https://teza11.org/pamundesia-e-ngjarjeve-perballe-gjendjes-se-pashprese/
Jo rastësisht në të katër anët e jetës sonë hasim një logjikë të mbrapshtë – që nga familja, kopshti, sidomos gjimnazi dhe universiteti – sipas të cilës individi i suksesshëm është më i dobishëm për shoqërinë se çdolloj organizimi shoqëror e politik. Sot njerëzit e kanë më të lehtë të besojnë në një lider mbinjeri se në një sindikatë ose në një protestë. Madje e kemi më të lehtë të besojmë se ministri, biznesmeni dhe këngëtari i njohur janë njerëz të mirë vetëm se i shohim tek shpërndajnë pako me ndihma për të varfrit në prag festash, sesa të kujtohemi që dy të parët kanë në dorë më shumë gjëra se kushdo tjetër për t’i nxjerrë ata nga ky zgrip, kurse i treti minamilisht ka për detyrë të denoncojë gjendjen përmes veprimtarisë kulturore, gjëra që nuk i bëjnë kurrë. Krejt kjo si rezultat i një propagande konsistente për disa dekada rresht nga qarqet e mendimit liberal. Sakaq nuk reshtet së trumpetuari bamirësia si akt humanizmi dhe mëshira si virtyt i lartë. Të mos harrojmë se fundja bamirësia shërben vetëm për një gjë: t’i mbajë të pastër ndërgjegjen atij që e kryen, ndërsa të varfrit nuk i thotë asgjë më shumë se një lehtësim i vogël i gjendjes së pashpresë në të cilën ndodhet. Nga sa më sipër, prirem të përbuz secilin akt bamirësie a shfaqje mëshire dhe i konsideroj që të dyja hipokrizi. Që të jemi të qartë, më lini t’ju kujtoj se nuk e kam harruar për asnjë moment atë që quhet solidaritet.