Me ka pelqyer gjithmone filozofia spirituale e vendeve te Amerkies Latine. Padyshim qe gruaja eshte manifestimi God’s most beautiful thought dhe sjellja e femijes ne jete eshte nje sacred mission. Ne kohe te lashta ne Meksike, mbreteronte kulti i gruas, dashurise dhe memesise ndaj dhe gruaja qe vdiste gjate lindjes konsiderohej nje martire qe kishte dhene jeten ne emer te nje kauze te madhe, keshtu njerezit besonin se pasi endej per pak kohe me femijen ne krahe ne boten e te vdekurve, shkonte ne parajse. Me fjale te thjeshta Hernan ilustron sesi forca maskuline eshte forca ekspansive e te gjithe krijimit, ndersa ajo feminine, fuqia receptive e cdo krijimi. Si dy shtylla te nje tempulli, burri ka ne vetvete kapacitetin per te luftuar, ndersa gruaja kapacitetin per te sakrifikuar.
Manifestimi i Principit te Perjetshem Femeror eshte figura e nenes. Askush nuk mund te eleminoje elementet johumane dhe papastertine qe ka brenda, pa ndihmen e saj, pa ndihmen e the Divine Feminine…te kerkosh ta perqafosh ate, do te thote te shikosh tek cdo grua ne bote, figuren e nenes.
Nothing on this planet can compare with a woman’s love: it is kind and compassionate, patient and nurturing, generous and sweet, unconditional and pure. When sleeping women wake, mountains move.