Tregim (pjesa e 2 ) ; Shqiperia e 2017

Shqiperia e 2017 Qershor 2017 (pjesa e 2)
Shqiperia e 2017 pjesa e 2
Per pompen qe solla, u vune ne pune dy specialistet e shkalles, Qemoli me Papin. U hoqen mrrokullat ekzistuese e bleva te tjera, rreth 800 leke ose 6 euro. Pritem deri te nesermen sa te vinte ujti dhe kur erdhi vume re se pompa terhiqte mire por nxjerrjen e kish me fuqi te vogel. U vendosen te dyja ne pune, pompa ime te thithte dhe pompa tjeter ta hidhte perpjet deri ne depozita. Por as kjo nuk solli rezultatin e duhur se nuk perputheshin dy fuqite. Perseri, te nesermen u hoq pompa ime me ter mrrokullat e u vu pompa ekzistuese. Pagova nja 7,5 euro, pa harruar ti qerasja jo vetem specialistet por dhe banoret qe vinin per te pare. Isha bere si sherbimi social i Europes, veç nuk u jepja ushqim por alkol, rakia e ferneti ishin shishet qe mbaja se bashku me gotat plastike.
Ata te LIBRA-s me telefonuan e me thane se me priste nje e kryesise. I shpreha keqardhjen qe isha i zene me pompen 2-3 dite e se do vija sa me shpejt. Ju shkruajta ne nje fletore ca ide qe i kisha tek fletorja e kuqe, e printova 29-pikat dhe intervisten ekonomike me komentatoret e blogut, e vajta atje. U ngjita siper pasi nuk kish njeri tek vendi i rojes. Tre veta, dy gra e nje burre po bisedonin ne mes njeri-tjetrit. Bera prezantimin dhe iu zgjata materialet e mia, duke iu dhene shpjegimet perkatese, shpjegime qe edhe vete mua nuk me pelqyen, pasi flisja shpejt e shkurt, pa dhene hollsira shtese qe ishin te domosdoshme.

  • Une i kam ndjekur fjalimet e politikanve te ndryshme, dhe ata thone shume gjera qe edhe stonojne me punen e tyre, prandaj tek kjo fletorja kam lene keto faqet bosh, shifi, me titullin; Ata thone, ku ju mund te shenoni ter gafat e tyre, dhe eshte me e kollajte per t’iu pergjigjur.
  • Po, po, po, faleminderit.
    Kur zbrita poshte, pashe qe ket tavolina e rojes apo hollit, kishin fletat me programin e tyre. Morra nja ca prej tyre dhe dola. Me beri pershtypje nje pike e tyre ku thosh se per çdo femije te lindur do kishte 1 mij euro dhurate. Mu duk pak si e fryre ose lapsus, nje zero mund te ishte shtuar gabim. Edhe une vete e kisha ne llogaritjet e mija, nje dhurate te tille, siç jepen ne perendim, por aty tek 100 euroshi, dhe kompesimi i femijve aty tek 25-30 euroshi ne muaj, kuptohet e ndare ne Bono dhe Leke. Megjithate iu uroja atyre nje % qe do ti lejonte te futeshin ne Parlament, se per te fituar dihej qe nuk mund te fitonin. Ishin dy faktore kryesore kundra tyre apo ne disfavorin e tyre, Media dhe Mentaliteti i njerzeve ndaj partive te vogla.
    Kisha vendosur qe dy qytete ti vizitoja çdo here qe shkoja, e kesaj radhe vendosa per Gjirokastren dhe Saranden. Te paren e kisha pare nga rruga ndersa te dyten kisha nja 20 vjet a me teper qe nuk e kisha shkelur. Mbusha çanten e shpines me libra, plus ne qese plastike dhe u nisa se bashku me gocen. Deri ne Gjirokaster autobuzi kushtonte 800 leke personi, ose 6 euro, autobuz qe te linte mu tek agjensia e tyre, afer nje pike karburanti.
  • Zoteri dini gje se ku eshte bibloteka e qytetit,- iu drejtova nje zyre aty afer agjensise. Ai s’dinte gje po pyeti nje punonjese aty qe seç i tha per nje lagje.
  • Degjo do hecesh drejt, do shofesh nje rotonde, do marresh drejt, drejt stadiumit, pastaj do ngjitesh perpjet majtas, aty pyet aty e ke.
  • Do hecim drejt babuçi, se keshtu tha ai.
  • Po ja ku eshte nje rotonde,- foli goca sapo kaluam piken e karburantit.
  • Nuk besoj se foli per kete rotonde ai, ai tha hec drejt, - vazhduam rrugen automobilistike drejt. Para syve na doli nje kishe e madhe me nje arkitekture si xhami. Si duket financuesit e kishave dhe xhamive, ishin ne gare se kush e kush ta bente kultin e vet sa me te bukur, sa me madheshtore.
  • Edhe sa do hecim, se me duket se po arrisim ne Sarande ne kembe.
  • Po ku e di une o babuçi, - veshtrova terrenin,- ai tha qe duhet te ngjitesh majtas, nderkoh qe ketu, majtas shkon poshte, djathtas eshte Gjirokastra. Pyetem ne nje dyqan por nuk dinin gje. Ose ishin te ardhur ose nuk lexonin. Morrem perpjete ne nje rrugice. Pyeta nja dy, por nuk dinin gje, nje i trete nje grua rreth moshes tone tha se duhej te dilja ne rrugen kryesore e me pas majtas te ngjitesha perpjet.
  • Po ç’na solle ne kete fshat o ba, ketu duket qe s’lexon njeri.
  • Po Gjirokastra eshte qytet o babuç, te pakten keshtu thuhet ne libra,- pashe qe ajo mezi po hecte nga terreni i thyer.
    Sapo dola ne rrugen kryesore, vura re se kisha bere nje rrotullim kotsekoti, megjithate ia vlejti se pame ca shtepi karakteristike dhe rrugica me kalldrem. Aty pyeta perseri po ca e dinin e ca jo. Si duket edhe kjo qyteze nuk i kishte shpetuar ardhjes se njerzeve nga mali, nje fenomen i te gjitha qyteteve. Pashe gocen qe po shihte dyqanet dhe mezi po hecte.
  • Babuçi ti shif keto dyqonet, ulu merr nje kafe, shplodhu, se une po vazhdoj me siper,- pashe nje librari ne krye te rruges.
  • Zoteri me dergoi ajo shitesja e librarise, se ajo vete nuk merrte dot pa pelqimin tuaj.
  • Po,- la filxhanin e kafese ne tavoline ai qe ishte pronar i librarise,- me tha ne telefon ajo, po çfar libri keni.
  • Ja kete,- nxorra nje VQ nga çanta e shpines, - eshte pak i madh, por çmimin e ka simbolik.
  • Qenka vertet i madh,- filloi ta rrotullonte ai,- po numer isebeneje nuk paska.
  • Jo se ne ate kohe, 2009-2010 e shtypa ne nje shtypshkronje vete.
  • Keni fature tatimore.
  • Jo, se une nuk jam njesi ekonomike, jam thjesht autori i librit.
  • Zoteri, shteti ka rregulla, e po i shkela une rregullat, vine e me vejne gjobe, liber pa fatur tatimore nuk marr dot.
  • Po per keto rregulla flet dhe ky liber, pastaj ky rregull ka dale per librat qe shtypen nga 2015 e kendej, ky liber eshte shtypur ne 2010.
  • Duhet ta kuptosh zoteri, duke qene se ke shkruar dhe per rregullat, qe ne nuk na lejohet te marrim libra pa fature tatimore, pa regjistrim.
  • Nuk them te mos ta regjistrosh, se per regjistrimin e çdo gjeje qe del ne treg flet dhe ky liber, nese qeveria e Palloshit do regjistrim …
  • Ah te lutem nuk e kemi me ofendim, mos ofendo te lutem.
  • Zoteri, nuk eshte ofendim, nese Palloshi do te regjistroje te ter librat, ben mire se shton xhidipin (GDP), por jo te pengoje daljen e librit tek lexuesi.
  • Te lutem zoteri, nuk eshte mire te perdorim ofendime.
  • Por po ja them dhe ne sy une atij, ja kam kam thene dhe publikisht, se une shkruaj, nuk eshte se e kam stopuar shkrimin, jo Palloshi te te jete por dhe 1 milion si ai nuk me ndalojne dot te shkruaj.
  • M’vjen keq zoteri por keto jane rregullat e vena nga qeveria.
  • Morpo, m’vjen keq mua per keto rregulla dragionane ndaj librit, dhe per çfar per 1-2 libra qe do lej une, ç’eshte kjo pune keshtu, ne shume vende kam lene nga 1-2 cope dhe s’me kane then gje, jo-po tvsh, jo-po fatur tatimore, a thua se jam njesi ekonomike, per 1-2 cope qe fundja une kushedi se kur vij ketu, pas 10 vjetesh.
  • Okej, po te marr 1 cope - mbeshteti librin mbi tavoline.
    Pershendeta dhe dola duke share me mendje Palloshin. Nuk e kuptoja se si nje ligj i vitit 2015 qe e kish vendimin per produktet nga ai vit e tutje, te kish fuqi edhe per produktet e prodhuara para 2015, me dukej se kish nje kontradikte ketu, ose ligji e kish vendimin per librat e 2015 e tutje, mirpo libra-shitesit nuk e kishin kuptuar mire ligjin. Do te doja qe ky problem te diskutohej ne median shqiptare, po ku ta diskutoje ku media, shtypi ishin institucione hermetike dhe te lidhura me politiken.
    Per te shkuar ne bibloteken e Gjirokastres, duhej te ngjiteshe ne nje rrugice me kalldrem. Duke pare pozicionin e Gjirokastres, ku shtepite vazhdonin edhe me siper, i binte qe bibloteka te ishte ne mes. Dallohej nje tabele ku shenohej organizata e huaj qe kish investuar per rimekembjen dhe rikonstruksionin e biblotekes.
  • … e sa mund t’ju lere, sa merrni juve.
  • Po 5 cope, - levizi syzet ai.
  • 5 merr bibloteka qendrore e Tiranes, rrethet marrin nga 2-3, a t’ju ler tre.
  • Po si te duash, ti je autori e dhuruesi,- nxorri nje leter ai.
  • Athere po lej tre, - morra letren qe me dha ai e fillova te zbrez poshte.
    Nuk e di po seç mu krijua nje ndjesi sikur shume gjirokastrite ngjasonin me çifutet. U lidha me telefon gocen te me dilte tek rruga ose tek agjensia, per tu nisur drejt Sarandes. Ndihesha i lodhur, ne kete qytet, jo aq shume fizikisht, se sa shpirterisht.
    Mundej te mos ta kishin fajin njerzit e thjeshte, njerzit e librit, por nenpunesit e shtetit qe iu kishin futur friken librarive, a thua se aty nuk tregtohej libri por kanabisi.
    Gjirokaster-Sarande kushtonte 300 leke ose 2,2 euro. Rruga ne ca vende ishte mire, e gjere e ne ca vende e ngushte, siç e kisha lene ketu e 25 vjet me pare. Sapo kaloje Qafe-Gjashten, te shfaqej qyteti i tej betonizuar, Saranda me detin e kristalte. Autobuzat, te gjitha thuajse, ndalonin tek e famshmja agjensi e dikurshme, bash ne nje udhekryq te ngushte. Zbritja dhe hypja e njerzeve duhej bere me shpejtesi, se vinte autobuzi tjeter. Pyeta njerin qe shiste fast-fod, se ku ishin çmimet me te mira per te fjetur, dhe ai me dha nje keshille te mençur;
  • Sa me afer detit aq me shtrenjte, e sa me siper te ngjitesh, aq me te lira i gjen dhomat apo hotelet.
  • Rrofsh - rrekelleva me shpejtesi birren me kriko, pasi goca diç me tutje tek autobuzat po shfaqte shenja merzitie. Ajo kishte qejf te shkonte tek deti ne fillim dhe ashtu bem, pa harruar te pyesja per bibloteken e qytetit.
  • Ti babi rri tek ndonje kafe ketu ose pyet se sa i kane dhomat keto hotelet ketu, se une po ngjitem lart ketu tek bibloteka,- i thashe goces. Ajo qe vura re ne Sarande, ishte se sapo ti pyesje njerin per diçka, te afrohej edhe tjetri per te ndihmuar, megjithse natyra ime perendimore i shihte me pakez dyshim.
  • Zonja,- pashe dy gra te biblotekes,- a mund t’ju dhuroj ndonje kopje te librit tim, dhe sa mirrni.
  • Pa ta shohim seç liber eshte- morri nje VQ ajo.- per çfar flet ky liber.
  • Flet per disidencen, ka tema politike, ekonomike, ka shume materiale kritike per qeveritaret e pare.
  • E shoh, e shoh por s’paska numer isebeneje.
  • Ne ate kohe kur eshte shtypur, nuk u realizua dot, se u shtyp edhe pak si ne menyre klandestine per shkak te kritikave te forta ndaj Berishes,- pashe qe ato u pane sy me sy.
  • Po fature tatimore ke per kete liber,- foli tjetra.
  • Po ç’fature tatimore kur une e kam shtypur vete, pastaj fature tatimore kerkojne librarite e jo biblotekat, gjer me sot asnje bibloteke s’me ka kerkuar fature tatimore, pasi ky eshte nje akt dhurimi dhe jo shitje.
  • Me vjen keq po nuk mund te marrim.
  • Po pse te gjitha biblotekat e Shqiperise kane marre, vetem ju ketu ne Sarande ngurroni, çfare eshte kthyer koha e pare ku ndalohej çdo gje,- fillova te nxehem. Pas 10 minuta diskutimesh, ato pranuan dy cope. Isha bere qull ne djerse. Fillova ta shaj dhe mallkoj perseri Palloshin. “Eh mer Pallosh, e fundose dhe librin”, dola gjith nerva. Edhe nje librari qe gjeta, nuk mirrte pa fatur tatimore. U ngjitem siper pasi hotelet ne vijen e pare ishin shtrenjte. Gjetem nje shtepi me shume dhoma.
  • Kam kete dhome e guzhine, 25 euro, kete dhomen me guzhine brenda, 20 euro, e kete tjetren, hecni kendej jashte, ja kete 15 euro,- pame nje dhome te vogel me dy krevarte tek e banjo 1 meter me 1 meter, ku si wc dhe dushi ishin brenda.
  • Ee, qenka e vogel, megjithse ne per nje nate e deshem se neser ikim per bregdet.
  • Hec po jua lej 10 euro, i keni kartat e identitetit.
  • Po - nxorrem karten e identitetit dhe beme pagesen. U ula si i keputur, nderkoh qe goca u fut ne dush, une ndeza televizorin.
  • Ata kerkojne tepsine, e vetem tepsine,- u ndigjua zeri i Palloshit, i cili e kish kap keq me tepsine dhe thelat. Se pse i rrinte menia tek tepsia, dhe nuk donin qe te tjeret te vinin aty afer, kjo nuk kuptohej, ose mund te nenkuptohej diçka tjeter. Qe ai e donte per vehte tepsine, te pakten keshtu shpreheshin njerzit.
    Dolem buze detit, vapa kish punen e vet. U futem ne nje lokal, ku sherbenin kosovare, si duket kishin tradite ne tregi. Edhe dy jahte qe rrinin per njerzit aty ne portin e vogel te varkave, ishin me pronar kosovare. Menyte per çudi ishin ne polonisht dhe shqip. Morra vesh se shume dhoma e hotele ishin pronotuar per korrik-gushtin nga polaket. Ne fakt edhe ne ato momente shifja plot polak, megjithse sipas sarandioteve apo kosovarve aty, sezioni i plazhit nuk kish filluar akoma. Pritej te vinin turma te tera turistesh nga Polonia e Kosova. Goca e cila kishte veshur rroba banjo, u çua nga tavolina dhe vajti ne plazh e cila nuk ishte as 10 metra larg nga lokali. Une preferova te rrij ne lokal. Nuk e duroja dot diellin. Me vone u çova dhe dola xhiro, ne rruget siper.
  • Zonje, a keni fernet, - zgjova nga dremitja shitsen e nje dyqani lagjeje,- ah faleminderit e pashe, sa kushton,- pashe qe ishte prodhuar nga kantina e Delvines.
  • 300 leke zoteri.
  • Sa lire, si shpjegohet, 2,2 euro.
  • Po kush blen fernet tani ne vere.
  • Pse nuk blejne kosovaret ose te huajt qe vijne ketu ne Sarande.
  • Ketu me shume blejne konjak Skenderbeu, per te tjerat as pyesin.
    Me erdhi keq qe konjaku i famshem Skenderbeg, e kish prishur doren. Gjate bisedave me shitsen mesova shume gjera. Nje lokal aty ngjitur e kish birren 60 leke krikon, as gjysem euro. Thuhej vertete se Saranda ishte qytet i shtrenje, por kjo ekzistonte vetem ne vijen e pare te rruges, afer plazhit. Diç me siper, çmimet ishin me lire, thuajse njesoj si ne Vlore, Durres, Shengjin, etj. Ne darke u ulem ne nje lokal buze detit.
  • çfar do marresh o ba.
  • Asgje, ti e pe qe hongra gjith ate sufllaqe atje siper, as 1 euro,- bera me dore si Sali Berisha.
  • Po mire merr nje gje per te pire, he, se une do paguaj.
  • Jo babuçi,- bera me dore si Enver Hoxha,- ky eshte lokali qe zgjodhe ti, mua nuk me kushtonte gje nje rruge me siper.
  • Mire si te duash.
  • Jo se ti e di, qe nuk eshte problemi tek leket, se une kam i paguar te gjitha gjer me tani,- mbylla menyne si Nano.
  • Oo, do zihemi ne per kete tani, mir pra po çohemi.
  • Jo, ulu, ketu do rrijme - kembengula si Ilir Meta, duke pare nga kamarieri, nje djale i ri qe po afrohej.
  • çfare do merrni ?
  • Per mua nje pica me fruta deti, e me kombinime nga keto.
  • Po ju zoteri.
  • Nje birre ju lutem- rrudha buzet duke ngritur syte si Robert de Niro.
  • çfare birre doni, Heininken, Tuborg.
  • Jo nje birre veni,- e veshtrova siç veshtronte Mehmet Shehu.
  • Kemi birr Tirana, Korça e Norga e Vlores,- afroi stilolapsin afer bllokut ai.
  • bo ç’a t’ dush,- leviza doren si Kadri Azbiu.
    Pas 10-15 minutash, pica ishte gati, nje pice e madhe me diameter gjysem metri. Aroma e saj filloi te me zgjonte instiktet dhe te me ngacmonte flegrat e hundes.
  • Duke qene pice kaq e madhe, qe s’besoj se do ta hash te gjithe, po te marr dy copa,- kapa pirunin si Edi Rama dhe iu sula tepsise. Pica me pelqeu jashte mase, pice qe ishte pjekur me dru dhe qe kushtoi jo me shume se 5 euro. Nje pice e tille ne Belgjike kushtonte tek 20 euro.
    Te nesermen u nisem drejt Bregut. Kishim dy destinacione, Lukoven dhe Himaren. Sarande-Lukove, ndonse gjysem ore udhetim me fugon, kushtonte 200 leke, 1,5 euro, shtrenjt per xhepin e vendalinjve. Shoferi iu bente favorizim vetem studenteve, 100 leke. Biseda e pasagjerve vertitej vetem tek pensionet qe Greqia iu jepte atyre, pensione qe vertiteshin nga 240-280 euro ne muaj, dhe ku te gjithe ishin te detyruar te paraqiteshin çdo muaj ne zyrat ne Greqi.
  • Jo-jo, nuk ka nevoje te shkosh deri ne Athine, eshte nje zyre ne Janine,- ndigjohej theksi lab i bregdetasve.
    Lukova kish ndryshuar, ne mes te fshatit ishte bere nje shesh i bukur. Mu kujtuan fjalet e Graves; " Shko shifi si jane qendrat e qyteteve dhe fshatrave, si jane bere, ç’fare investimi eshte bere, si ne Europe". Zbritem drejt detit ne kembe ndonse goca donte taksi. Deti, si pasqyre kristali, shfaqej me ter bukurine e tij. Nje lokal i thjeshte, iu sherbente ter te pranishmeve aty, te pranishem qe nuk i kalonin 10-15 veta ne dite per qershorin. Pronari shpresonte qe per korrikun e gushtin te kishte diç me teper.
  • I nderuar, mund ta kem gabim,- iu drejtova pronarit pasi ishim miqesuar,- teken e rakise, une e pij me 50 leke ne Tirane e Durres, ndersa ti e ke 100 leke, birren 50-100 leke ne Vlore, Durres, Tirane, ndersa ketu 150-200 leke, a nuk te duket se kjo shtrenjtesi i largon njerzit, klientet.
  • Desho i dashur, une ketu punoj 2-3 muaj dhe po kapa kliente i kap vetem ne keto muajt e veres, se me mbrapa s’vjen njeri kendej, te gjithe rrijne tek lokalet siper ne fshat, biles edhe tani, une bej gjysmen e punes qe ben nje lokal siper ne xhade, pastaj shife çfar investimi kam bere, me keto duar.
  • Ke te drejte,- ma mbush dhe nje teke, - a ke skadhino.
  • çfare eshte kjo?
  • Raja i thone disa.
  • Aaa, gjuze, po si jo, me 500 leke kilja te pjekur.
  • Okej ma piq nje kile,- ne fakt ketij peshku e gjithe zona e Laberise i thonte; gjuze. Ne Belgjike ky peshk shitej 16 euro kilja, ndersa ne Shqiperi nuk e preferonin. Te gjitha me limonatra, raki, birre, gjuze, kushtuan 1450 leke, pagova 1500 leke, ose 11 euro, nderkoh qe ne Europe per nje dreke te tille do paguaje minimumi 30-35 euro.
    Te nesermen u nisem per Himare, 300 leke bileta personi, 2,2 euro ose 4,5 euro dy persona. Pamja magjike e Himares te bente per vehte. Fillova te interesohem per bibloteken e qytezes, nderkoh qe goca shfrytezoi plazhin. Bibloteka ekzistonte si godine, por aty ishte kopesht. Mendohej qe ne te ardhmen do rifillonte nga puna. Si duket bashkia kish zene e zene me sezonin turistik, megjithse plazhi dukej i shkrete. Ishte nje vit ose me sakt nje muaj i dobet per sektorin e turizmit, dhe dy ishin faktoret frenues ne kete drejtim, zgjedhjet ne qershor dhe Ramazani, ku nje pjese e konsiderueshme agjeronin.
    Himare-Durres 900 leke personi ose 6,7 euro. Ne llogara ishin gjith ato lokale te bukura, klima e fresket dhe pikat e blet-rritesve ishin terheqese. Megjithate, shifej qe lokalet ishin bosh, dhe syte i kishin nga autobuzat dhe fugonat qe kalonin andej.
    Ne Tirane nuk mund te rrija pa takuar Mirin. U ulem po ne te njejtin lokal e tavoline qe ishim ulur vjet, ku çdo çerek ore u dukte nga nje lypes.
  • Miro u bome gjysem ore ketu, dhe per çudi asnje lypes nuk po duket, mos eshte rritur mirqenia, gje e mire kjo.
  • Jo me, por jemi ne nje orar qe te gjithe jane ne gjumin e drekes, ja ora 4, me vone dalin.- mirpo s’kaloi as edhe 5 minuta dhe veç kur u duk nje vajze qe kerkoi te ndiste cigaren.
  • Ah, m’duket Miro se qenka rrit pakez mirqenia, se kerkoi vetem çakmakun,- qeshem te dy,- perndryshe do kerkonte dhe cigare.
    Pellumbi vellai i tij qe kish ardhur nga Amerika per te bere dasmen e çunit, sapo morri vesh se ndodhesha ne Shqiperi, me ftoi. Ai ishte bere i famshem per ate pergjigjen qe me kish thene kur e kisha pyetur dikur, se; me ke race ngjasonim me shume ne shqiptaret atje ne Amerike. “Me zezaket”, me kish thene. “Si ka mundesi” e kisha pyetur". “Kudo qe eci, ne rruge, ne tramvaj, ne tren, ne autobuz, ndigjoj vetem dy raca, shqiptaret e mij dhe zezaket”, kish thon ai. Dhe vertet, kete gje e kisha vene re dhe une ne Europen veriore, veçse tani ne keto dy vitet e fundit ishin shtuar dhe sirianet, zeri i te cileve ndigjohej sikur te ishin ne Alepo.
    Dasma organizohej, ne ambjentet e Xibrakut, te cilin e ndigjoja per here te pare. Goca kemenguli qe te merrnim taksi dhe ashtu beme. Morren drejt TEG-ut, drejt Saukut, dhe aty ku fillonin vilat e amerikanve, dhe para na u shfaq nje lokal me pishine me disa ambjente, tamam si ato qe shihnim gjithmon neper filmat amerikan. E morra me mend qe duhej te ishte lokal i shtrenjt. Sapo zbrita nga taksia, i thashe goces te me jepte zarfin qe do iu jepnim. Hoqa menjehere 50 euroshin, dhe vura 10 mij leke, 75 euro. Edhe goces iu be qejfi qe e shtova buxhetin e dhurates, megjithse nuk e dija se sa ishin dhuratat per dasem. Kisha disa vite pa to, jo vetem une por edhe shume emigrante qe nuk i korrospondonin dot pushimet me dasmat qe organizonin kushurinjt ne Shqiperi.
    Vura re se te gjithe po pinin nga nje gote shampanje, ne ambjentet jashte, duke biseduar grupe-grupe. Iu afrova atyre qe njihja. Disa i njihja si fytyra, por iu kisha harruar emrin. Me shume me njihnin ata mua se une ata. Sapo pashe Pellumbin, vura re fytyren e tij pak me te vjeter dhe me nje hije si e Shvarcenegerit. Si duket ushqimet me kimikate amerikane, i benin te gjithe me nje fizionomi, sikur kishin dale nga e njejta fabrike.
  • O Pjero, po ku je,- buzeqeshi ai.
  • Shvarcenger si te kam,- u perqafuam, pa harruar ti zgjas doren dhe zarfin gruas se tij.
  • Pjerin, faleminderit qe na erdhe, na nderove me pranin tuaj, oh goca, posi je moj xhan, kopje e Besijes,- permendi emrin e nenes time ajo. Pas disa fotove, njerzit filluan te futen brenda ne salle, dhe nje tabele ku ishin shenuar emrat dhe tavolinat, i orientonte njerzit se ku duhej te uleshin. Preferova te pij raki, per te mos i perziere pijet. Menyja ishte kryeveper, dhe ajo qe me çuditi e me shijoi me shume, ishte nje barishte a spinaq e perzier me nje lloj salce te bardhe dhe e pjekur. Ishte nje lloj garniture qe nuk e kisha provuar gjer me ate kohe. Edhe garniturat e mishit ishin me nje lloj lengu a salce te veçante, qe i bente mese te shijshme. Pasi kisha ngrene dhe kercyer pakez, u çova te takoj tek tavolinat e tjera ata qe i njihja. Disave iu kishte hecur ne jete e disave jo, çdo fjale e tyre me dukej interesante, megjith nderprerjet nga muzika ose ndonje kushuri tjeter. Ne nje tavoline nga cepi vura re Metlliun si te merzitur, xhaxhain e Pellumbit, dikur ish oficer i larte i ministrise se Mbrojtjes, sot pensionist. Kisha vite pa e pare, megjithse as na kish ardhur ndonjehere e as i kisha shkuar, veç plaka i ruante vizitat e shkonte tek te gjithe. Me zgjati doren pa u ngritur, u gezua qe e takova, nuk e priste, kishim qene ne dy pole te kunderta, ai ne sherbim te regjimit e une kundra atij regjimi. Nuk kisha qellim te dukesha si fitimtar, perkundrazi, i lashe te kuptoja se ishim njerez, shqiptare, para se te ishim partiake apo te ndare ne klasa. Kur u ndava u çua ne kembe, me teper se i gezuar. Ishte endrra ime, qe ti beja te gjithe shqiptaret te ndiheshin pa ndarje klasore e sociale, e te ndiheshin me te afert me njeri-tjetrin, pa ato distancat qe vete i krijonin artificialisht.
    Po i vinte fundi pushimeve, dhe nje dhimbje gjuri me kish kapur ngaqe shkoja ne sa me shume vende qofte edhe ne kembe. Nuk doja te ikja pa e takuar Arjan Canin i programit; Zona e Lire, emision qe ndonse fliteshin edhe budalliqe, kishte shikueshmeri te larte. Tek TV Klan, dy roje me thane se duhej te lidhesha ose me internet ose me telefon.
  • Ju nuk e keni numrin e tij.
  • Jo, hap rrugen çuno,- pashe nje makine te zeze qe u fut brenda. U largova duke terhequr kembet zvarre, e duke kthyer koken herpashere mbrapa mos shihja ndonje qe do dilte andej. Dhe vertete nje goce po dilte, nuk isha as 30 metra larg rojeve, morra guximin ta pyesja.
  • Goce me falni, desha te pyes,- pashe qe ajo vazhdonte te hecte,- ai Arjan Cani ishte aty ne televizion.
  • Nuk e njoh kush eshte,- ishte pergjigjia bombe qe me la si te gozhduar, nderkoh qe ajo vazhdoi per me tutje. Si nuk mund te njihte te famshmin Arjan qe te gjithe e njihnin. Ndoshta ajo nuk e shihte programin e tij, ose punonte per emisione te tjera dhe e kish kohen te kufizuar per te njohur kllounet e Shqiperise. Me erdhi per te qeshur e qare njekohesisht. Po une budallai ç’kerkoja te takoja ate. VQ e kish kryer misionin e saj, donin apo nuk donin, shume gjera po beheshin sipas saj apo perafersisht. Vertet une kerkoja te beheshin me shume, me teper, te ndigjohesha me shume, po ç’fajde bente kur gjerat ishin futur ne ulli e po futeshin dita-dites, ndonse me ca gabime. Vete jeta do i permisonte, paçka se une doja te perkryeren, por prap duhej te isha i kenaqur me keto arritje, se ne fund te fundit ne krye, ne vendim-marrje, nuk ishin politikan perendimor, nuk ishin njerez si mua, ishin thjesht disa te babezitur qe donin te punonin e te vidhnin, e anasjelltas, donin te vidhnin duke punuar sadopak per Shqiperine. Kaq ishte horizonti i tyre, kaq duhej te prisnim.
1 Like

heu tpalloft palloshi tyja qi ia uqive nonen kalamojve

Pjer,
A ka ndonje version te permbledh?

1 Like

ehehe… nga ferra e madhe del lepuri i vogel.

Pjer,
Une e lash ketu: [quote=“Pjer, post:1, topic:3000”]
Ata te LIBRA-s me telefonuan e me thane se me priste nje e kryesise. I shpreha keqardhjen qe isha i zene me pompen 2-3 dite e se do vija sa me shpejt
[/quote]

Ne nje paragraf e pak vura re se perpiqesh te besh pune per te cilen nuk je i kualifikuar, e ca me teper harxhon kohen duke u marre me dicka te cilen duhet ta bejne vartesit e tu. Ky lloj menaxhimi nuk duket fort frutdhenes e as eficent.

1 Like

Pjer, pavarsisht se mund te kemi mendime/opinione/kendveshtrime te ndryshme per shume çeshtje/subjekte, mendoj se me kete pjesen e dyte ke goditur shume shenjestra ne te njejten kohe! Ke bere shume mire! E kishe ekzagjeruar pak me “palloshin” sepse ti sillesh sikur shteti shqyptar nisi te ekzistoj me “palloshin” a thua sikur nuk kemi pas 100 vjet histori qeverish. Te pergezoj gjithashtu dhe per krahasimet/vleresimet/ironite e figurave te njohura te shtetit shqyptare qe nga E.H e deri te K.H pa harruar dhe M.Sh.
Ne fund me lejo te te bej nje verejtje/ observim. Nuk mu duk as qytetare dhe as intelektuale kundervenia qi u bere punojesve te dhjeshte te shtetit vetem sepse ata/ato po sbatonin detyren! Per mendimin tim modest dhe pa pretendime duhet tu kerkosh falje publike ketu te PPU ( si nje blog teper i lexuar dhe vleresuar nga OJSHTM-ja) per nxitimin dhe fjalet e papershtatshme qe ke perdorur.
Me respekt
V.V

2 Likes

C’jane keto krahasime qe i ben vetes me K Hazbiun e karaktere Te tjera te liga Te histories tone .ty ne fushen e ekonomise Te kemi si apostullin pal ne ate Te krishterimit .nashi qe Profecia e VQ u realizua duhet ndritosh shtegun e se ardhmes nga duhet tekalojne shqipot ne epoken digjitale .VQ 2.0 nje dhjate e re e VQ if you will .

Pjerini eshte me Modesti nje Bully perfekt… me sigurine e tij ai e con Bullizmin ne nje nivel siperor dhe qartazi intimidon nepunesit e shtetit per te arritur synimet e tija meskine. Sa per ndjenjen e madheshtise le te mos harrojme qe kush nuk do veten nuk do as te tjeret prandaj Babuci ben mire qe ua kujton bashkebiseduesve se cfare Vlerash ka :raised_hands:

Krahason gjirokastritet me cifutet po vetem muhabete parash shkruan, kaq kushtoi kjo e kaq ajo dhe ben dhe konvertimin ne euro. Krothjar mbete.

1 Like

Pjero, meqense ti e ke shume qejf kritiken konstruktive ; kam vene re qe kur dialogon me njerzit e thjeshte ne Albanie, ti shfaqesh i paduruar, arrogant dhe prepotent ! -nuk e kuptoj nga buron kjo arrogance (?!) -ndofta ngaqe ti vjen nga perendimi ? apo ndofta meqe je autor i njohur tashme ? aq me teper nuk e kuptoj sepse ne fakt je ti hallexhiu qe kerkon te shesesh librin tend apo kerkon informata e sqarime nga njerzit…

ndofta ti nuk e ve re vehten tende, por ama keta njerzit e thjeshte me shume qetesi te kane dhene pergjigje te merituara, qe per nivelin tend jane turperuese !

ja p.sh pergjigja e mencur e librashitesit kundrejt ‘‘moralit’’ dhe arrogances tende.

-nderkoh, shitesja e lokalit me nje pergjigje praktike, te thjeshte , deklasoi gjithe bagazhin dhe njohurtie e tua ekonomike rreth fleksibilitetit te cmimeve. -dhe vlen per tu shenuar fakti qe shitesja nuk ishte fit, por disi e pergjumur.

- Zonje, a keni fernet, - zgjova nga dremitja shitsen e nje dyqani lagjeje,- ah faleminderit e pashe, sa kushton,- pashe qe ishte prodhuar nga kantina e Delvines.
- 300 leke zoteri.
- Sa lire, si shpjegohet, 2,2 euro.
- Po kush blen fernet tani ne vere. … a.t.q, do shtoja une.:D.:smiley:

p.s; ai krahasimi qe i ben vehtes me Robert De Niro, nuk ishte i nevojshem… shkon pak too far kur thote amerikani.

4 Likes

I duket vetja si antar i Byrose. Pjeri paska mesuar krahasimin ne letersi dhe tha ta provoj njehere pa te dale ku te dale. I fut dhe nje te ofenduar Gjirokastriteve (ndermjet shume te tjereve) dhe pastaj merzitet kur e injorojne apo dhe kritikojne te tjeret.

:joy::joy::joy: sa grande analiza jote Belulo.

1 Like

Po autori i shkrimit pse nuk begenis te jape pergjigje ketu! Ka qene edhe nje me nick Karl Marx qe tekstualisht te njejten gje bente me prurjet e tij, qe Pjeri me te drejte e kritikonte.

1 Like

Ndryshim i madh me tregimin e pare Pjer , me interesant ky i dyti , me shume klas , me shume Pallosh , gjithashtu me shume nerv .

2 Likes

"Gjirkoastritet si cifutet"
Nga dole me kete perfundim?
Se te kerkuan faturat tatimore konform ligjit?

Pastaj mire ta tha Beluli,ti dukesh sikur ke shkuar te kursesh para dhe jo per pushime.

Edhe ne Sarande,nuk kerkon dhome afer detit,por kerkon dhome te lire.
Kush eshte cifuti ketu, se mua me dukesh ti si cifut.

…Me zgjati doren pa u ngritur, u gezua qe e takova, nuk e priste, kishim qene ne dy pole te kunderta, ai ne sherbim te regjimit e une kundra atij regjimi…

Pastaj kjo eshte perle prej verteti.
Ti ngele duke I thurrur làvde EH,tani po na del desident.

Ti je nje hajdar qe se ke shokun more Pjer … se si vazhdon te sjellesh keto budalleqe ketu e te degjosh te gjithe duke tall carin me ty, une nuk e di.

Ceco, se tani sa erdha nga Bruseli se kisha pak pune, verejtja jote edhe qendron, duhen vartes per ate pune.

jps, te kam ofenduar noi her qe ofendon ketu. Pastaj pse e merr krahasimin si ofendim. Une ne pergjithesi ne shkrimet e komentet e mia, çifutet i kam cilesuar si njerez te zgjuar, pse ti i merr ata ndryshe. Pastaj shkrimi nuk per ata qe i marrin kallpe/shabllon ato qe thuhen ketu, tregimet e mia jane per ata qe i marrin nenkuptimin, dhe per disa ketu ne Bruksel dhe Antwerpen.
Ata qe i njohin shkrimet e mia me vite, e kuptojne menjehere se kush eshte hajdari ketu, nuk ka nevoje ti permen une, (une nuk i permen dhe nuk i ofendoj) dalin vete ata, me komentet e tyre.

1 Like

Po kjo eshte e bukura e tregimit, se nen kete koncept, sillesh edhe vete ashtu :grin:

Eshte e kunderta ACDC, une kam qene disident, e tani po dal “enverist”. Po te me kishe njohur para 30 vjeteve, s’do thoje keshtu, ose po te kishe lexuar pjesen e Intervistes tek VQ, ku flitet per disidencen.