TË NGATËRROSH QËLLIMISHT KONTEKSTET
Një gjë është të flasësh për një godinë e fare tjetër gjë për një teatër. Edhe më e kithët është të flasësh për teatrin e ri, duke i kundërvënë një godinë historike, që na u dashka prishur për t’i bërë vend këtij.
Thuajse djallëzore është pastaj të nxjerrësh nga konteksti një parathënie të Kadaresë për veprën e Mid’hat Frashërit, që daton në 2008-n e ta publikosh këtë me një titull të vënë vetë, kinse autori qenkësh për prishjen e teatrit, gjithnjë duke i bashkëngjitur prishjes ndërtimin e një teatri modern.
Fare diabolike është ajo që bën pastaj Veliaj, kur e merr citimin nga shkrimtari dhe e përdor për propagandë, kinse ky paskësh mbështetur prishjen e teatrit.
Mos duhet të prishim kështu edhe godinën ku u mblodh Lidhja e Prizrenit, me arsyetimin se nuk përmbush të dhënat funksionale për tubime të tilla? Apo shtëpinë ku u ngrit flamuri, meqenëse ky nuk ka pse të ngrihet më?
Ngrehina e vjetër e teatrit duhet ruajtur, pavarësisht funksionit që do të kishte pas një ripërtëritjeje; ajo duhet ruajtur, pasi është monument i kulturës sonë përgjatë e pas luftës, e kjo pak ka të bëjë me faktin që ajo ka shërbyer mes të tjerash dhe si teatër.
Mbrojtja e teatrit të vjetër nuk është aspak vetëm e natyrës kulturore; ajo është më së pari angazhim qytetar për mbrojtjen e pronës publike që po zhvatet me argumenta kinse të tillë.
Ta ndërtojnë teatrin e ri gjëkund tjetër: pse pikërisht aty?
Pse duhet lidhur kjo çështje me haraçin e humbjes së truallit të tanishëm?
Këtë vetëm Veliaj dhe Rama e di dhe ata që u paguajnë paratë nën dorë, 10 përqindëshin që ky i fundit u merrte ndërtuesve, kur ishte vetë kryetar bashkie.