Në jetë, e dini, nuk ka shumë për të zgjedhur. Ose me u kalbë ose me u djegë - Joseph Conrad, Nën sytë e Perëndimit.
Qelbet edhe ajo ajo që digjet, psh: kur digjen puset e naftës, ose flakët që shihen të digjen natën në varreza, të prodhuara nga dekompozimi i kufomave.
Komplimenti është më i vërtetë dhe ka më tepër vlerë, kur e bën dikush që nuk ka të njëjtin vizion me ty.
-Si të duket si libër Doktor Zhivago?
-Nuk e di, ka shumë kohë që e kam lexuar, nuk mbaj mend asgjë. Mbaj mend vetëm që atëherë më ka pëqyer shumë, më ka lënë një shije të mirë.
-Edhe mua më ndodh shpesh me librat e lexuar kohë më parë, nuk mbaj mend asgjë. Nganjëherë pyes veten, për çfarë vlen leximi i një libri kur vjen një kohë dhe e ke harruar me gjithësejt?
-Shumica nuk vlejnë për asgjë, vetëm për të kaluar kohën e lirë. Vlejnë vetëm librat që rilexohen vazhdimisht.
-Dmth Doktor Zhivago nuk vlen si libër?
-Të thash pra që nuk e di. Di vetëm që sapo më del para syve një mështeknë në vjeshtë ose në dimër me borë, menjëherë ndjej një melankoli gazmore me aromë “doktor zhivago”.
(nga Ditar i një fuksi)
Një i njoftun ku bujta për ca ditë më tha se në periferi të qytetit ishte bërë një zbulim i ri arkeologjik i nje tempulli të vjetër romak. Një mbasdite shkuam ta vizitojmë. Rrugën e bëmë në këmbë, llafe muhabet me nge nëpër fusha e ara të mbjella me lakra, blloqe me pemë frutore, shtigje baritore etj, derisa arritëm tek siti arkeologjik. Dukej si arenë amfiteatri nga gëmadhat e shkreta, mbeturina muresh dhe kollonash, tani të rrethuar me ara mbjellë me patate. Në të kthyer, ngatërruam rrugën, dhe u gjetëm para një stadiumi motocros-i; dhe ky i rrethuar njësoj me të mbjella katundare, peisazh rrethues bukolik identik. Mbasi kishim fryrë sytë me terma latinë të shkruar në mermer: Sepulcrales, Sacrum, Divinus, Spiritus i frymë deri sa na pëllcitën fare me terma anglo-saksonë të shkruar në parulla prej plasmasi mbërthyer në konstruksione metalikë: Energy, Speed, Splash!, Flash!, Cash.
(nga Ditar i një fuksi)
Formula qendrore për të dalë nga kaosi, ose më saktë konfuzioni sepse Kaosi nuk është konfuzioni, është të kryesh akte konkrete zemërgjerësie duke ndihmuar Tjerin, jo shprehje absurde new-age “të gjesh vetveten” duke luatur kukamçefti me veten; e ka thënë Orakulli i Delfit, Jungu e Ajnshtajni që osht i modh mër jau, shum i modh! Si mund të kërkohet vetvetja nëpërmjet vetvetes? E si vetja e gjen më në fund veten dhe e pyet: “Ku paske humb mër horr; ku je mçef?”? Është absurde, kushdo i modh ta ketë thënë; si mund të gdhëndë sqepari bishtin e vet?
Vetvetja gjendet tek Tjetri, ky është kuptimi i thellë i miqësisë, martesës, lidhjeve familjare etj.
Në Zanafillë shkruhet se Zoti e pyeti Kainin: “Ku je?”. Kaini ju përgjigj: “Në palestër, po punoj me muskujt e barkut”. Zoti pyeti përsëri: “Po vëllain tënd Abel ku e ke?”. Kaini ju përgjigj: “Osht tu shkrujt një libër”.
-Çfar kuptimi ka fjalimi jot, ishte pa pikë kuptimi!?
-E di, por për të komanduar njerzit o i bind, o i pështjellon!
Revolucioni si ngjarje historike është një shpërthim tronditës nitroglicerine që hedh në erë gjithçka të mëparshme, e çfarë mbetet janë vetëm mbeturina të pakuptueshme të ekspozuara si histori. Shkolla dhe Akademia i zyrtarizon mbeturinat revolucionare duke i kthyer në plehra evolucionare.
Revolucioni eshte ai kompjuteri jot qe ke qe ne 2003 qe e perdor per PPU, qe her pas here trashet si vete i zoti edhe duhet mbajtur shtypur ai butoni i ndezjes per disa sekonda deri sa te riniset edhe njehere pasi eshte mbingarkuar me budalliqe qe ke kerkuar ti ne internet gjithe kohes qe ka qene ndezur.
1234567890
Nuk te pelqeu thjeshtezimi qe i bera fjales “Revolucion” zoti kujdestar?
1234567890
Të njohësh në kuptimin biblik, ose të njohësh biblikisht, do të thotë të njohësh fizikisht, ose më shqeto do të thotë të kryesh marrëdhënie seksuale me dikë.
Po të njohësh vetveten në stil new-age, çfar do të thotë?
Unë jam një anarkist i vjetër spencerian dhe besoj se shteti është i keq - Jorge Luis Borges
Shteti është një e keqe e lindur për të shmangur dhe kontrolluar të keqen e anarkizmit të rebelimit prometeik në origjinë. Shteti dhe Anarkizmi, Shtetrori dhe Individuali, janë dy anë të së njëjtës medalje, riprodhojnë dhe riciklojnë njëri tjetrin si një lodër me maska horror - i Modhi
-Ata që kuptonin gjithçka u tëhoqën mënjanë në izolim të plotë.
-Gjithçka kanë kuptuar ata, me përjashtim të faktit se bota është rrethore. Kush qëndron vërtet i veçuar në periferi, automatikisht e gjen veten në qendër. Ata kanë fjetur gjumë për shtatë palë qefe në qendër
Ekziston një literaturë e tërë që i bën elozhe çmëndurisë të gjeniut (më të njohurit në publik: Van Gog, Poe, Niçe, Artaud, Virginia Woolf, Emily Dickinson etj), aq e gjërë, në modë dhe fuqiplotë sa duket se çmenduria është një kusht sine qua non për të prodhuar gjeniun. Nga sa paraqitet prej intelektualeve t’mdhenj, e mesme e artë midis gjeniut dhe njeriut çfardo, nuk jeni me fat nëse jeni shëndetmirë. Vetëm se askujt nuk i intereson se çfarë thonë gjeniu, i zoti i punës, për këtë çështje.
Hakmarrja e përaruar e mediokërve.
