Përshëndetje lexues të Peshkut! Unë jam Deli Muçollari dhe kam një ëndërr: Të udhëtoj në të shtatë kontinentet!
Kam lindur në dimrin e 1993, në Korçë dhe kam studiuar Shkenca Komunikimi dhe Gazetari nga 2011 deri në 2014. Menjëherë pas diplomimit nisa rrugëtimin tim nëpër botë me anije, duke punuar dhe vizituar vende dhe kultura që televizioni dhe interneti nuk m’i kanë prezantuar asnjëherë ashtu siç janë në të vërtetë. Sot, dua të ndaj me ju një pjesë të eksperiencës sime, në mënyrë të sinqertë!
Nëse je duke udhëtuar drejt Meksikës dhe je shqiptar, konsideroje veten me fat!
Prit! Nuk e kam fjalën aspak për luksin e të bërit pushime jashtë vendit, gjë që nuk ju ndodh të gjithëve përditë, as atyre buzëfabrikuarave që mendojnë se nuk ka jetë përtej Maldiveve. Qëndrimi im rreh krejt tjetërkund.
Ama nëse ke jetuar për shumë kohë jashtë Shqipërisë dhe je familiarizuar ndoshta më tepër seç duhet me kulturën e vendit ku ke emigruar… Ah, në këtë rast, paç fat o mik!
Personalisht e kam njohur Meksikën e ëndrrave nëpërmjet Akapulkove të telenovelave që ushqeheshin me vëmendjen e pothuaj gjithë shqiptarëve disa vite më parë, para se turqit të na paralizonin para televizorit me historitë e tyre të hakmarrjes dhe sedrës, dhe indianët të na shkaktonin gati atak zemre me reagimet e tyre supersensitive në serialet që ende vazhdojnë transmetohen në ekranet tona.
Ama kontakti im i parë me Meksikën reale ishte para pothuaj një viti gjatë kohës kur isha pjesë e ekuipazhit të MSC Divinës, që lundronte përreth ishujve Karaibe.
Përshtypja e parë: - Meksikanët e vërtetë janë mesatarisht 1.55m të gjatë, gati të tkurrur, dhe ngjyra e tyre e lëkurës është kjo kafe fondente, ndryshe nga Alehandrot dymetroshë dhe syblu të filmave.
Konstatimi i parë: - Mesatarja e të ardhurave ditore të një meksikani është përreth 30 dollarë.
Surpriza e parë: -Uau, çdo gjë është kaq lirë!
Ja, në këtë pikë çorientohen të gjithë turistët nga e gjithë bota dhe i shpenzojnë edhe qindarkat e fundit në objekte që nuk do iu nevojiten kurrë në jetën e tyre, ama i blejnë vetëm sepse kushtojnë më lirë se ç’mund ta prisnin. I njëjti efekt ndodhi me mua, edhe pse e punësuar dhe jo turiste, sapo isha kthyer nga një itinerar në fjordet e pakrahasueshme norvegjeze që lëndonin çdo lloj xhepi që guxonte të hapej. Ndodhi, derisa i thashë vetes, ups prit një moment, sjellja si turiste e hutuar duhet të marrë fund.
Unë i shoh edhe sot, teksa jam apo jo në orarin tim të punës në kroçerën ‘Carnival Breeze’, ndërsa viktimat i afrohen dalëngadalë portit të Kozumelit , ishull në lindje të Meksikës, qoftë ata që zbarkojnë në ‘Puerta Maja’ apo ‘Punta Langosta’, i shoqëroj me sy dhe u them ndonjëherë: ‘Good luck amigos!’ E keqja e të këqijave është se jo vetëm të mirat e përdorimit të përditshëm duken super të lira, por edhe drekat në restorante, turet me autobuzat e posaçëm, aksesorët, diamantët, hyrja në një akuapark, qeraja e një makine, karburanti, një dhomë hoteli, një shtëpi me qira, një xhiro me taksi etj. përfitohen me një çmim mëse të pranueshëm. Të gjitha tingëllojnë jo të kushtueshme për një vesh turisti që është mësuar ta pijë kafen e mëngjesit gjashtë euro në shëtitoren ‘La Rambla’ të Barcelonës, apo për atë turisten që nuk mund të gjente atlete Najk më lirë se 130 euro në Bergen të Norvegjisë. Akoma më të ëmbla çmimet janë për të gjithë qytetarët amerikanë, të cilët mendojnë se pas çdo blerje në këto porte të nxehta latine, kanë kryer një akt heroik, kanë ndihmuar ekonominë e vendit dhe janë gati të largohen kryelartë dhe të mallëngjyer nga pushimet drejt shtëpisë.
Por jo vetëm impresioni i parë që të lënë çmimet e parfumeve, orave, unazave të diamantit, është ai që vë vulën. Në tokë meksikane, ashtu siç ndodh edhe në porte të ngjashme të amerikës latine, tregtia e të mirave më të kërkuara nga turistët vlon 24/7 dhe përpjekja e punonjësve të dyqaneve shkon përtej limiteve. Është e vërtetë, fillon me një përshëndetje latine nga Ponço, Havier apo Horhe që tingëllon më mirë se në televizor: ‘Hola mami, eres mui bonita!’ E nëse ndihesh aq sedërpërkëdhelur sa të bësh një hap më shumë dhe të hysh në dyqan vetëm për të treguar vlerësim për komplimentin, ah, aq ishte, xhepi yt nuk është më i sigurt. Punonjësit e këtyre dyqaneve në dalje të terminalit që lidh anijen me portin mikpritës përdorin këtë sjellje tipike latine, dashurohen me ty me një shikim, të kërkojnë dorën aty për aty, thonë se nëse të gjitha vajzat e botës do dukeshin si ty, planeti Tokë do ishte një vend më i mirë dhe çdo gjë tjetër që princi i kaltër supozohet të thotë para se të hipësh me të mbi kalin e bardhë Pegasus. Nëse je e interesuar për cilësinë e një guri të çmuar , vështirë se do marrësh përgjigje të besueshme e profesionale, ama do listosh kaq shumë komplimenta sa për gjithë jetën bashkëshortore me një partner shqiptar.
Ah, po në qoftë se je mashkull, si i bëhet? Kush t’i jep komplimentet? Në këtë rast meksikanët as nuk do mundohen të tërheqin vëmendjen tënde përsa kohë je me një partnere përkrah të cilën mund ta bindin lehtësisht me mënyrat e tyre magnetizuese dhe fatlumi partner udhëhiqet nga dëshirat e të dashurës së tij e cila bën ligjin gjatë pushimeve dhe jo vetëm.
Por nëse je shqiptar i vërtetë, një maço ballkani që s’e bën fjalën dysh, gjithë ç’u tha më lart, harroje. Asgjë nuk mund të të hutojë ty dhe xhepin tënd. Madje,madje, falendero Pedron që ia dha dozën e merituar të komplimentave partneres tënde, kështu që s’ke për tu harxhuar me komentet e tua pak të vjetëruara. A ka pushime më të mira?
Dhe fati yt i madh, që dëshiron të shpenzosh pushimet në një nga pikat e nxehta të Meksikës është se përveç çmimit të karburantit, për të cilin të rrallë i kemi shokët, çdo gjë tjetër të tingëllon e njëjtë ose lehtësisht më e shtrenjtë se në Shqipëri dhe me siguri se nuk do ishin të shpeshtë ata që do binin pre e manisë së turmës së shpenzimit pa logjikë, gjë që është e kuptueshme kur gjykon emocionalisht si turist i lumtur dhe plotësisht e gabuar kur gjykon si i rritur që ka punuar fort për të marrë rrogën e fundmuajit.
Pastaj, kartat gold dhe black janë një tjetër histori.
Po shkova, pashe, hengra dhe ika. Vjet isha. U largova me pershtypjet - ca ska ne ket dynja, n I love my life lol.
)
thone vllaznit ton k…
) . Si turist do te me pelqente te lexoja ku ndodhet vendi ku ke shkuar, sa banore ka, sa hotele ka, si eshte klima, kuzhina, çmimet ( me ndonje shembull konkret) , siguria etj. Dmth qendroi stilit pershkrues ( pa e renduar ) me fakte te thjeshta qe çdo turist mund ta pervetsoj si informacion. E imagjinoj qe koha ne dispoziocion kur ndaloni diku eshte e pamjaftueshme por ti si pjestare e ekipit e di me perpara se ku do shkosh keshtu qe mund te gjesh pak kohe per ta studiuar.