shume interesante keto qarjet e fuksit per ndihme.
ndihme nga kush se?
nga Pjeri. I njejti Pjer qe ti i e ke quajtur PJERDHI deri vone. Ky pjerDH qe te therret me perkedheli " o i modho".
nga Pjetri. I njejti Pjeter qe ti do ti fusesh kallamin, sic the me siper. Ky pjer qe te do te miren kaq shume sa te jep keshilla qe te degjosh xhardinen qe ti e ka share aq shume si nje halabak.
Sindromi i Stokholmit, tha.
vazhdo kerko ndihme, por mos e krruaj me kallem kur e di qe te dhemb.
ata qe nuk behen dot artiste,
behen kritike arti,
ata qe nuk behen dot as kritike arti
behen fuksa 5000 lekesh qe i dergon partia tu marrin ere dyfelores se artisteve
ata qe nuk punojne me dot si fuksa,
masturbojne me boleron.
perderisa ke marre persiper te broadcast-esh mendimet e tua ne nje forum publik, duhet edhe te pranosh qe edhe te tjeret kane te drejte te rreagojne ndaj atyre qe sjell ketu. (po deshe vetem lavderime, lidhu me pjerin qe e pranon vete qe nuk e kupton ca ke shkruar por prape e pelqen shume shkrimin)
Te shash nga nenat, dhe perdoresh fjalor alabakesh ne te njejtin vend ku e mban veten per fuks “art dashes”, tregon se ka dicka qe nuk shkon ne ate trurin tend.
Faleminderit per mirekuptimin, dhe mos harro kallamin.
Po perpiqem te them qe ta kishin kapur demin nga briret. Ta kishin njohur Beatricen (ne kuptimin biblik). Apo mos ata me ndergjegje e shtypnin deshiren per ta kthyer ne art?
Psychological research has not drawn aside all the many veils from the human psyche; it remains as unapproachable and obscure as all the deep secrets of life”
Eshte e pamundur per nje person dhe artist - aq me teper artist i llojit Wagner - te mposhte komplet me koshience inkoshiencen, perfundon ne çmendine, dmth i shtypur komplet nga inkoshi. Struktura e psikes njerzore eshte dyfelore, dhe dy felet nuk mund te ndahen (perveçse formalisht per arsye studimore) sepse komunikojne, dmth nuk mund te thuash kurre se çfare eshte komplet koshiente tek njeriu dhe çfare nuk eshte koshiente (dmth eshte inkoshiente) ne veprimet e tij reale. Gjithe puna eshte qe keto dy fele te jene te ekuilibruara si ne shilarth, dhe e vetmja menyre per t’i ekuilibruar eshte mbeshtetja tek çerniera e Parimit, Ligjit Hyjnor. Fatkeqsisht, per arsye historike, jane te ç’ekuilibruara, me pasoje anarkine tragjike per kedo ne histori dhe ngado ne gjeografi, edhe per kritiket e artit qe edhe ne kete rast te sapo diskutuar nuk dijne t’i japin dum problemit (megjithse ne fund te citimit poshte e nxjerr kryen disi e verteta ne bold):
Enfin, l’idylle entre Richard Wagner et Mathilde Wesendonck qui ponctue les avancées de la partition. Sur ce dernier point, rendons justice à Serge Gut qui prend soin d’indiquer au lecteur les avis divergents sur l’influence de cette liaison, platonique puisque Tristan et Isolde en signe la probable sublimation : « échauffement du musicien aussi violente que passagère » selon le spécialiste Jacques Chailley, « liaison banale » pour le germaniste et critique Christian Merlin lequel précise : « le biographique s’efface devant l’œuvre : Wagner n’a pas écrit Tristan parce qu’il était amoureux ; il est tombé amoureux parce qu’il écrivait Tristan ». Les trois ont sans doute raison : il existe chez l’artiste une oscillation permanente, obscure entre l’inspiration et la mise en acte, l’exploitation de l’éprouvé.
(nuk du me humb kohe se ashtu osht i pune, ne qoftese nuk e kap idene me gugellperkthim, me thuj ta perkthej)
Por ndodh qe artisti te beje te arrije te pamunduren te kthyer ngambrapa, siç e ka kthyer ngambrapa artisti me i moth ngambrapa (edhe ne kuptimin konkret i ka ra sumes dhe te tjere artiste t’mdhej sumsa i kane rene sumes se tij) qe ka themeluar surealizmin (rrymen artistike qe e ka kunj xixa) - per shume kritike dhe krijues edhe themelues i artit modern -, ta programoje krijimin artistik me koshience dhe ta praktikoje ne jete:
The poet makes himself a voyant through a long, immense reasoned deranging of all his senses. All the forms of love, of suffering, of madness; he tries to find himself, he exhausts in himself all the poisons, to keep only their quintessences - Arthur Rimbaud
Prandaj jemi ne ferr, dhe arti i moth dhe artisti i moth ka pergjegjsi per kete, plus dhe dogma e mothe demokratike qe artisti nuk eshte i pergjegjshem dhe nuk duhet te jete i pergjegjshem per krijimin e tij, sepse Hitler piktorkoshienti ka thene te kunderten.
Blendi, shif ketu perdorimin e fjales “reasioned” nga Rembo racionalisti ngambrapakoshient.
kurse ketu eshte me se e qarte situata ngambrapa. Mjafton te lexosh vetem 3 faqe per artistin e moth qe eshte model i artisteve t’mdhej te sotem, por edhe i artisteve t’vegjel qe mbushin diskotekat, spitalet dhe burgjet duke imitituar seks-modelet ne mode.
nuk te shava, bera vetem psikoanalizen e nje personi te mjere qe sulmon pa arsye dhe pa pretekst tjetrin qe nuk e njef dhe nuk di nga bie, duke i treguar ketij personi qe eshte spermatozoid i fuksave 5-lekshe qe lexojne Wikipendian dhe marrin vesh nga arti japonez mer jau!, e qe ka kaluar ne miter nepermjet kallamit te fuksave ne fjale, dhe tani i zemruar me atin per shkak te kompleksit te Edipit e kerkon atin e tij ngado per ta vrare, e kerkon edhe ne kete blog te mush tumllas me fuksa 5-lekshe qe diskutojne per Frojdin, Wagnerin dhe artin japonez si dikur ne Shkollen e Partise ne Laprake.
A ha,qenke ti shkaba, m’ka marre malli me t’pa! Shkaba je pederast,nuk e di ne kuptimin seksual,po ne ate njerzor, as qe behet fjale qe je shembulli tipik i fundrrines.
shkaba osht, shkaba, por nga shkabe prezervativa ka rrit nivelin si shkabe spermatozoidi qe noton tej e ndane kallamit te fuksit 5-leksh qe lexon wikipendian dhe merr vesh nga Frojdi dhe arti japonez mer jau!
Problemi eshte se me Boleron nuk masturbojne vetem fuksat, por masturbojne edhe demokratet, yha sa vete paskan masturbuar me Boleron, biles ka masturbuar me Boleron edhe vete Raveli. Shif shif na paskerka qene ngambrapa edhe Raveli:
In the decades since its wildly cheered debut in Paris in 1928, Maurice Ravel’s Bolero has been beloved by Philistines and belittled by cognoscenti. One poll of music lovers ranked it the third most boring composition ever. Ravel himself considered it a minor work, predicting, “This is a piece Sunday concerts will never dare include.” He was referring to its reputation as a musical aphrodisiac—the piece builds rhythmically on a single theme for 17 minutes before ending in a feverish climax. But, partly for that very reason, Bolero has become the most widely recorded classical piece written in the 20th century.
Born in France of Swiss-Basque ancestry, Ravel was a refined and private man who stood barely 5’3″ and was known for his elegant dress (he was one of the first men in France to wear pastel-colored shirts). The composer of the passionate Bolero rarely kept company with women and was possibly a homosexual.
Kaq per tani se nuk kam kohe, me pas kesmet do te jap nje video te nje filmi te modh ku protagonistja eksiton nje impotent me Boleron e Ravelit. Edhe kjo pune Boleros, si gjithe te tjerat, qeka pune Bolje. Laisse tomber Boleron e boles te Pjer Thomas.
Per te bere te qarte tere kuadrin e diskutimit ne lidhje me kategorine “fuks”, sidomos diskutimit 
me aal te mjegulluar nga admini, eshte e nevojshme kjo lidhje: