Un jam çfar te doje tastiera jote, por ne fakt ti komenton vetem per sherr “me rruaj, te rruaj, brisku i berberit”. Nuk ka ndonje problem, je tamom ai qe duhesh ne momentin e duhur, nje artist i modh me teper ne nje bote te lire, me tastjere te lire, me llape te lire, kuptohet edhe diçka tjeter si peisazh ne horizont me dy kodrina te lire ngambrapa.
Jasht temes, briskut, ambjentit dhe jasht sherrit te lire demokratik mund te them (vetem per te pas koshiencen time ne rregull, se e di mire qe nuk ka vlere tjeter) qe organizimin e hapsirave ne Peshk nuk e kam bere une, dhe sugjerimin se ku duhet te botoj nuk eshte bere sipas tastjeres sime, por sipas te admineve qe ne fillese te Peshkut te Ri. Dmth ti e ke vetem nje pretekst per sherr, dhe ne fakt ofeza qe i ben shkrimit tim nuk ka te beje fare me cilesine e tij artistike apo filozofike, por me faktin qe nuk kam dhene asnje mendim kritik per shkrimet e tuja, megjithse kerkesen tende per ta bere (dmth e ben prej inotit). Dhe per kete ta kam dhene pergjigjen kohe me pare, nje pergjigje qe vinte nga eksperienca me artiste t’mdhenj ne nje epoke kur ti ka shume mundesi (pargjykoj moshen nga lloji i muhabetit qe ben) mbaje biberonin ne goje:
Artistet e medhenj bejne sikur kerkojne kritika, por ne fakt duan vetem lavderime.
Nje tjeter sqarim per kete, jasht temes, por qe ne fakt larg e larg lidhet me shkrimin siper “brisk rroje”, e nuk eshte se nuk e kam prekur e sterprekur ne tema te tjera.
Letersia, qe mbas gjysmes se pare te shekullit te kaluar, eshte nje i semure terminal qe e ka te sigurte ngordhjen, por nuk ka te sigurte daten e ngordhjes.
Artistet e mdhenj shqiptaret jo vetem qe nuk kan fituar vlere te reja (i ke nje shekull mbrapa ne kohe, akoma nuk kane degjuar kumtet e reja avangarde), por kane humbur edhe te vjetrat duke shkelur nje ligj te shkruar ne Kanunin e Lek Dukagjinit: “Lajmetari nuk vritet”.
Nuk je vetem ti artisti modh ne Peshk (e pertej Peshkut) qe eshte bere per hekura nga kumti i ngordhesires se letersise, dhe as do jesh i fundit.