Per ata qe kane durim. “Dhe Njohje”, do gjegjej Pjerini.
analiza ndonse e qarte, qendronte, dhe une do te shtoja (duke qene se sapo e kam lexuar pjesen e pare) se, Hitleri aty, duket sikur justifikohet per urrejtjen dhe luften ndaj çifuteve, dhe ajo qe konstaton eshte se ai eshte i ndikuar nga analizat e Marksit, Fojerbahut, Hegelit, etjere filozofeve, dhe aty ai nuk ben gje tjeter veç analizon, perpiqet per filozofi, thjesht duke i kundershtuar analizat e disa prej ketyre filozofeve.
Duke e pare edhe me syrin e nje psiko-analisti, vura re se Hitleri do te kete pasur dauwn hiper, nje semundje qe e kane shume njerez, siptomat e te cilave per syrin e shume njerzeve, nuk dallohen.
Njerzit qe kane kete semundje, nuk do te te thote se vuajne menderisht, jane thjeshte oratore, duan te flasin, nuk iu rrihet pa folur ore e çast, bejne kapercime te analizave, zhyten ne nje teme e dalin ne bregun tjeter me te tjera analiza, jane shume aktiv, hiper, dhe kalojn ne ekstrem po nuk iu heci.
Pse nuk thu ti paske kap arsyen pse komentojme ne Peshk, qekemi te gjithe dauwn hiper super!?
Pikerisht ne monarkine austro-hungareze ekzistonte origjina e teorive me te ndryshme rracore qe u moren me vone nga Hitleri. Ky i fundit vetem i kopjoi, nuk i shpiku, megjithate, qe ta permbledhesh shkurt me metaforen e Andersenit: Eshte ai rasti kur rosaku i vogel i shemtuar austriak kerkonte te behej mjellma e bukur nordike…