“The falling man” e fotografit Richard Drew. Fotografia e njohur ka si subjekt njerin nga shume viktimat e asaj dite, i cili zgjodhi fundin e shpejte duke u hedhur nga ndertesa gjigante. Ajo qe terheq vemendjen eshte si po bie pingul, drejt me vijat e godines dhe qetesisht. I veshur mire, pa u perpelitur, nje vdekje mizore po, por dinjitoze. Sa mund te thone se vdiqen si zoterinj duke rene 90 apo 100 kate? Dhe vetmia e tij, vetmia e ne te gjitheve, tek i nenshtrohet fatit eshte po aq e dukshme.
ne pergjithsi Blendo, ne raste renie te lire nga lartesia, meshkujt kane me shume gjasa te bien me koke, si ky fatkeqi ne foto, sesa femrat… kjo sepse meshkujt jane me te rende nga mesi e siper, barku dhe gjoksi, per rrjedhoje edhe qendra e rendeses qe i terheq eshte siper…
nderkoh femrat ne pergjithsi qendren e rendeses e kane nga mesi e poshte, zakonisht pesha e tyre eshte e perqendruar te barku dhe prapanicat.
, keshtuqe ne renie te tilla mund ta hedhin me ndonje thyerje kembesh apo kercje çapoku. prandaj ka lindur edhe shprehja : femrat jane si macet, kane 7 shpirtra ! .
macet ngado qe ti hedhesh, bien me kembe.
mua s’me rri mire ai percaktimi i “vdekjes dinjitoze” qe ka bere Blendi.
Them se nuk shkon ne kete rast. Keta i zuri vdekja ne befasi. Alternativa ishte te digjeshe i gjalle. Kush mori vendimin per t’u hedhur, ka shume mundesi te mos e kete paramenduar ne menyre racionale por i shtyre nga tmerri i djegies per se gjalli qe e perjetuan shumica. Mos valle ata nuk u treguan dinjitoze?
Ata qe zgjodhen te hidheshin ne ato kushte, kane “vdekur” ne momentin qe jane hedhur.
Kam pare nje dokumentar te mbushur me deshmi te atyre te mbijetuarve qe vendosnin te benin vetvrasje duke u hedhur nga lartesite (ndertesa ose ura). E perbashketa e shume prej tyre ishte fakti se deklaronin se “ne momentin qe hidheshin, shihnin nga lart trupin e tyre teksa binte ne renie te lire”. Kjo interpretohej si ekzistenca e shpirtit nga disa, dhe nga humbja e ndergjegjes nga te tjere. Ne kushtet e te dytes, njeriu humbte interesin per c’ndodhte dhe imagjinonte e nuk perjetonte ne vete te pare se c’po ndodhte
Nga ajo lartesi? Nuk besoj se jane Wonderwoman, pavaresisht teorise tende te gjysmave te trupit (qe s’e besoj).
Ne mos gaboj, nga momenti i goditjes me avion, e deri sa ndertesa u shemb, kaluan nja 2-3 ore (me korrigjoni ju lutem), pra kohe e mjaftueshme me zbrit nga shkallet. Ne raste te tilla nuk duhet te te kapi paniku.
Pjer asnje nuk u hodh nga qejfi. Zjarri perfshiu kullen prandaj detyroi shume te hidhen.
Nuk kaluan 2-3 ore ore derdimen por me pak se 1 ore.
Si te zbrisnin nga shkallet kur shkallet nuk egzistonin me dhe kishin mbetur vetem skeleti I celikut?
Po te kishin lexuar VQ ata do kishin pasur dhe parashuta per cdo rast 
Po lexoja sot per ish shefin e sigurise se kompanise Morgan Stenli qe kishte zyra tek godina e dyte. Ishte ish ushtarak britanik qe pas goditjes se pare te godinave ne 1992, ishte i fiksuar pas faktit qe godinat do beheshin objekt sulmi perseri dhe insistoi me eproret e tij qe kompania te zhvillonte simulim evakuimi cdo 3 muaj. Kur u godit ndertesa e pare ishte ora 9:41. Duke kundershtuar mesazhin qe ju thoshte punonjesve te rrinin ne vendet e tyre deri sa te jepeshin udhezime te tjera, ky ju tha punonjesve te ndiqnin planin qe kishin praktikuar per evakuimet dhe arriti te nxjerre jashte mbi 2,700 punonjes te kompanise. Kur u godit e dyta ishte 9:59, vetem 18 minuta. Vete vdiq kur u kthye te kontrollonte mos kishin mbetur akoma njerez pas.
C’eshte me interesantja, nga ato qe te bejne te mendosh “Po sikur” eshte fakti qe ky e kishte diten pushim, por nje koleg ishte semure ate dite dhe ky e zevendesoi.
Keshtu i korrigjon te tjeret ti ACDC . Edhe kur ndonjeri theret per ndihme, ti i hidhesh ne fyt, se pse keshtu.
Eh ç’mjerim me shqiptaret e mij.
Urbano, si njeri me gjak aziatik qe je, nuk pres gje tjeter prej teje, veç kete ironi fshatareske.
Per mua personalisht kjo eshte nje nga ato ditet qe gjithmone do kujtosh se ku ke qene ne ate dite dhe ate ore. Akoma dhe sot mbaj mend qe ka qene e marte.
dhe ku ke qene ne ate ore e dite
Ne shkolle. Supozohet te isha ne Nju Jork per pune, madje kisha marre leje nga profesoret, por te premten e javes para asaj u ndryshuan planet e punes. Na nxorren nga klasat po s’na thane c’po ndodhte dhe mbaj mend po na vinte cudi se sapo kishim filluar. Pastaj u mblodhem gjithe shqipot dhe pame TV ne korridor qe po tregonte sulmin.
Dhe mua sme pelqen kjo zgjidhje . Njeriu shpreson deri ne seconden e fundit, nuk dorezohet me hedhje me koke. So hiqe ate vdekje ‘zoterish’. Ketij nga frika i ka ik truri, I don’t blame him, por nuk e ben dinjotoz me kete zgjedhje.
Po me ty dhe ironia fshatareske eshte luks , qe ta dhurojme ne si komunitet virtual
Sa shpejt mi bere analizat e gjakut , si jam me diabetin se kam pas luhatje tensioni keto kohe ?! 
Nga sasia e larte e adrenalines dhe e frikes mund te perjetosh edhe shock ose arrest kardiak perpara momentit te impaktit ne renje e siper , egziston mundesia duke marre parasysh dhe pozicionin e trupit te kete qene blacked out , gjithesesi me mire se te digjesh i gjalle eshte , te pakten paten kohe te zgjidhnin te vdisnin , njefare dinjiteti eshte edhe ai …
Ti thua i ka pushuar zemra atij already?? ( ndjese paste I shkreti se ka pare llaftari) Mbase. I wouldn’t jump, u never know lol.
kjo me kujton veten ne shkolle ne 8-vjecare , diten e kobshme qe vdiq shoku Enver… thuajse e njejta situate, ishte ora 9 apo 9 e gjysem e mengjesit mos gaboj kur na nxorren nga klasat, por spo na thoshin gje. ishte nje gjendje e cuditshme, e zymte , spo kuptonim cfare po ndodhte…
Do jumpoje edhe ti e cdokush , ta garantoj eshte me pak e dhimbshme , po te qendrosh aty ke shanse te asfiksohesh fillimisht nga tymrat , edhe nese i mbijeton asfiksimit e nxjerr koken ne dritare , ngadalesisht te afrohet zjarri e digjesh serish i gjalle , dhe po shpetove nga tymi e nga zjarri serish do bije qindra metra neper zjarr e celik ne momentin e shembjes.
Te pakten ashtu edhe i vetdijshem , shijon per here te fundit ajrin e paster dhe nje fraksion sekonde , erresire mbaron pune 
