Ka një ajër

Jo vetem ne muzike por edhe ne filma xhanem. Por edhe neper radio a tv nuk para gjen kenge italiane a franceze duhet te gerrmosh vete. Shumica e njerezve nuk eshte se kane interes te vecante per artet e bukura ndaj dhe pelqejne cka u jepet. Duke qene se kjo lloj muzike konsumohet lehte si fast foodi, Amerika e gjen mundesine te zaptoje pa shume mundim.

ka te ngjare se imja eshte vetem nostalgji, kur menoj qe vete Italia nuk eshte me e para, ka shume ankesa nga vendasit per kete. As amerikanizem nuk me duket kjo qe ndodh, megjithse per te fol tamom, duhet jetuar ne Amerike, me e njof ne lekure.

Duke shkelur nëpër guaca të detit
ndjeva ditën e sotme, të celë
nëpër trupin tim, si një gjethe dafine…

Fëshfërinte e gjelbër…. e gjelbër.

Dhe mendova:
nesër,
këto gurëza do t’i shoh ndryshe,
këto brigje të kohës së bardhë;
nesër,
fjoll’ e dridhshme, inkandeshente
e orbitave, që sapo feksën
nëpër qiej të virgjër të njerëzve,
do të lidhë ditët e mia,
porsi sot… edhe pakëz më ndryshe;
nesër,
dashurinë që drejt meje po vjen,
do ta puthë në buzë, në ballë;
nëpër zëra të flokëve të saj
gishtërinjtë do përshkoj, do t’i them:
hyrë tek unë, pa frikë se një ditë
mund të vdesën (si të tjerat?) edhe ti.
Dhe e vdekur atje, dashuri,
përjetësisht do të mbetesh e gjallë;
nesër,
ndryshe pyetjen e jetës: “Cili je?”
do dëgjoj edhe ndryshe pastaj
zërin tim: Unë jam…
Duke shkelur nëpër guaca të detit
ndjeva ditën e sotme, të celë
nëpër trupin tim, si një gjethe dafine.

Fatos Arapi

1 Like

Aqua, lexova ne jutub shpjegimin e kenges Dolcenera te De Andre qe ke sjelle. Lexoje edhe ti meqe edhe je demokrate si De Andre, dhe i urren tiranet. (sigurisht ta lexoje dhe Stalker dhe Korriksja)

Questo del protagonista di Dolcenera è un curioso tipo di solitudine. È la solitudine dell’innamorato, soprattutto se non corrisposto. Gli piglia una sorta di sogno paranoico, per cui cancella qualsiasi cosa possa frapporsi fra sé stesso e l’oggetto del desiderio. È una storia parallela: da una parte c’è l’alluvione che ha sommerso Genova nel '70, dall’altra c’è questo matto innamorato che aspetta una donna. Ed è talmente avventato in questo suo sogno che ne rimuove addirittura l’assenza, perché lei, in effetti, non arriva. Lui è convinto di farci l’amore, ma lei è con l’acqua alla gola. Questo tipo di sogno, purtroppo, è molto simile a quello del tiranno, che cerca di rimuovere ogni ostacolo che si oppone all’esercizio del proprio potere assoluto.

Keshtu perkujtohet 7 Prilli 1939🎸

epo kto jane mundesite e blogut, o festoje 7 prillin ktu me fashistet, o festoje me komunistet Stalker, Korrikse, albanoid qe diskutojne tere diten tek tema e retros se Spielbergut.

Kishte edhe nje menyre tjeter…sikur Pushtimi i 7 Prillit te mos ishte cbere do ishim kolonizuar si Algjeria dhe do kendonim IO NON MI SENTO ITALIANO MA PER FORTUNA CI SONO

nuk prish pune, ne nje menyre ose nje tjeter u zbavitem, kenduam per te kenduar, kenduam si bab Myslymi n’Pez: “io non mi sento partigiano, ma per fortuna ci sono”

1 Like

gjithmonë me një “purtroppo” zoti Msues, për fat’ keq t’atynet algjerjanve që pas 130 vjet kolonizimi francez, kon mujt me pushtu’ Francën… ne e pushtum Italin edhe pse kolonizimi i tyre zgjati “vetëm” katër vjet… dhe m’hoh lufte botnore.
Sa për atë nostalgji tê muzikës italjane që po më tërheq vëmendjen, ka qenë një “rastêsi” e dyfishtë - ajo e brezit tonë që zorr se shkonte më larg se Italia fqinje me ato radjot primitive që kishim asokohe - dhe ajo e brezit të “cantautore” italjanë që për fat m’at kohë qëndronte m’kaptin të muzikês evropiane - mos shkojmë më larg!

ç’është e drejta, përvec De Andre, Dalla, Batisti, De Gregori, Venditti, Celentano & Co - preferencat e mia shkonin deri tek Dilan, apo të pashmagshmit Beatles…

1 Like

purtropja e humbur te tironsit ka perfundu ktu:

nuk ja majte bytha ktij pepinos te jutub ne vend te “esercizio del proprio potere assoluto” te shkruaje “esercizio del proprio amore assoluto”. Kete kerkon te thote analogjia qe ai ka kap midis inamoratos dhe tiranit.

ka msu tironsi si Ilia Topja qe i jep pelqime te gjitha komenteve, edhe atyre komente qe e tallin. He jepi pelqimin edhe ketij komenti.

xixe, ke harru radio “Llaksin” qe ndiqnim ne tironsit moderne filoaglosaksone, petroninsat me nje fjale. Apo harrova ti ke qene kombinats polikums.:stuck_out_tongue:

katunar hesapi, nga ata t’rrezikshmit - “50 Vjetors”, (jo polikums) qi ju kan hy me dru petroninsave sa u bo nomi!

sqarim per intelektualet e mbas vitit 90-te. Radio “llaksi” eshte shkurtim i “Radio Luksemburg” qe jipte vetem kenge angleze çuditerisht vetem te dores se dyte, pa perjashtim nuk jipte asnje kengetar te elites. Ishte nje zhurme e vazhdushme ne anglisht shoqeruar me kitare me korent, nje ritem i vazhdushem skandaloz per kohen. Te shurdhonte veshet. Kjo ishte maja e snobizmit kulturor per kohen.

Interesant paralelizimi i simptomave. Pikerisht per kete asrye as nuk i urrej tiranet, perkundrazi te dy llojet e ketyre personaliteteve jane per psikolog, secili te kuroje problemin qe ka. :slight_smile:

P.S: meqe jemi tek tema e medias, e ke vene re sa te shpeshta jane “vrasjet per motive te dobeta” ne lajme?

Aqua, permbaju 2 parimeve kryesore te Peshkut:

1- zej dashnore (inamorohu)
2-shko tek psikologu

Un perkundrazi, i dua tiranet, dhe i urrej te inamoruarit. Le monde a soif d’amour - ka thene Rimbaud.
Pranej jam fuks, dashuria me ka bere fuks.


po e kam vene re, po ti a e ke vene re statistikat e larta ne demokraci per “vrasjet per motive te dobta” jane njejta me satistikat ne tirani per “vrasje per motive te forta”?

Per psikologun e kisha fjalen duke iu referuar shenjave analoge qe manifestonin si i inamoruari, si tirani, ne citimin me siper. Dmth duke qene se jane te dy te ngjashem ne devijancat qe paraqesin nuk mund te kem per zemer njerin apo tjetrin stereotip, pasi nuk e kane mire ne parim sado njeri mund t’i kete bemat me zhurme e tjetri pa zhurme. Eshte e veshtire t’i duash keto personalitete patologjike pa iu ndrequr ingranazhet njehere tek psikologu apo psikiatri.

te kuptova po luaj pjesen per qyfyre, se keto jane gjera te veshtira, e behen te durueshme duke i trajtuar me qyfyre.

tani seriozisht: nuk kane te perbashket i inamoruari dhe tirani me njeriun e ashtuquajtur njeri i thjeshte? Nuk eshte i komplikuar edhe njeriu i thjeshte? I komplikuar ne kuptimin se nuk mund te jete tiran i inamoruar ne mikrosituaten ku jeton? Nuk mund te behen te gjithe tirane, dhe tiranet para se te hipin ne maje te shtetit, kane qene njerez te thjeshte, normale, ne maje te nje microsituate si te gjithe ne. Nuk behesh fyrer ose sekretar i pare direkt nga materniteti.

Pastaj megjithse te dashuruarit jane ne realitet te inamoruar, dmth romantikisht te dashururuar (dmth te dashurur me vetveten, me idene qe kane per tjetrin, jo me tjetrin real), ekziston potenciali, dhe per pasoje mundesia, qe te jene vertet te dashuruar. Sfida e vertete qe ka ka personi eshte se nuk do te afermin e tij real, psh bashkeshortin e tij, megjithse mund te japi jeten per njerzimin si hero, te doje gjithe njerzimin si Fuçik, ose si Katrori, Joti, Korriksja, De Andre e pordhi kali ne dere te hanit.

ja ku e ke temen, e kam shkruar per ty, meqe jam inamoruar me ty.:stuck_out_tongue:
kurse tironsi eshte inamoruar me dafne

1 Like

ne kujtum se ishte martu me Zeqoon (me nje “o” me teper) me bekim ne altar nga Trump.

i eshte shtu puna te shkretit, nga nje “o”, jane bere dy “o”. Sa me teper punon marloooni, aq me teper shtohen “o”-te.