërshtonin atë.
Sipas studimit, mbështetësit e tij nuk kanë të ardhura të ulëta ose nivele më të larta të papunësisë sesa amerikanët e tjerë. Nga të dhënat e të ardhurave mungojne shumë faktore; ata me të ardhurat të shëndetshme mund të ketë nga ata pasuri negative apo lëvizje në rënie. Por të anketuarit në përgjithësi nuk kane qene në grupin e punëve e perceptuara si ne rrezik. “Çuditërisht”, studimi i Gallup vazhdon, “duket se nuk ka lidhje fare mes ekspozimit ndaj konkurrencës tregtare dhe mbështetjen për politikat nacionaliste në Amerikë, të mishëruara keto nga fushata e Trump.”
Heret këtë vit, sondazhet kryesore na kane treguar se votuesit Trump ishin, në fakt, më të pasur se shumica e amerikanëve, me të ardhura mesatare familjare prej $ 72,000 - më të lartë se ajo e mbështetësve Hillary Klinton apo Bernie Sanders. Dyzet e katër për qind e tyre kishin diploma kolegji, mbi mesataren kombëtare prej 33% në mesin e të bardhëve apo 29% të përgjithshme. Në janar, analisti politik Matthew MacWilliams, gjate nje studimi publikoi se ishte një dëshirë për të autoritarizem - jo ajo e të ardhurave, arsimit, gjinise, moshës apo races , faktori i cili predikonte mbështetjen per Trump.
Këto fakte nuk i kanë ndalur ekspertė dhe gazetarët te cilin e paraqesin si nje demagog kokeboshe te perqafuar nga klasae bardhe punetore e amerikes.
Duke kërkuar për të shpjeguar apelin e Trump, mbulimi mediatik prpocjonal do tju duhen më shumë histori se sa ato në lidhje me racizmin dhe mizogjinise në mesin e përkrahësve të bardhë te Trump nëper periferira .Ose, në qoftë se ne jemi duke shqyrtuar hidherimin në mesin e klasës punëtore per shkak te situates ekonomike,vendimet rutine për ligjvënësve demokratë te cilet në dekadat e fundit i dhane fund shtetit social , apo futjen e tyre në thes me Wall Street duke harruar klasen punetore amerikane në marrëveshjet e tyre globale të tregtisë.
Por, për mediat kombëtare të cilat përbëhen kryesisht nga liberalët te klases se mesme dhe të sipërme , do të thotë nje shikim i klasës e tyre në fytyre.
Fytyrat mbi te te cilat gazetarët trajnojne kamerat - jane ato urryera ulëritëse te mbushura me sarkazëm seksiste duke valvitur flamuj konfederatash - duhet ti mbulojne keto, por nuk mund te flasin për komunitetet te cilat unë e njoh mirë. Se industria mediatike e injoruar shtëpinë time për kaq shumë kohë la një vakum nen nenkuptimin në të cilin paraqitet shkurtimisht ne plan te parë një klase të bardhë te shpartalluar ekonomikisht e cila po i prezanton te gjithe.
Një analogji e situates aktuale është libri i JD Vance, autor i bestselling Elegji Hillbilly. Një avokat i suksesshëm i cili vinte nga klasa së mesme dhe që kishte një edukim të dyshimtë. Ngjarjet ndodhin në një qytet të çelikut Ohio, Vance shkruan për kaosin që mund ta ndjeki një familje me histori gjeneratash te cilet kishin jetuar nën nje varfëri të thellë. Vance, një konservator i cili thotë se nuk do të votojnë për Trump, spekulon se pse i perkiste të klasës se bardhe punëtore do të: ankthin kulturore që lind kur nje mbidozat e opioidi vrasin miqtë tuaj dhe establishmenti politik ka dëshmuar se kerkon të hedhe nën autobus. Ndërkohe qe teoritë e tij mund të qendrojnë në disa qoshe jokomode, nëper intervista anëtarët e Coastal Media kanë kërkuar në mënyrë të përsëritur per Vance të flase per gjithë klasën punëtore të bardhë.
intervistuesit dhe analistet e tij shpesh shprehen te lehtësuar qe ne fund gjeten gjetur dikë me pronësinë mbi idene dhe temën të cilat konfirmojne mendiminet e tyre. Ne podcast-in zgjedhor te New York Times Run-Up u analizua se Kujtimet Vance-së “paraqitur si një antropologji kulturore e nënklases bardhë amerikane te cilet i jane dyndur Kandidatit republikan presidencial”. (Nderkohe The Times provokoi e analizen e librit me nje twiter: “Dëshironi të dini më shumë për njerëzit që nxitën rritjen e Donald Trump?”)
Ndërsa Vance rastisi që ti ketë rrënjët në vendin e minierave Kentucky, shumica e ketyre qytetareve bardhë te shtypur nga sistemi nuk janë konservatore protestantët, meshkuj nga Appalachia. Që nganjëherë duket si koncepti i vetëm per ta ne koshiencen e vetedijes amerikane: flakur larg humbetirave në një barakë të largët malore si një fantazmë mbuluar e mbuluar nga pluhuri i qymyrit, ne fakt varfëria të bardhë nuk është gjithmonë perpara syve tane, nderkohe qe jemi duke kaluar tona e kreditit në një Target në Denver, ose duke i kërkuar për të holla në trotuaret e Los Angeles.
Stereotipet Nje-dimensionale acarohen aty ku gazetaria deshton te raportoje. Herën e fundit kam parë nje fokus real, konsiderueshem kundrejt të klasës sime , ishte mbi 20 vjet më parë - jo në lajme, por në shfaqje televizive si Roseanne, tek tregimet imagjinare të cilat mbeten më të sakta se belbezitjet e komentatorëve në studiot e rehatshme ne New York sot.
imazhe te panumërta të klases punëtore progresiste, duke përfshirë gratë, si Betty paraqitur në nje mënyrë të padukshme nga një media e fiksuar me ratings e cila i mbulon zgjedhjet si garat me kuaj dhe kërkon sencacjone te bujshme b-roll.
Kjo media paradigmë krijoi historinë e një Amerike të ndarë - “kuqe” v “blu” - në të cilen 42% e Kansansit që votuan për Barack Obama në vitin 2008 janë të pakuptimte.
Këtë vit, më shumë Kansans caucused për Bernie Sanders sesa për Donald Trump - një pikë kjo per tu theksuar kurrë nuk kam parë te jete përmendur ky fakt në shtypin kombëtar, i cili ndoshta nuk mund të perceptoje dot faktin se “flyover country” mund të përmbajë miliona amerikanëve më progresive se ne bastjonet e Klinton.
Në vend të mbulimit të nje fakti te tillë, elitat mediatike e flaken tutje pabesisht klasën e bardhë të punës si një monolith duke nenkuptuar idene të vjetër historike të dale neper analet e kapitalizmit: se të varfërit janë thjeshte idiotë të rrezikshem.
Te varfer te bardhe dhe karakter i dobët
Miti për të klasës punëtore të bardhë - se ata janë fajësues për rritjen Trump, dhe se ata mes tyre e mbështesin atë për arsyet më të keqija ilustruar me shembuj te tjere- merr superxhiro mbi krahët e superioritetit moral amerikanëve te pasur te cilet shpesh i bien gjoksit te vet me kete fakt.
Unë kurrë nuk kam parë asnjeher kaq përplasje dhe aq këmbëngulje që në komentet e zgjedhjeve e sotme, ku nocionet per bardhë dhe me karakter të dobët janë propoganduar në mënyrë rutinore.
Në një pjesë të zgjedhjeve marsin e kaluar në National Review, gjate vlerësimit te votuesve të varfër të bardhë shkrimtarit Kevin Williamson-së thekson se normat e vdekshmërisë janë rritur ndjeshëm në dekadat e fundit dhe se komunitetet jane rrënuar nga përdorimi oksikodon - duke theksuar atë që shumë konservatorë besojne dhe mendojne, dhe duke shtuar se ata “meritojnë të vdesin”.
“Nenklasa e bardhë amerikane është nën skllavëri mjeruese të një kulture të egër, egoiste dhe viktime e veseve si perdorimi i heroinës,” shkruan Williamson. Fjalimet "Donald Trump-së t’i bëjë ata të ndjehen mirë. Sikurse Oxycontin. "
Për konfirmim se kjo pikë është e humbur në shumicën e gazetarëve, jo vetëm provokatorët konservatore, mos shkojme më tej se një seri të fundit të ne Washington Post që hulumtohen rritja e nivelit te vdekjes në mesin e grave të bardha ne zonat rurale ne dekadat e fundit duke u perqendruar ne veset e tyre si tyre pirja e duhanit duke detajuar ne menyre grafike “fytyrën drobitur” dhe proceset ekzaminuese post mortum te kufomave të tyre. Imagjinoni nje grua e pasur të bardhë e trajtuar ne kete menyre pas vdekjes së tyre. Zemërimi në mesin e familjes dhe miqve te arsimuar, kohën e perkushtuar, dhe agjencite të cilat do ta bombardonin letra redaktorin…
Një ndjenjë që nuk më intereson fare sikurse përbuzja e kamufluar apo degradimi eshte keqardhja e tyre.
Në një op-ed titulluar Dinjiteti i kohëve të fundit dhe mjerimin e klasës punëtore, David Brooks tregon për një punëtor i pushuar nga puna ne nje impiant metalik ne Kentucky me te cilin u takua. Në ditën e tij të fundit, ai u largua nepër rreshtave e bashkekolegeve të cilet po e brohorisnin - një moment te cilin e kam lexuar si triumfant, por Brooks e deklaron për tu mëshiruar. Sa te vështirë e njeriu ka punuar për kaq pak, sa te medha jane aftësitë e tij dhe se si eshte pakësuar vlera e tyre, Brooks ve në dukje, për njerëzit rrezaton “trishtimi i zemrës vetmuar”.
Jam nen presjon dhe i prirur për të menduar për një e keqe e vogël se shifrat e mediave që e kanë shpërfillur klasën e bardhë te punes për dekada tani pergjerohen që vendi të ketë simpati për ta. Ne nuk kemi nevojë për analizat e tyre, dhe jam i sigurt nuk kanë nevojë as për lotët e tyre te krokodilit. Ajo që na duhet është të historitë tona te tregohen, mundësisht nga dikush që mund të ecin në një fabrikë,pa friken dhe drojen se do ti vishen syzat nga avujt perreth.
Një gazetar i tillë, Alexander Zaitchik, kaloi disa muaj nëper rrugë në gjashtë shtete dhe u njoh me njerëz të klasës punëtore të bardhë të cilët e mbështesin Trump. Gjithe kjo pune u krye per librin e tij te ri ,The Gilded Rage, qellimi ishte për të përcjellë kompleksitetin e njeriut që mungon ne lajmet e përditshme . Zaitchik shkroi se misioni i tij u frymezua nga frustrimi me " ‘hot takes’ shkruar nga njerëzit që jetojnë disa zona te ndryshme kohore dhe sistemev taksimi te ardhurash larg nga subjektet e tyre".
Zaitchik mençurisht përshkruar ata që ai u takua si një “klasë mesme” blue collar - kryesisht njerëz të bardhë që kanë punuar shumë dhe ka humbur shumë, qoftë termetit të tregut të vitit 2008 apo pushimeve nga puna, prodhimi dekadave të fundit. Ai konstaton se motivet e tyre ne menyre thelbesore “fillojne me ekonomi dhe përfundoin me ekonomi”. Zemërimi qe ai vërejti ishte “drejtuar drejt atyre lart” kryesisht tek ata që i harruan ato kur negocjuan marrëveshjet e tregtisë globale në favor te grupeve te interesit dhe pakices qe perfitoi prej tyre.
Ndërkohë, racizmi dhe nacionalizmi që me siguri ekzistojnë mes tyre ekzistojnë edhe mes demokratëve dhe shtresat më të larta socio-ekonomike. Një anketë e kryer pranverën e kaluar nga Reuters zbuloi se një e treta e demokratëve të pyetyr mbështesnin një ndalim të përkohshëm të hyrjes se muslimanëve në Shtetet e Bashkuara. Në një tjetër, nga YouGov, 45% e demokratëve të anketuar deklaruan nje mendim negativ ndaj Islamit, me pothuajse asnjë luhatje në bazë të të ardhurave apo gjendjes ekonomike. Ata që nuk do të votojnë për Trump nuk janë domosdoshmërisht modele të virtytit, ndërsa pjesa tjetër janë si qengjer kurbane te lehtë si nje lloj ndëshkimi moral i vendit.
Kur Hillary Clinton së fundmi ka deklaruar gjysmën e mbështetësve një “basket of deplorables”, Zaitchik tha një tjetër gazetari, gjuha e saj “mund të lexohet si një tjetër mënyrë për të thënë” funderina te bardha '. "Clinton shpejt kërkoi falje për komentin, nen kontekstin e e cila mirekuptonte shume votes te Trump. Por, duke bërë përgjithësime të tilla në një fundraiser $ 6 milion në qendër të New York, në të cilën disa pjesëmarrësit kishin paguar $ 50,000 për një vend, mua me kujton skena nga programe satirike politike në të cilën figura të fuqishme Washington diskutonin “normalen” me neveri pas dyer të mbyllura.
Kur biseduam, Zaitchik përmendi talk-show ne HBO me host Bill Maher, i cili vuri në dukje se "në thelb ngre argumente të nivelit të eugjenik në lidhje me të gjithë ata që voton për Donald Trump duke pasur defekte kongjenitale. Askush do te merrte guximin te fliste kaq haptazi ne menyre kaq ofensive per nje grup tjeter ne nje talk show dhe te kishte ende nje TV show.
Maher është, ndoshta, majën korifuese te pordhacit klasik. Në verën e vitit 1998, kur isha 17 dhe sapo kisha mbaruar shkollën e mesme, kam punuar në një ashensor gruri gjatë korrjes së grurit. Ne një ashensor 50 milje në lindje në Haysville, Kansas, shpërtheu (pluhur grurit është shumë e djegshme), duke vrarë shtatë punëtorë. Aksidenti tronditi komunitetin tim dhe na kujtoi për rreziqet fizike te shpesh perballesha une dhe familja ime si fermerë.
Vazhdova te shkoja në punë si gjithë të tjerët dhe, pas një dite të gjatë duke peshuar kamionë dhe duke transportuar thasë të rënda të gruritt brenda dhe jashtë mulli, me pëlqente te shikoja programin antikomformist te Maher ne ABC. Gjate kërkimin te një prej trupave të punëtorëve vrarë ’ në proces, i cili nuk ishte gjetur ende Maher beri shaka, sic e kujtoj, se njerëzit duhet të kontrolloni bukët e tyre per Bukën Magjike.
Ai moment ishte ndoshta perplasja ime e parë me të vërtetën e madhe që, gjatë gjithë jetës sime, unë politikisht do të identifikohesha me të njëjtit njerëz të cilët fyenin shpesh vendin i cili une vija.
Tallje te tilla ishin kaq te përhapura sa që shpesh ishte e padukshme për të privilegjuar ekonomikisht. Ata që shkruajnë, diskutojnë, dhe të botonin gazeta, libra dhe revista me qëllimet më të mira ndonjëherë ofendojë kaq haptazi
Shumë njerëz me rekomanduan libër i ri historik bestseller White Trash, për shembull, pa u regjistruar se titulli i saj është një njollë që me referohej mua dhe njerëzit qe dua si mbeturina. Lehtësim fatlum ishte që dikush ishte ulur per për të treguar këtë histori te injoruar të se kaluarën tonë të përbashkët u mposht nga zbrapsja ime e pavullnetshme çdo herë që unë e shikoja ate në raft tim, aq me teper deri sa unë me ne fund i hoqa mbulesen promocjonale. Tepër, kopje promovuese për librin i cili thumbon pikërisht poshterimin elitist te cilin Isenberg do të vëje në dukje: "(librii) merr persiper mitet tona inkurajimi rreth barazisë, trashëgiminë e rëndësishme te gjithnjë te pranishme, gjithmonë te turpshme - dhe herë pas here zbavitëse -te plehrave e bardha "
Vetë libri është punuar më shumë ndjeshmëri dhe jep fakte për një shprese se do të shpërbëjë përdorimin populloj te ketij termi . Por edhe Isenberg nuk mund t’i shpëtojë kornizave te klasisictit.
Gjate nje interviste për Brooke Gladstone, ne fillim te ketij viti Isenberg ju kerkua, për të adresuar perceptimet e vjetra te te bardhëve te varfër si fanatikëve, autori përshkruan një rebus: "Ata anketohen disa pikëpamjeve të caktuara që janë padyshim raciste, dhe nuk mund ta maskojme dhe të pretendojë se nuk ekziston. Kjo është shumë e shumë një pjesë e të menduarit e tyre. "
Publiko nje deklaratë paralele të gjerë në lidhje me ndonjë grup tjetër ne te zhgenjyer nga klasa politike, dhe do filloni ta kuptoni se sa i pakjekur diskutim klasor është për këtë vend relativisht të ri i cili prej kohësh besonte veten të qenit i lirë nga caste te tilla. Isenberg ka thithur ca keto nga hipokrizi qe vihen në lojë…
“Problemi tjetër është, kur njerëzit duan të fajësojnë bardhë e varfër për të qenë racistet e vetëm në dhomë,” tha ajo për Gladstone. “… Si në qoftë se ata janë më shumë raciste…me shumë se të tjerët.”
Problemi ne fakt i ka rrënjët në nocionin se klasa më e lartë do të thotë integritet të lartë. Si gazetar Lorraine Berry shkroi muajin e kaluar, "Historia na tregon se vetëm injorantët jane raciste. Racizmi zhduket me arsim na u tha. "Si i pari nga familja ime me diplome universitare, unë ju siguroj se asnjë prej nesh nuk kishte për të shkuar në universitet për të mësuar mirësjelljen themelore njerezoret.
Berry vë në dukje se republikanët e Liges se Fildishte(te reformuar ) ngjizen ngritjen e alt se djathtë. Në të vërtetë, ata nuk ishtin te bardhët e varfër - as Republicanet e bardhe - ata që kaluan legjislacionin e segregimit racor, apo ata valeviten flamurin e Konfederatës jashtë cdo godine shtetërore për dekadat e ardhshme.
Nuk ishte bardhët varfër që kriminalizuar, ne menyre racore (te zeze) ligjet e marihuanës dhe “luftës kundër drogës”.
As nuk ishin ajo bardhët e varfër të cilët artikuluan termin e “mbretëreshe se zeze socjale”.
Këto pika nuk duhet te minimizojne tmerret e racizmit në rangjet më të ulët ekonomike të shoqërisë, por duhet te na kujtojnë se këto tmerret banojnë në krye te elitave në forma të ndryshme dhe me fuqi më të tmerrshme.
Në mesin e gazetarëve dhe komentuesve këtë cikël zgjedhor, theksuar një gisht duhet piketuar te bardheve me leva ekonomike: konservatorët socialë që dhurojnë për fushatën Trump “duke qenë shumë të civilizuar” për të marrë pjesë në një tubim politik dhe të ulerasin atë që ata me të vërtetë besojnë.
Media mainstream e perqendruar për të dështuar amerikanin e zakonshëm
Në bazë të retorikës së fushatës Trump dhe të dhënave në dispozicion, duket se shumica e votuesve të tij këtë nëntor do të ketë njerëz të cilët janë mire financjarisht, por që mendojnë për veten si viktima.
Një gjë qe mungon ne media është se një pjesë e madhe e klasës punëtore të bardhë do të lidhur me gjithcka tjeter para viktimizimit. Tani për tani ata janë duke ikur apo kthyer nga puna, zgjidhur kuponat e tyre ushqimore, rritjen e fëmijëve të tyre për të respektuar të tjerët, dhe duke iu shmangur lajmeve politike.
Barack Obama, një njeri i zi i formuar nga përvoja e zezë, shpesh e përmend prejardhjen e tij të nënës në klasë të bardhë punëtore. “Shumica e asaj qe me formoi mua erdhi nga gjyshërit e mi, ne kohen kur u rrit dhe jetoi në Kansas,” kete ai e theksoi gjatë këtij muaji gjate hapjes se një forumi në Shtëpinë e Bardhë për çështjet rurale.
Vitin e kaluar, duke folur me autoren Marilynne Robinson gjaie New York Book Rewiev, Obama u ankua keqkuptimet e zakonshme ne qytetet e vogla Amerikën e mesme, për të cilat ai ka një lloj nderimi. "Ka nje hendek të madh në mes njerzve në lidhje me jetën e tyre të përditshme dhe se si ne flasim për jetën tonë të përbashkët dhe të jetës sonë politike,"tha duke emertuar “filtrat që qëndrojnë në mes të njerëzve të zakonshëm”, të cilët janë të zënë nga jeta e tyre duke dhe debatet politike te komplikuara.
“Unë jam shumë i inkurajuar kur kam takuar njerëz në mjediset e tyre”, i tha Obama Robinson. “Disi ajo qe merr te distiluar në nivel politik kombëtar nuk eshte gjithmonë aq inkurajuese.”
Për të qenë të sigurt, një distilim dekurajues - karikatura e racistit urryes te bardhë mashkull, votues i Trump me xhinse te njollosur me vula yndyre - është një person real në fakt. Ka qenë një ose dy në qytetin tim djem te tille o’l boys te cilet kërcënonin ata me më pak fuqi se sa veten e vete - duke debuar njerezit me ngjyrës jashtë qytetit ne kërcënimin e dhunës, denigrues me gratë, duke shtëne armë macet endacake për argëtim. Ata janë atje ku Trump do te ishte, nëse ai do të kishte i lindur, ne vendin ku kam lindur une.
Magjepsja e Medias me mbeshtetsin e bardhe të urryer te Trump ushqen teorine, tashme në modë, se fanatizmi është i vetmi shpjegim për mbështetjen e tij. Sigurisht, deprivimi financiar nuk parashikon një vend të butë për Trump, sepse njerëz me ngjyre te varfer - të cilët përballen me kërcënimin e racizmit dhe ksenofobisë së tij, dhe që fuqishem e refuzojne atë, me të gjitha menyrat qe kane në dispozicion - mund të dëshmojnë. Megjithatë, ai mendon se liberalët dhe elita e bardhë që ushqejne nje fryme të madheshtie dhe superjoritet etik, këtë sezon zgjedhor do të ketë një kohë të vështirë duke menduar globalisht në lidhje me tregtinë dhe emigracionin…dhe nëse te vinin veten ne kepuce do të ishte puna e tyre ne fabrikën e mbllur dhe komuniteti i tyre ai i cili ishte shpartalluar.
Analistët e pasur të cilet kundërshtojnë Trump, edhe pse, kane një mënyrë sistematike për tu marrë dhe shqyrtuar problemet sociale, por duke e parë vendin e tyre në kete vazhdimësi politike si një triumf me karakter individual. Shumica e tyre e ka trashëguar ne duket ket prirje te tyre politike, ashtu si shumica e atyre në “Ameriken e kuqe”. Nëse ju janë dorëzuar totalisht liberalizmin, mos i japin vetes rrahje mbas shpatullave për votën tuaj kundër Trump.
Ne shkembim, gjithashtu, argumenti mospërfillës që demokratë e pakënaqur të cilët u bashkuan republikanëve në dekadat e fundit janë “duke votuar kundër interesave të tyre,” ne menyre jodemokratike në implikimin që nje pjese e mire e Ameraneve nuk jane te aftë mendërisht të votojnë.
Kush mbetet në anën Trump si historitë në lidhje me trajtimin e tij të grave, racizmit dhe rreziqet e tjera qe vazhdojnë të shpalose nuk merr merr asnjë justifikim nga mua për ndonjë arsye. Ata janë të aftë për votim, dhe ata vetë vendimet e tyre. Le të jenë të vetëdijshëm për paragjykimet tona të klasës, edhe pse, si ne të dallojmë që “ata” janë.
Gazetar? Atëherë shanset janë që ju nuk jeni Blue Collar
Ne nje botim te fundit ne New York Times Cutline përshkruar një banor nga Kentucky:
"Mitch Hedges, që eshte “bujk” lopesh dhe qe saldon pajisje te minjerave te qymyrit. Ai pret ketu e gjashte muaj të humbase punën e tij, por nuk e mbështet zotin Trump, i cili thotë se ai është “një idiot”.
Kjo më bëri ve buzen ne gaz paksa për vëmendjes që rrallë i jepet në një anëtari të klasës punëtore të bardhë i cili nuk e mbështesin Trump. Ai gjithashtu bëri të qesh - nuk mund të “kafshët bujqësore bujqesi”. tjeter fermat, dhe tjeter bagëtite. Është e paksa e vështirë për një gazetar i cili ka bërë që të dyja të marrë seriozisht New York Times.
Arsyeja kryesore që mediat kombëtare kanë zene një spot të verbër në çështjet e klasës është mungesa e diversitetit social-ekonomike brenda radhëve të tyre. Pak njerëz te deprivuar përfundojnë punën në redaksi ose botimin e librave. Aq pak, në fakt, se ky ish punetor ka gjetur shkakun për të zhvendosur të gjithë karrierën e tij botuese për të folur në mënyrë specifike për klasë në një industri pasurie te privilegjuar, per më shumë që gazetarët e ngjyrës e gjejnë veten duke folur për nje garën në një të bardhësi-privilegjuar.
Njoh gazetarët qe punojne paepur që duan të botojne nje histori te drejte, dhe unë jam rezistent ndaj dënimeve te pergjidhshme të “medias”. Klasicizmi lajmeve kabllore thjesht pasqyron klasicizmin të Amerikës privilegjuar në përgjithësi. Ajo është kudo, nga tweets te cilet përshkruajnë votuesit Trump si hillbillies, natyrshëm për një platformë Demokratike të fushatës që nuk shqetësonin me një platformë të veçantë anti-varfërisë deri në një muaj nga zgjedhjet e përgjithshme.
Hendeku ekonomik midis gazetarit dhe te raportuar si asnjëherë nuk ka qenë më i rrezikshem se sa në këtë moment të pabarazisë historik te pasurisë, edhe pse, kur historitë përqëndrohet më shpesh në tregun e aksioneve se sa për njerëzit që nuk zotërojnë asnjë aksion. gazetaria amerikane ka qenë me dashje paksa mpirë në lidhje me ankesat qe jehonin në rrugët kryesore për dekada të tëra - me siguri një faktor ku u germua edhe ajo vrima e pakënaqësi që tashme po e mbush helmi i Trump. Se termi “populizëm” është bërë një pezhorative në mesin e komentatorëve të shquar liberale te cilet tashme duhet të na japin pauzë të madhe. Një gazetari që mishëron plutokracinë ajo është e predispozuar për tu kritikuar sepse nuk ka detyrën e saj mbikëqyrës dhe ka humbur respektin e njerëzve te cilet i cilesojne si dëngla gazetarine e tyre.
.
Një person i tillë ishte gjyshi im, Arnie. Burrat si Trump ndonjëherë çonin automjete të shtrenjta deri rrugë me zhavorr afer shtëpise, në fermë tonë Kansas në kërkim për të bërë biznes. Gjyshi i njihte ata si gënjeshtarë dhe hajdutë, dhe trajtone ato me mirësi, duke i kthyer duarboshe. Nëse ju shtrëngonin duart , pasi largoheshin Gjyshi qeshte nen buze dhe të thoshte: “Më mirë të numeroj gishtat tani.”
Në një botë në të cilën Bettys dhe Arnies e botës kanë pak zë, ata që gëzojnë një platformë nga e cila për të folur duhet të shqyrtojë zemrat dhe mendjet e tyre para se të vendosin kembet mbi kutite e podiumeve
Nëse ju do të stereotipizoni një grup njerëzish duke prezumuar të mendoj politikën e tyre ose duke i gjykuari nferior ne krahasim me veten - le të themi, ata që punonin ndërtimin e katit te tretë tek Boeing, ndërsa të tjerët u nisen për në Meksikë gjatë pushimit të pranverës; ata që fshijne banjot e një McDonald, ndërsa të tjerët argumentonin rreth pagës minimale në Twitter; ata që pastronin dollapët e një fabrikë sapombyllur te Pabst, ndërsa të tjerët qe pinë birrë artizanale në bare të modës; ata që u kthyen nga Lindja e Mesme në kuti e arkivole ndërsa të tjerët qe shkruajne opinione në lidhje me politikën e jashtme - atëherë duhet te konsideroni se ju mund të keni më shumë të përbashkëta me Trump sec mund te imagjinonit.
–
artikulli origjinal nga Sarah Smarsh per The Guardian.
Se po shkoi puna elefand vs. gomar Trumpi inagurohet qe sot. Kta te bashkohen gjithe pylli e jalla.