Nejse, me mire te mbetesh i deziluzionuar nga Amerika, se te mbetesh me barre gjate Revolucionit.
e kom bo kastile kushdi me shprese se mos e ha ndonjoni qe eshte shkrim origjinal.
1 Like
… dhe me at’ rast shkove e botove tek sajti: http://www.culturacristiana.it/ e cila njohet botërisht si vendi ku luhet
muzika mbibolore
Sa për atë se çfarë tingulli del nga këmbana ime, kjo s’ka të bëjë aspak me atë se sa vjeç isha në vitin 89’, apo çfarë lloj kashte kam përtypur gjithë atë kohë !
Kam bindjen se lexuesi i PPU meriton të ketë para tij një tekst që përmban opinione të barazlarguara dhe mbi këtë bazë, të bëjë zgjedhjen vetë - jo të ndikohet nga opinionet e mia apo të tuat.
Lidhur me pyetjen e fundit:
po të jap një përgjigje të shpejtë aty për aty :
Chaunu është një historian - i nderuar apo i shumëpërmendur sipas rastit, por sidoqoftë mbetet thjesht historian. Nuk egziston historiani depozitues i të vërtetave absolute - por egziston historiani që rrëfen variantin e vet lidhur me një çështje, një temë , një figurë apo një epokë…
Për të krijuar një bindje më racionale lidhur me çështjen, temën, figurën apo epokën në fjalë, të paktën duhen lexuar/përmendur dy-tre përqasje që vijnë nga krahë të ndryshëm, nga shkolla mendimi të ndryshme. I takon vetë lexuesit të vlerësojë përqasjet dhe të bëjë përzgjedhjen !
Një përgjigje më e thelluar - gjithmonë lidhur me Revolucionin francez, do të vijë më vonë, në formën e një shkrimi (jo i imi por një përkthim i imi i një debati publik mes Pierre Chaunu dhe Daniel Bensaïd, me titull: "La révolution : bêtise humaine ou logique sociale? (Revolucioni : kafshëri njerëzore apo logjikë shoqërore ?), i pari historian liberal dhe i dyti filozof trockist.
P.S: me qëllim, fjalën e mësipërme “bêtise” e kam përkthyer kafshëri dhe jo budallallëk, sikundër mund ta kish pëkrthyer ndonjë tjetër.
Si nje figure e shqyer qe kemi ne mes tene qe kur shkon me pushime ne Shqiperi i ben te gjitha llogarite me eurocent.
Idirekt kjo do te thote qe nuk ekziston e vertete absolute, dhe per me teper nuk ekziston Absoluti.
Ekziston vetem Relativiteti Absolut Demokratik, dmth qe nje bande kusaresh dhe kriminelesh, mund te rrefehet nga ndonje historian ne variantin e vet si nje grup shenjtoresh qe i solli drite njerzimit. Kjo po ndodh dite e nate sot me diskutimet demokratike me variacione per piano dhe orkester se çfar ishte shok Enver me 200 petrita. Per te mos fol per diskutimet e fresketa me variante te ndryshme demokratike per drogen qe po ndriçon memedhen.
Ketu e paske pas hallin ti, te shpetosh diskutimin demokratik ne variante te ndryshme qe nuk trasmetojne asnje opinion? Ke frike te thuash opinionin tend dhe te ndikosh me opinionion tend? Une po te mos isha i sigurte qe ekziston e Verteta Absolute, as qe kishe per te me pa ketu e me me njoft, as qyrret nuk kisha per te hudh ne tastjere. Do shishfa vetem punen time. Ose do shkruaja dhe komentoja me pagese, nese kjo do te ishte e mundur. Pse koqe jam une te diskutoj per hir te diskutimit variante te ndryshme opinionesh? Po si mund te ekzistohet pa pasur opinione dhe pa i mbrojtur ato? Edhe bandat e kusareve dhe krimineleve kane opinione dhe mundohen t’i imponojne ato.
Ka te beje, sepse eshte shume e mundur (pra flitet per mundesi, jo per absolutizen determinist) per shkak te ligjit te inercise dhe ligjit te simpatise, qe kush i ka ra karadyzenit te pushtetit te kohes, te beje te njejten gje ne çdo kohe. Karadyzeni i kohes se sotme eshte Relativiteti Absolut, si dikur karadyzeni ishte Marksizmi eshte e Verteta Absolute.
Pikërisht, kjo do të thotë se nuk egziston e vërteta absolute - si rrjedhim, jo vetëm që nuk egziston Absoluti si koncept, sikundër - rrjedhim krejt natural, nuk egziston aq më tepër Relativiteti Absolut - thjesht egziston interpretimi (sipas bythës time autokratike apo tëndes demokratike - apo e kundërta), i njërit apo tjetrit prej koncepteve !
Në këtë kontekst krejt absolut - në ç’kllapë hyn banda e kusarëve kriminelë që po na përmend ? apo si atribut i Revolucionit francez në veçanti dhe të çdo revolucioni në përgjithësi…
Përse fut në një thes bandën e kusarëve gazmorë me Revolucionin e anonimëve fytyrëvrerosur që sidoqoftë, mbetet një ndërmarrje serioze dhe tragjike - aq tragjik sa që shuma e spatrimeve dhe e vrasjeve që pashmangësisht e shoqërojnê mund të pranojë çdo epitet përveç atij gazmor ? apo thjesht për të bërë diversion ?
Do të ta them ndryshe, Heretik/Inkuiz ? s’ma kish marrë ende mendja që objektivi yt sipëror të reduktohet në mbrojtjen e “të drejtave të besimit fetar”, si shprehje sipërore bile hyjnore e të drejtave të Njeriut… apo ndoshta afëria gjeografiko-traktoriste me Vatikanin…
Kalibri im i konsideron këto të drejta - as më shumë dhe as më pak se çdo të drejtë tjetër, duke filluar nga ajo e egzistencës dhe e dinjitetit të qenies njerëzore !
Për të ndrruar rregjistrin - dhe temën, nëse konsideron se paralelisht, e drejta e të pasurit (pronësia) është po aq e rëndësishme sa e drejta e të besuarit, dije pra se, që në krijimin e saj, kjo botë është ngritur dhe ka përparuar njëherësh mbi dy postulate: mbi bindjen absolute të njërit se prona e tij është e paprekshme dhe e përjetshme (dhe mbi veprimin e tij të pushtetshëm që ta përjetësojë këtë gjendje) dhe mbi shpresën e të dytit që gjithçka - dhe në rradhë të parë koncepti i pronësisë, është relative (dhe mbi veprimin e tij të dhunshëm për ta ndryshuar këtë gjendje).
Në këtë skemë, historianët janë thjesht varrmihës intelektualë - që njëkohësisht, sigurojnë jetën duke mbuluar me ngut dhe heshtje viktimat e fajshme dhe duke varrosur me lavd dhe kujë heronjtë fitimtarë - ose e kundërta, duke zhvarrosur me zhurmë viktimat e pafajshme dhe duke mbuluar me baltë heronjtë e djeshëm të padenjë !
Sa për atë frikë apo hall që më përmend - ti shpëtoj diskutimit demokratik duke u vjedhur shprehjes së opinionit personal, dije se s’bëhet fjalë aspak për defiçit as intelekti as edhe shprehjeje. Sikundër ti vetë, edhe unë kam opinionet e mia - por në kundërshtim me ty, mendoj se asnjë opinion sado i arrirë apo i pjekur, nuk meriton epitetin Absolut - shumë shumë mund ta quajmë Relativ, paçka urtësisë apo maturisë së moshës që na karakterizon që të dyve!
I vetmi shqetësim që më ngacmon, është që të mos ndikoj askend me shprehjen e opinioneve të mija personale apo të bindjeve të mija - por t’i paraqes gjithmonë lexuesit një alternativë - mes egzistueseve. Kjo gjë jo thjesht për respekt ndaj lexuesit por edhe ndaj vetvehtes, pasi ekspozimi i tij ndaj një mënyre tendencioze paraqitjeje të fakteve apo ngjarjeje - sikundër është rasti tënd lidhur me Revolucionin francez, bart në vetvehte rrezikun e indoktrinimit. Pikërisht ai rrezik që ti s’rresht duke e fshikulluar!
Un s’po e zgjas me teper nje muhabet te bere terkuze kushedi sa here. Nuk eshte pune interpretimi, eshte pune besimi (tek Absoluti ose tek Relativi, dy fele qe tentojne te eliminojne njera tjetren). Te jesh laik, dmth te besosh tek Relativi, eshte çeshtje besimi (si edhe te jesh marksist). Besimi eshte baza, ose aksioma, siper kesaj baze ndertohen kostruksione Absolute ose Relative me interpretime racionale, pikerisht çfare ke bere ti ne nje koment me racionalizma qe kane si baze besimin tek Relativi ose tek besimi laik.
Prove tjeter qe je besimtar Relativ eshte qe nuk ha pyke (sepse Furet ka tradhetu shoket 
) qe baza e demokracise amerikane eshte amendamentin nr 1. Pa kete amendament do ishe akoma nen pallimin e shokut Enver (qe nuk do te thote se ke shpetuar nga pallimi i Marlonit, duhet kushtetute tjeter per te shpetuar nga pallimi i Marlonit).
Vatikanin mbaje per vete, ta kam fal ty, meqe nuk ka mundesi tjeter per intelektualin veç te jete katokomunist. Vatikani eshte tere Evropa, nuk ka maje me te larte ne Evrope. Kur te dale nje maje tjeter me e larte ne Evrope, me e larte se kushtetuta amerikane, nuk do kete me Evrope. Dhe as Amerike. Ndersa Frances pirdhi ne te mbas Petenit, i cili ka qene i fundit francez, siç ka qene Musolini i fundit italian, Hitleri i fundit gjerman, etj etj, vargun me felen tjeter ta le ta plotesosh vete.
Or vllai jon, çere mize t’ka picku qi po kapesh jo mo’ me “armikun” por edhe me “mikun” ?
Sigurisht qe mu me ka picku nje mize, por kjo ka ndodh shume vite me pare se te njiheshim bashke. Qe atehere edhe me miqte ka nje kufi miqsia, nje kufi formal ku miqsia kerkon te realizohet ne nje nivel me te larte, ate te vellazerise. Dhe jo vllazerine e Revolucionit Francez, por te nje koncepti me te larte te vllazerise qe permban brenda edhe vllazerine e Rev. Francez.
Nga kjo pikpamje çfar po te them, dmth kjo grindje miqsore, eshte nje vazhdim i miqesise. Nuk mund te rri pa fol kur nje mik i im eshte duke vra veten ne adhurimin e Relativit qe eshte vetem nje fele e krijimit, dhe don me zhduk felen tjeter te Absolutit nen mesimet demokratike rrefimtare te Revolucionit Francez. Ti je duke myt veten me kollare moj Dino, duke zhduk Absolutin, je duke zhduk gjysmen tende, dhe gjysmen me te mire bile. Eshte ndjenja e miqsise qe me shtyn, un nuk mund te rri pa fol.
Nuk e di a me kupton apo jo, dmth a te pickon miza apo jo? (megjithse ne Internet kjo as probabilitetin e mrekullise nuk ka)
Ne shqiptarent jemi bekuar me menyren deshirore te foljes, te mohosh Zotin, i bie te mohosh zerin brenda teje qe uron “u befte me e mira”.
Debatet ne keto 2 tema jane debatet qe prekin pak a shume cdo teme, si puna e temes se muzikes meqe e kemi te fresket ku pyetja qendrore ishte “me c’kriter hidhet poshte nje kenge ne dukje e realizuar mjaft mire?”, me kriterin e kerkimit te vertetesise brenda saj, cfare i lejon dhe cfare s’i lejon shpirti i kompozitorit te shprehe. Dhe duke ditur njeren fele (lejon apo s’lejon, por me e lehte eshte kur dime c’nuk lejon), mumdemi te depertojme ne thelb te dickaje dhe te parashikojme ecurine e dukurise se shfaqur.
Ja psh kur dikush thote se krimet cnjerezore te cilesdo epoke jane te pajustifikueshme, dikush tjeter pa mbaruar fjalia hidhet dhe thote, jane e keqja e domosdoshme (per shkak se mund te jete i lidhur emocionalisht me nje epoke te caktuar). Cfare tjeter eshte e keqe e domosdoshme? Cfare te keqe i Lejon dikush shpirtit te tij te beje?
Ne vitin 1939 u be ekzekutimi i fundit me gijotine ne prani te publikut. Perversioni me te cilen mjetet e informacionit dokumentuan ngjarjen, dhe komportamenti histerik i spektatoreve te pranishem ishte kaq skandaloz, saqe kryeministri i atehershem i Frances ndaloi ekzekutimet e ardhshme ne publik.