Shuhet në heshtje një tjetër ikonë e kinematografisë shqiptare, Zana që flet me Dedën nuk është më

http://www.newsbomb.al/kulture-art/item/60967-shuhet-ne-heshtje-nje-tjeter-aktore-e-kinematografise-shqiptare-zana-qe-flet-me-deden-nuk-eshte-me

Ngushellime familjes se aktores dhe psikologes Elida Cangonji!

1 Like

Vertet, nje ikone e ralle! Me nje ze te pakrahasueshem me dike tjeter nga gjinia femerore, me nje fytyre engjellore si ralle kush tek artistet shqiptare. Skena me Deden, tek ajo flet me 'te nga centrali dhe merakoset, eshte nje nga skenat mw me emocione dhe me dhimshuri ne filmat shqiptare. Kete artiste e kam pare vetem nje here ne jete, aty nga mesi i viteve '90, ku tek nje nga sallat e konservatorit (ne mos gaboj) po formohej nje parti apo levizje e re. Ishte koha kur demokracia tranzitiste social-politike po jepte shenjat e para te zhgenjimit tek njerezit, ndaj keta prisnin si ujet e paket akoma ndonje levizje te re politike. Kete kohe bene te afroheshin ne levizje te tilla edhe ata qe nuk mendonin per karriere por thjesht per ndihme. Mirpo te tille idealiste i skualifikoi shpejt koha arrivisto-materialiste e ithtarve te PS-PD-LSI-etj. Duket se edhe Elida, me fytyren e saj engjellore, nuk do te kete patur mundesi te jape ndonje ndihm ne levizje te tilla te organizuara, perderisa nuk eshte dukur prej kohe te gjate ne ndonje skene cfardo!
Ka per te mbetur e paharruar, ndaj nuk ka nevoje per urime te vecanta!

Marksist mbetesh, s’ka nevojë për urime të veçanta…? E çfarë do i urosh të zezës? :frowning:

per te vdekurin nuk flitet keq zakonisht po “ikone e rralle”? seriozisht? ah, s’e kish keq Pjeri per ty, o Karl…

Sa do jete merzit deda

Per peshkun e kuq, ose barbunjin: Gjuha shqipe permban fatkeqesisht dy fjale per evenimentet e jetes, “ngushellim” dhe “urim”. Ne rastin e mesiperm, ku une doja te thoja, (sic eshte e zakonshme ne keto raste): u kujtofte per jete, apo i mbet emri per jete, nuk shkon as urimi e as ngushellimi, duhet dicka midis te dyjave, si deshirimi, mirpo dhe kjo nuk shkon, se nuk na eshte mesuar veshi. Ndaj ngeli urimi. Ti po te kesh ndonje ide dhe propozim ne keto raste, mund ta thuash, keshtu pasuron edhe gjuhen shqipe, na shpeton edhe neve nga gabimet politike.

Për karlmarksin nga Trier pa ndonjë respekt pasi mendjehunjtë nuk e meritojnë

Parimi juaj ashtu si edhe i baballëreve tuaj është po ai i i Karl Marksit, çifutit të fëlliqur dhe brinjar; Historia e gjithë shoqërisë ekzistuese është historia e luftës së klasave_ Ju kam ndjekur rëndom si gjithë të tjeret por pa ti hedhur as qurrat pasi s’i meriton të mijat.Turp të keni sepse edhe në vdekje sëra juaj e bitumit, gjeni rastin dhe flisni me nëntekste e ironira të padenja edhe për më injorantët e pashkolluar e të pa gjesdisur askund. Ju që vendosni ekzistencën para ndërgjegjes nuk mund të bëni krahasime për peshqit e ujrave të kripura e as atyre të ëmbla, TI që në jetën miserabile as që ke provuar barbun dhe shqiptimi i emrit të tij nga goja juaj është ndohtësirë për at specie të rrallë por fatkeqe që vjen andej nga ju i përgjigjeni më s’miri edukatës që shkruani, atij të kontinentit indian…Mos më dil më para farabutto…!

Nce-nce-nce, nje krahasim (gati) miqesor, se ne fund te fundit barbunji eshte peshk i kuq, dhe specie e ralle biles, dhe ti derdhe gjithe kete helm e vrer, si ta kesh gjakun e prishur, i thone shqip! Po nejse, vari hejbet, thone tironsit.

nje nder artistet me te preferuara te femirise sime, dhe pse gjithmone e shifja me dhembje per lekuren e vrazhde e te plasaritur te fetyres.
Pushofte ne paqe…

@BeluliXVI, iku dhe Lazer Filipi, rp!

-Ç’ hutove Shaqo ziu? Shiko rrugen se gremisesh!

  • jo jo jo jo more djale, s’eshte nga ata Shaqo Bregu.
  • epo thame mos te kish marr koka ere…

Nje nga shprehjet me popullore te kohes atehere! Fantastike! E perdorte cdo kush!
Nje artist i madh! Kam patur rastin ta takoj rastesisht duke ecur rruges diku aty nga fillimi-mesi i vitet 90, tek rruga e Kavajes, njeri i thjesht, i dashur dhe i qeshur. Ishte nje kioske me libra ate kohe aty (100-200 metra poshte ambasades turke) ne mos gaboj, une duke pare vitrinat dhe ai me nje te njohurin e vet; pas pershendetjes me tregoi se kerkonte librin e Vedat kokones “Me valet e jetes”. Nuk e di pse i duhesh. E kam i thashe une dhe ia premtova, nderkohe qe ai i njohuri i tij po e terhiqte prej krahu, se nga mosha dhe miresia qe kish ne zemer Lazer Filipi dukej sikur kish rrjedhur pak, (sic duken shpesh njerezit e mire ne shoqeri batakcinjsh). Nuk me kujtohet me se pse nuk mund ta gjej me, as me kujtohet ku e lame te takoheshim, tek teatri popullor apo tek lidhja e shkrimtarve, por s.d.q., nuk arrita t’ia jap librin. Do ngelet artist i paharruar, ndonese kurre ne role kryesore!