E shijoj zbardhjen

Veshtroni
Jam i pari me dallendyshet qe mengjesin zgjoj.
Jam ulur prane dritares, me cigaren, te vetmin shok qe cmoj.
E shijoj zbardhjen, si krim te erresires qe shkoi.
Per njerzit, te pafajshmit qe rruget pis do te bejne, e zhurma e kafes neper klube do ushtoj.
Jam mbret i rrugeve qe cdo mengjes
Te njejten udhe pershkoj.

Xha tani

" e shijoj zbardhjen si krim te erresires qe shkoi " edhe pse ka me shume se dy dekada qe eshte shkruar kjo poezi, serish vargun e siperpermendur nuk e deshifroj dot. Nuk di cfare ka dashtun te thote xha tani asokohe…
Pardon te dashur lexues veror. Hera e pare qe me ndodh dicka e ketille.

Per mendimin tim edhe pse pa shpjegimin specifik meqe ne pergjithesi zbardhja e dites vret erresiren e nates, prape shkon vetem se vihet re ca egzagjerim, po prape mire.
Vjershe shume e mire :star: