Si ilustrim i shkëlqyeshëm i fenomenit të Sinkronicitetit të trajtuar në Pjesën e tretë shërben tregimi Një histori e Ragged Mountains i Edgar Poes. Ky tregim është pak i njohur dhe i konsideruar si i dorës dytë; në fakt padrejtësisht, shpresoj që lexuesit (edhe dëgjuesit) të shijojnë tregimin në fjalë, si për idenë e vërtetë që mbart, ashtu dhe për stilin e rrëfimit që ja krijon përsosur atmosferën sonambulike të zhvillimit të idesë.
Si tjetër provë e freskët e ekzistences së fenomenit në fjalë, më duhet të përmënd, por pa rrëfyer më për së holli, se kujtesa ime për të kujtuar këtë tregim funksionoi e cytur nga një episod sinkroniciteti. Me thënë të vërtetën nuk kam ç’të rrëfej më për së holli, sepse episodin çuditërisht e kam harruar, në kujtesë ka mbetur vetëm një siguri e dyshimtë për ndodhjen e tij, dmth gjithçka që kam trajtuar kohët e fundit në këtë temë. Këtu hapet një lojë shumë interesante lidhur me raportin postmodern midis krijuesit dhe veprës së tij, që “vepra tallet me autorin e saj”, ide origjinale e imja, akoma e pa trajtuar si temë nga postrukturalistët. Meqë, siç e kam bërë më se të qartë vazhdimisht, se “post”ndodhitë, dmth “ngambrapa”ndodhitë, nuk janë zanati im, ja le trajtimin kujt i ka për zanat lodra të tilla që më duken shumë të ngatërruara dhe me rrezik për shëndetin mendor.
Kujtoja, gabimisht, se tregimi ishte mjaft i shkurtër, në fakt i shkurtër është, por jo aq i shkurtër sa të jetë komod për leximin dembel në Peshk. Prandaj hoqa dorë nga dëshira fillestare për të sjellë përkthimin, e kështu zëvëndësova shqipërimin me jutubimin.
Tregimin e gjeni si skeç në anglisht: https://www.youtube.com/watch?v=OFW23cyOKCk
të lexuar në anglisht:
https://www.youtube.com/watch?v=scx9gr_Tmm4
të lexuar në italisht:
Në frëngjisht nuk gjej asgjë në youtube (Bodler është duke u kthyer përmbys në varr), por me siguri duhet të gjëndet i shkruar në web. Per lexuesit jodembelë bëj lidhjen me Wikipedia për kërkime më tej si t’ua dojë qefi.
