Gëlltiti një hapë viagra duke hedhur kokën pas, piu një gllënjkë ujë, turfulloi dhe mbas një ore masturboi.
(nga Ditar i një fuksi)
Sa më tepër kalon kohë aq me tepër mpaket qari që do të kemi nëse futemi në Bashkim Evropian, dhe ndoshta tashmë për ne ka kaluar momenti ku qari ka qenë më i madh se humbja.
Besimi demokratik i ndeshur në formë parulle: “duhet të mësojme nga historia që ajo të mos përsëritet” është i rremë. Për pasojë kultura e kujtesës: memorialet, fonde dhe fondacione pa fund per botime, përmendore dhe konferenca, fondacione dhe fonde per viktimat, pelegrinazh ne kampet e vuajtje, etj, janë harxhime energjie kolosale të shkuara kot për dhjamë qeni, sepse njeriu nuk mëson asgjë nga historia, e keqja në histori riparaqitet ndryshe nga sa ka ndodhur më parë. Njeriu duhet të përjetojë natyrshëm të sotmen; përjeton të kaluarën që t’i bëjë bisht të sotmes për mungesë takati. E keqja në histori ndryshon formë dhe stil, duke ruajtur të pandryshuar esencën, vetëm për këtë ka vlerë studimi historisë. Prej këtej pason natyrshëm: që e keqja të mos ripërsëritet duhet asgjësuar esenca e saj, ndryshe e keqja riciklohet në forma më monstruoze se më parë për shkak të ligjit të entropisë.
-Nuk kuptova asgjë nga ç’ke shkruar dhe thua.
-Ah ç’mëkat!
-Në fakt njohja është vepër e mëkatit!
Artistet nuk janë kaq të rrallë sa duken, janë spektatorët që janë të rallë. Ka shumë që kanë shpirt artistik, por rreth tyre nuk ka shpirt spektatori, nuk i dëgjon njeri, nuk jua vë veshin njeri, prandaj dhe ata heshtin si mediokër, si spektatorë të vetvetes.
Të jesh spektator që sheh punën e tjetrit, është vlerë më sipërane se të jesh artist që sheh vetëm punën tënde.
Bota ka uri për spektatorë që dijnë të shohin dhe dëgjojnë.
Njerzit kanë iluzionin se në maje të pushtetit je i lirë të bësh ç’të duash, prandaj dëshirohet aq shumë pushteti kur nuk e ke. Por një herë hipur në majë vë re se i pari i shtetit është më skllav se skllevërit, se ai i ka lëvizjet e kufizuara dhe shpesh fatale, njësoj si shoferi i autobuzit me duart në timon dhe pasagjerët që nuk dijnë ç’të bëjnë me duart e tyre.
Një herë hipur në majë të pikaloit nuk zbret dot me gjithë dëshirën për të zbritur: Kush kalëron mbi një tigër nuk mund t’i zbresë më - proverb kinez.
Me timon,
pa timon,
shoferi jon,
osht kampion!
kenge femijrie kendur shoferit te autobuzit kur shkonim ne eskursion me shkollen
Komentetuesit e një videoje në jutub që pëshkruante një vend të shenjtë shanin njëri tjetrin loqe në një diskutim me ngjyra fetare, dmth nga komentet rezultonin të tërë loqe pa përjashtim: krishterë, myslimanë, bektashinj, ateiste. Madje edhe fakti që di shqip dhe lexoje këto bukuri, rezultoje loqe edhe ti vetë njësoj si bashkëatdhetarët diskutantë.
Një lider është i vërtetë kur nuk dëshiron të jetë i tillë, bën liderin se i ka zënë rrota bishtin, sepse nuk ka kush e bën tjetër.
Parimet ose dogmat në gjeometri quhen aksioma, në fizikë quhen ligje të termodinamikës. Pa aksioma nuk mund të ndërtohet asnjë gjeometri, e po njësoj pa parime nuk mund të ndërtohet asnjë shoqëri. Pa aksioma e pa parime mund të ndërtohen vetëm shkarravina perverse.
Problemi themelor I vendeve ish kamuniste pas renies se kamunizmes eshte vacuumi ideologjik.Keto vendet e industrializuara e kane gjetur njefare lidhje shpirterore qe i mban bashke si komb .Ne kishim kamunizmen qe sado kabim ishte njfare standardi moral i perbashket me ikjen e tij ,ekulibrat e rinj shperterore sociale e ekonomike duan kohe te krijohen,me boshllekun moral eshte krijuar ajo cmenduri qe mjere kujt i bie per hise te jetoje aty.Prandaj tha dhe ai qe sistemet nuku nderrohen aq kollaj sa nderrohen breket ne mengjes.
Këtë rol e luan kombëtarizma,madam,po ju të djathtët 
internacionalistë ose kriptokomuniste siç do thoshte babë sala ,që i kërkon shpesh fjali grekë v.dules për tu bërë përshtypje militantëve tip ronaldonjo:yum:, e keni frikë dhe tmerr vetëm për një gjë!
Së ka si parakusht të braktisësh evgjitërinë!
rolin e kombetarise e luajti komunizmi i deshtuar mësje, komunizmi lindi si internacionalizem dhe me perkufizim eshte internacionalist dhe antinacionalist. Kjo kuptohet qarte ne komunizmin rus qe lindi si internacionalist (me tipik Trockij) dhe kur deshtoi si ambicje per tu shperndare ne tere boten, atehere u bunkerizua ne nje vend te vetem (Rusi) dhe ne menyre te natyrshme u be nacionalist (Stalini, qe i theu kafken me sqepar Trockijt), por gjithnje me ambicjen e fshehur inkoshiente per te pushtuar tere planetin. Prandaj Stalini eshte rusi i fundit, dhe njekohesisht fundi i falsitetit te nacionalizmit dhe fundi i nacionalizmit. Njesoj mund ta thuash per shok Enver, qe eshte shqiptari i fundit, fundi i nacionalizmi si falsitet, dhe histeria me nacionaliste e papare ne asnje vend tjeter te planetit. Ndryshimi nga Rusia eshte se historia e komunizmit shqiptar eshte jangllesh, si çdo gje tjeter shqiptare, komunizmi shqiptar fillon si nacionalizem, lufta partizane, pa qene kurre komunizem internacionalist, perveçse me llafe per t’i rrujte pare Rusise e Kines, dhe me pak shprese inkoshiente se do te fitonte komunizmi ne nivel planetar dhe Shqiperia do shpetonte nga armiqte tradicionale. Mbas shok Enverit ka vetem jevgj, dhe jevgjit me lekurzinj dhe me shpirtkatran jane ata qe bertasin per nacionalizmin si ju mësje sufllaqja, ne nje kohe kur nacionalizmi e ka kryer misionin e tij historik.
Misioni i përkthyesit është plan të fundit misioni më i madh, dhe mbetet i tillë hë për hë, që prej rrëzimit të Kullës së Babelit. Bëhet fjalë për përkthim jo vetëm si zanat shqipërimi (kalimi i kuptimit nga një gjuhë tjetrën), por kryesisht në kuptimin më të thellë të përkthimit retroaktiv të së vërtetës origjinale duke u nisur nga tullat false që na rrethojnë; gjë të cilën rrek të tregojë edhe miti i Babelit të keqkuptuar sepse i keqpërkthyer nga filologët muratorë gollobordas babilonë.
Përkthyesi demostron Tekstin, shqipëruesi rrëfen Kontekstin.
Nuk është problem që Zoti i tha vetë me gojë dhe i zgjedhuri i përcollvdekëtarëve i të thënën, problem është se si i zgjedhuri e përktheu të thënën, pastaj si e shqipëroi atë. Dhe më e rëndësishmja: a vërtet ishte Zoti ai që foli? Se është edhe një tjetër që flet, dhe flet shumë ëmbël, më ëmbël se Zoti.
mirjam, mos u infekto me huqin e r.v. e shume filozofeve te tjere te Peshkut e pertej Peshkut, qe flasin ne menyre hermetike gjera qe i kuptojne vetem vete per t’i nxjerr te tjeret tranguj, ndersa vete mendimtare te thelle qe trangujt nuk jane ne gjendje t’i kuptojne.