Shume e bukur. Une do ta perkufizoja si njeri qe jeton midis te tashmes se pa deshiruar dhe nje te ardhme ne atdhe e cila s’do vij kurre.
shprehu me qarte, mos ngaterro ne menyre konfuze kohen me hapesiren (qe ne fakt jane te nderlidhura por sipas ca rregullave). Stalkeri ne te sotmen e padeshiruar ndodhet ne Paris (mund te ndodhej edhe ne Nju-Jork pa problem si çdo intelektual tjeter i shquar, Stalker eshte vetem nje perfaqsues simBolik), ku ka shku me deshiren e vet, me kembet e veta, nuk e ka detyru njeri. Nese e sotmja e padeshiruar eshte ne Paris, i bi te jete dyfish e padeshiruar ne Tirane; dhe e ardhmja shum e deshiruar, nese nuk do vije ne Tirane, s’ka per te ardhe as ne Paris, sepse Stalkeri dhe intelektuali i shquar po pret Revolucionin mbareboteror (he per he duke ngrene kokoshka ulur ne rradhe te pare te sinemase, si ne vaktit Ali Aga daga-daga ne kinema Partizani).
Koha edhe hapsira jane relative. Emigranti jeton ne te tashmen qe nuk do te jetoje sepse normalisht “Emigranti”, kryesisht leviz per arsye ekonomike nga vendi i tij, sepse dikush qe leviz per dashuri nuk quhet emigrant por thjesht “shkoi te jetoje”. E tashmja e “emigrantit” eshte ajo rutina qe ben cdo dite duke shkuar ne fabrik, lokal, guzhine etj etj. Ne te tashmen e “emigrantit” ekziston edhe e ardhmja qe ai krijon ne baze te kujtimeve te bukura. Dmth “emigranti” “hardware”-isht shkon ne pune edhe ben ate jeten qe me shume se zgjedhur eshte detyruar ta bej dhe ne te njejten kohe “software”- isht jeton ne ate boten e krijuar ne koken e tij e cila nuk ekziston realisht, qe eshte Tirana qe i shet Lali cdo dite ne fb ose me e bukur.
a ka mundesi me mos e pjerdh muhabetin me Lali Eri e lali maloku?
Politizimi i çdo lloj muhabeti është krim absolut kur politika dhe feja nuk janë relative
i Modhi
Emigranti, sado të jetë i integruar në atdheun dhe mëmëdhen e adaptuar, jeton dy jetë, në të përditshmen përsëritëse pa memorie dhe në të kaluarën për shkak të kujtimeve të paintegrueshme në një realitet kulturor hane shan e hane Bagdat me atë të origjinës nostalgjike. Papajtueshmëria midis të sotmes dhe të kaluarës, është gjëndje ekzistenciale e rëndom qenies, reflektuar në art si konflikt midis reales dhe onirikes, banales dhe nostalgjikes, fizikes dhe metafizikes, dokumentarit dhe fiction. Kjo papajtueshmëri në qënien emigruese shndërrohet në konflikt të skajshëm, ku më përtej bihet në skizofreni, e cila me përkufizim është gjëndja e personit të sëmurë në pamundësi të dallojë realitetin nga ëndrra, të këtushmen nga e përtejmja.
Sa më sipër është saktë gjëndja ekzistenciale e dëshiruar prej artistit t’modh, dmth të emigruarit t’modh, nganjëherë edhe e arritur, pak rëndësi ka: si pacient spitali me pizhama me vija, apo si artist i modh me kravatë në skenën e kulturës.
Une rash dakord me kete mendim. Thjesht un do ta permblidhja me : nje emigrant jeton ne mes asaj qe sdo te jetoje edhe situatave ne mendjen e tije te cilat nuk do ndodhin kurre. Edhe nqs do te ndodhnin nuk do ishin aq te bukura sa i ben imagjinata + malli + kujtimet
por me duket se nuk je dakord qe Stalker eshte me Lali Erin kunder lali malokut? Po lali Marlonin pse nuk e fut ne hesap fare?
Po me faktin qe Lali Eri ka braktisur Ameriken si emigrant meqe jetonte ne mes asaj qe s’donte te jetonte edhe situatave ne mendjen e tij te cilat nuk do ndodhin kurre, a je dakord? Po me faktin qe vetem per kete fakt dhe vetem per kete fakt asnje emigrant tjeter nuk i vjen as tek gishti kembes Lali Erit, a je dakord?
Po me faktin qe ne politiken postmoderne, dmth postkomuniste, njera bole e Marlonit vlen bolen tjeter, ose qe nje lali vlen lalin tjeter, sepse Marloni knon “hajde ka lala or çun i lales, te keqen lala ty”?
ps
por mos harro se sot je dhjet vjet më i ri se sa do jesh pas dhjet vjetëve
1 Like
Te krishteret dhe muhamedanet ne Shqiperi dalloheshin nga menyra si dikur pastronin sumen: te paret e fshinin me gazete (shpikje oksidentale) dhe te dytet e lanin me sapllake (shpikje orientale). Unifikimi i feve dhe mentaliteve oksident-orient nga pikpamja e sumes u krye ne vitin fatidik 89-te kur u shfaq bideja ne horizontet e interioreve arkitekturore.
Atehere Lali Erin e futa si steriotipi i “gjerave qe nuk ekzistojne por qe promovohen sikur ekzistojne”. Nuk ka lidhje me Marlonin, fakti qe eshte nje fenomen gjithmon e me shume ne rritje per mua eshte shqetesues. Do thuash ti : - “po edhe “Shqiperia e Re”, apo filmat ne kohen e Nazi-fashizmit kane bere te njejten gje”. Jo sepse mjetet e difuzionit ne kohet e sotme jane shume te avancuara, dhe ashtu si emigranti qe nuk ka lidhje fare me te tashmen qe jeton, ashtu edhe ato “jo emigrantet” qe ndjekin Lali Erin (kryesisht apo pa dhom) nuk kane lidhje me realitin.
nuk kuptoj asgje nga komenti jot, ti sikur je derguar nga Sorrosit me misionin per te me nxjerre mu si pun koqeje. Vallaj ja ke arrit qellimit, hallall i paç paret e Sorrosit!
Jo baba me ka derguar ALEX Paskua.
Perfekt, s’ka rendesi se kush, mjafton te futesh paret ne xhep, se edhe qeni ka nevoje per nje padron qe i hedh nje cope kocke, te lehe, aty ku te haje.
Jo si une qe kam ngel si qen rrugesh; kshu eshte kur ke qene fuks, Drejtori i Dyte i Drejtorise se Trete ka kohe qe ka ngordh, e s’ka kush me pagu rrogen.
Si fillim mos me krahaso mua me ushtaret e armates. 2. Ti me verte mendon qe dikush do paguante qe ti te dukeshe si loqe?
e thash kshu sa per te thene diçka, meqe nuk ka komente ne Peshk.
Pastaj nuk eshte nevoja te paguajne njeri per kete pune, sepse une vete me koshience te plote bej loqen per mimetizim, per tu ndjere i barabarte me loqet qe te bej nji dor muhabet me ta.
Akoma me pastaj, vetem nje loqe mund te diskutoje ne Peshk, edhe sikur te vinte Ajnshtajni ne Peshk per te diskutuar, automatikisht do ishte nje loqe.
Të gjithë filmat dhe veprat e artit vjetrohen, por disa prej tyre plaken.
Prej eksperiencës së Peshkut, ku shtohen komentet dhe komentuesit sa herë ndodhin gjëma dhe hatara në botë, kam kuptuar se është ide false që mediat funksionojnë për të dhënë informacion. Në të vërtetë mediat funksionojnë për të shkaktuar emocion, saktë si dikur gratë e këqija mblidheshin bashkë me qef të madh për të marrë nëpër gojë tërë qytetin kur i ndodhte gjë ndonjë të mjeri.
Interpretuar historia nga pikpamja e pronësisë mbi mjetet e prodhimit, ose më shqip: nga pikpamja e pronës, historia e botës nuk është gjë tjetër veçse një vjedhje e vazhdushme në progres të përshpejtuar gjeometrik në epokën moderne, në të gjitha kuptimet e fjalës “vjedhje”, jo vetem e tokës, si e fundit vjedhje tok e xanun, por e çdo lloj prone edhe e ideve, pronës intelektuale.
Tabela tok e xanun ndodhej edhe në Kopshtin e Edenit.