-Mua, përkundrazi, nuk më pëlqen fare Kadareja, më pëlqen Dritëroi që ty nuk të pëlqen. Çdo njeri ka gustot e tij, gustot nuk diskutohen, e ka thënë edhe latini.
-Shumë e drejtë, psh edhe mua nuk më pëlqen fare Moisiu me Dekalogun e tij; ngjitet malit përpjetë biri i botës dhe lëshon deklarata: “mos bëj këtë e mos bëj atë”.
(nga Ditari i një fuksi)
Filozof është ai që nëse bie në një gropë bosh në rrugë, para se të përpiqet të dalë prej andej, pyet: “Pse ekziston boshi dhe jo ploti?”
Kalimi mbas Luftës së Dytë Botërore, nga vend i pazhvilluar agrar, në vend industrial (jo vetëm Shqipëria, por psh edhe treçereku i Italisë), përfaqsohet nga trasformimi i katunarit në proletar, era e bajgës së lopës zevëndësohet në erë vaji dhe graso makinash.
Marrëdhënia e vetme që e vërteta ka me fjalën janë lojët e fjalëve.
Ulërimat kundër shok Enver në fillimet e demokracisë ishte kriteri për të kuptuar se kush kishte qenë më tepër servil atëbotë. Bërtiste e mallkonte më shumë, ai që i ishte servilosur më shumë; dhe me të drejtë ishin servilet të dëmtuarit e vertetë, urrejtja e tyre ishte hakmarrje ndaj kujt i kishte detyruar te lëpiheshin duke humbur çdo lloj karakteri. Gjithashtu janë servilët që vazhdojnë avazin e vjetër si antikomuniste të orëve të fundit; duke u marrë akoma me Enverin, pa e kuptuar i bëjnë nderet e fundit.
nuk ka armiq më të rrezkshëm për revolucionet se ata që kanë përfituar prej tyre
balzak ? wolter?
nuk me kujtohet
duke kerkuar ndihmen e googlit…
O emigrant, si ja bën t’i shpjegosh të huajve ca gjëra dhe shqiptarëve ca të tjera?
(nga Ditar i një fuksi)
Atleti, me përkufizm i tillë, bën vajtje-ardhje ndërmjet dy gjendjeve alternative dhe ndjesive të kundërta: shtrirë nën jorgan, para se të shkojë në stërvitje, mendon me dëshpërim: “Vetëm një idjot ngrihet në pikë të sabahut për të vrapuar me shpirt në dhëmbë në të ftohtë, zheg, mjegull, shi”; ndërsa gjatë stërvitjes duke hedhur hapin mbi gjethet e vjeshtës, mendon: “Paskam qenë vërtet idiot para stërvitjes!”
Tani që mendoj, me këtë lloj shpirti atletik bëhet çdo punë e hajrit.
Destini i gjenisë është të jetë pa trashëgimtarë dhe pa trashëgimi.
Ju betohem, zotërinj, se të qenit krejt i vetëdijshëm është një sëmundje, një sëmundje e vërtetë, absolute - Fëdor Dostoevskij, Kujtimet e nëntokës
Kjo frazë është në kandar si ekuilibër, mund të përdoret sipas kontekstit me ironi ose me seriozitet; njësoj e vërtetë në të dy rastet - i Modhi
, Tu bo i dor muhabet
Ky nuk është rrush i kalbët siç e quan ti me neveri, ky është rrush i tharë në degë në mënyrë natyrale, dhe është shumë i mirë në të ngrënë, shumë më shijshëm se rrushi i thatë që blen në supermarket, quajtur stafidhe, i cili është tharë artificialisht në mënyrë industriale. Provoje sa i mirë është! Eshtë njësoj si fiku rekë, i cili nuk është fik i kalbur, por është fik i tharë në degë, shumë më i shijshëm se fiku i thatë i blerë në pazar.
Shembull i përsosur që në kaptinë të njerzve ekzistojnë koncepte për gjërat, mbivendosur vëzhgimeve për gjërat.
Problemi i konfliktit midis brezave, problemi qendror i historisë që nxjerr kokë krejtesisht në historinë moderne, paralajmërohet në letërsi nga Etërit dhe bij e Turgenevit, kumtohet nga Vëllezërit Karamazov e Dostojevskit, përshkruhet teknikisht nga Bunderbrokët e Thomas Mann, thënë me dy fjalë Kompleksi i Edipit që dekompozon dhe shëmton çdo familje dhe çdo individ. Fenomeni në fjalë vihet re në çdo familje, të çdo niveli pasurie dhe pozicioni shoqëror. Eshtë pothuajse një praktikë normale, deri edhe fatale, që pasuria e patundur dhe e tundur nga prindërit në vite me mundime pa fund, bëhen byk nga fëmijët plangprishës, djali dhe vajza e mamit dhe e babit që i gjejnë të gjitha gati.
Historia e Italisë përfaqësohet simbolikisht nga historia e familjes Agnelli.
“Ndero babanë dhe nënën tënde” - Moisiu, Urdhëresa e katërt
“Ndero babanë dhe nënën tënde …” - Eksodi 20:12
«Do të nderosh babanë dhe nënën tënde …» - Ligji i përtërirë 5:16
“… Ndero babanë dhe nënën tënde …” - Marku 7:10
“«Ndero babanë dhe nënën tënde», kjo është urdhëresa e parë me premtim,«që ti të ndiesh mirë dhe të kesh një jetë të gjatë mbi tokë»” - Efesianëve 6: 2-3
Nëse e vërteta ekziston, atëherë mendimi i filozofit është një mbivendosje e mendimeve të filozofëve të tjerë. Nëse nuk ka të vërtetë, ose njeriu është një krijesë idiote kot më kot ose e rreme, atëherë filozofi nuk ka asnjë lidhje me filozofët e tjerë, dërdëllit për hesap të vet.
Në një shoqëri të dështuar, ta do mendja që të dështuarit do të kenë sukses.
