Dua me kto vargje ti kujtoj vehtes , ku Isha , Ku jam dhe Ku do mund te shkoj , pa gjysmen e se teres. Thojne , te pakten pleqte a te motshmit , se jeta vazhdon. Nuk e di. Une as jam gjalle dhe as Kam vdekur. Thjesht jam zhgerryjt ne ket bot te ndyre , llapaqene , dhe pa asnje lidhje me pjesen tjeter . Lum te verbrit qe se pane , lum ata qe e qane , dhe mjere ata qe e lan’
Natyrisht sot Ka te tjera kendveshtrime. Gjithsesi ahere dukej SE cdo gje ish ne vendin e vet. Packa , sot I shohim me ngjyra , dhe padyshim edhe me mjaft gropa
edhe un e besoj se nje dite do behet me mire, dhe kriteri qe do jete bere vertet me mire, do jete kur njerzit te mos bejne pyetje filozofike pa kuptim si Gogeni, por te te shkojne me gezim ne pune si Fiqnete Rexha (ne kenge, se ne te vertete nuk e di nese Fiqnetja shkonte me gezim apo jo, di vetem qe une nuk shkoja me gezim, dhe shume nga ata qe njihja).
Jo, kte e ndigjoj per here te pare. Por di nje me te forte qe eshte anektode, dmth qe ka ndodh me verte. Ne vitet e zullumeve demokratike, anej nga viti 92, nje gazetar italian vitoi Reshenin dhe pyeti nje riosh disident:
Nje situate te tille pershkruan edhe hajredin bej cakrani pas shpalljes se pavaresise .te gjithe thote ai kerkonin ylefe Po asnje nuk vriste mendjen se nga do dilnin keto para .kur u kerkoje njerezve te paguanin taksa ata thonin:epo po te ishte per te paguar te dhjeten xhelepin ne mire ishim nen turqine
Jo I modh , Jane ca gjera qe interneti nuk I kap. Por ikja e shqiptareve kishte lezet be vitet 90 . Me kupton ? Tani qe ne " aderojme " ne Europ , tani pikerisht ndodh dhe epidemia shfarosjes…