Ka diçka tejet diabolike ne diskutimin virtual te cilen nuk arrij ta kap, ndoshta pse diskutoj edhe vete.
Nuk arrij te kuptoj perse virtualiteti nxjerr ne pah cfare eshte me e poshter, me perverse dhe me keqdashese ne shpirtin njerzor qe nuk e ndesh ne jeten reale? Zakonisht fenomeni shpjegohet me anonimatin, gje e vertete por deri diku, sepse ve re qe e njejta kolere perverse prek edhe ata qe diskutojne me emer dhe mbiemer. Me sa duket pergjegjsia, perveç se virtut shpirteror, ka peshe edhe fizike, trupore, konkrete. Thënë alabakshe: diskuton ndryshe nëse ekziston rreziku të hash ndonjë lapër turinjve.