Prandaj krijohen aq shume sekte sepse qe ne vargun e pare te kapitulit te fundit te Veprave je shprehur gabim. Ai me syze nuk ishte grek por turk edhe quhet Nusret
Herë pas here ndesh pordhacin e radhës që, për tu dukur se çoç është, ankohet se muhabeti në social network është i sipërfaqshëm dhe jo i thellë si i shkon për shtat intelektualit të modh, që edhe kur pjerdh i lëshon gazrat në thellësi të qenies.
Sipërfaqshmëria mund të jetë njësoj e vyer si thellësia.
1 Like
Tmerri që ka njeriu nga kaosi është e pajustifikuar sepse Natyra mbahet në këmbë e mbështetur mbi Rregull dhe Kaos. Ky i fundit nuk është pa rregulla dhe ligje (ekziston “Teoria e Kaosit”), pak a shumë njësoj si muzika xhaz që nuk është hajt veshja kot si të vijë, por ka një partiturë që interpretohet, gjë e palejuar në muzikë klasike.
Eshtë tmerri prej konfuzionit të brëndëshëm njerzor, i projektuar jasht si konfuzion të Natyrës, që ngatërron Kaosin me konfuzionin çnjerzor. Nuk mund të ndërtohet një “teori konfuzioni”, ekziston vetëm praktika e konfuzionit, shif e shkuaj.
Një Maestro i vërtetë kur shpjegon kupton më mirë çfarë shpjegon; njëkohësisht kupton më tepër nga reagimet e dishepujve të tij, se nga dritë e kaplloqes së vet.
Individi është një gjysma gjel i pakuptueshëm, një sfinks në shkretëtirë, nuk kuptohet mirë pse bën atë apo këtë gjë. Por misteret e sjelljes së tij bëhen të qartë me të takuar për herë të parë babën dhe nënën e tij: aha, tani e kuptoj pse e bën këtë apo atë!
Memorialet dhe ditët e kujtesë janë pesë me hiç, njerzit nuk mësojnë asgjë nga historia. Nuk kanë mësuar kurrë. E vetmja gjë që mund të mësohet dhe vlen të kujtohet nga historia është se e keqja aktivizohet gjithmonë në forma të reja krejt të papritura e kurrë të parashikuara. Dita e kujtesë dhe memorialet kanë vetëm vlerë simbolike. Përqendrimi në të kaluarën është një humbje e kotë energjish, dhe për më tepër tërheq vëmendjen nga e keqja e tashme në veprim e sipër duke diskutuar marrëzitë e zakonshme politike majtas dhe djathtas. E kaluara interpretohet sipas të tanishmes, e kaluara nuk ekziston veçse si prani e tashme.
E gjithë historia e shtetkombit shqiptar, që prej krijimit (ndoshta edhe më parë, por nuk di të them se nuk e njoh dhe aq mirë), është një luftë arketipale midis “palloshit” dhe “malokut”, jugut dhe veriut, toskëve dhe gegëve, që sillen sikur janë dy popuj të ndryshëm, gjithnjë në kacafytje midis tyre ose në aleanca të dyshimta pa jetë të gjatë. Që në pagëzim të shtetkombit “palloshi” Ismail Qemali me Qeverinë e Vlorës, i’u kundërvu “malokut” Esat Toptani me Qeverinë e Durresit, më pas “maloku” Zogu në kundërvënie të vazhdueshme me “palloshin” Noli. Edhe “palloshi” absolut Enveri, ose me saktë vepra e tij, nisi të çbëhet me “malokun” shkodran Ramiz Aliaj (ndoshta me mbështetjen e Nexhi “malokes” dibrane), dhe bitisi me “malokun” Berisha, i cili ishte gjithnjë në kundërvënie me “palloshin” Nano e më pas me Ramën. Edhe Lulzim Basha është “malok” kosovar si prejardhje.
Por nuk mbaron me kaq, konfliktit gjeografik jug-veri i mbivendoset konflikti fetar krishter-mysliman: “malokët” janë të gjithë myslymanë, ndërsa “palloshat” janë të krishterë ortodoksë (me përjashtim të Ismail Qemalit, por edhe ky ishte ortodoks nga fshati i gruas).
Çfarë shenjë do të ishte vallë vendosja e një katoliku në majë të shtetit? Ogurzezë apo fatbardhë?
Për nga natyra e saj aforizma është dykuptimshme, ka dy kuptime kontradiktore sepse redukton në pako gjë strukturën bipolare të gjuhës dhe të botës, meqë gjuha bën pjesë në botë. Pra aforizma në të njëjtën kohë ka kuptim dhe nuk ka kuptim, farfuritja dykuptimore rrezikon marrëzinë bipolare nëse kërkohet vërtetsinë logjike aty ku duhet shijuar e vërteta artistike.
Murgeshat sot ekzistojne vetëm si koncept i përdorur për të bërë filma porno.
Në Epokën Ngambrapa sado antikomunist me qenë do të dali pa tjetër një koleg më antikomunist se ty që të akuzojë për fuks.
Po tani qe vdiq edhe Rafaele Cutolo me ç’fare do merret njeriu?
Në epokën postmoderne çdo statujë e ngritur, pavarsisht se e kujt është, vetëm se ngrihet lart si monument çimentoje, ndjell tundim për ta hedhur poshtë. Rimembër e Kullës së Babilonit?
Pasja diplomë universiteti nuk vlen një lek përveç për tu dukur i shkolluar, sepse tregu i punës dhe tregu i shkollës tani punojnë me logjikë të ndryshme, plus që ka superprodhim të diplomuarish. Pasja e diplomës jo vetëm që nuk përbën garanci për punë, por përkundrazi është pengesë sepse i diplomuari ndodhet në një nivel intelektual të pa krahasueshëm me nivelin funksional të robotizmit që kërkon çdo vënd pune. I diplomuari është një krijesë sureale pa asnjë lidhje me realitetin, një qytrym që nuk i vlen njeriu, as vetes, e po nuk pati fatin e rallë të gjejë punë në profesionin që ka studjuar, rrezikon të ngordhë nëse nuk ka babin dhe mamin që vazhdojnë ta mbajnë me bukë e ta strehojë. Punëtorin injorant nuk e bën dot, aq më pak teknikun e mesëm gjysëm injorant e gjysëm magjistar që i bën konkurencë.
Shkrimtari tha duke kërkuar veshngrehur të degjojë zhaurimën inekzistente të insekteve mbi lulet e serrës:
-Nuk mund t’ju iluminoj dot në një epokë urrejtje totale, edhe për insektet, janë zhdukur edhe xixëllonjat, vetëm Gregor Samsa i Metamorfozës ka mbetur gjallë. Në mes të urrejtjes totale, çdo lëvizje, edhe ajo më pozitive, ngjan si urrejtje, sepse karakteristikë e urrejtjes totale është të duken gjërat ashtu siç nuk janë. Urrejtja totale është injorancë totale, errësirë totale.
Në mbretërinë e vakët as mirë e as keq, e mira absolute detyrimisht shihet si e keqja absolute; ky është mekanizmi i Kryqit.
Para pak ditësh ishte festa e shën Valentinit, e si gjithnjë në raste festash, sidomos në rastin e Krishtlindjes, kudo dëgjon muhabete se tani shën Valentini ka degraduar në thjesht konsumizëm, shit-blerje lulesh, dhuratash etj. Por nëse dashuria është degraduar në konsumizëm pa pare, ta do mendja që edhe festimi i saj do të degradoje në konsumizëm me pare.
Zakonisht mendohet se vendet e prapambetur burrat komandojnë dhe shtypin femrat, sidomos në vendet e zhvilluara që nuk kanë një eksperiencë personale me jetën patriarkale, dëgjojnë vetëm daullet e propagandës. Për kë e ka jetuar patriarkalizmin në kurriz gjendja është shumë më keq se kaq dhe më e koklavitur, sepse edhe gratë komandojnë, por mbas skene. Patriarkalizmi është prishje e rendit dhe barazisë origjinale ku burri dhe gruaja kanë fuqi njësoj dhe të ndarë midis tyre ose më saktë të bashkuar sepse origjinalisht janë të dy bashkë e njëjta gjë. Fuqia origjinale nuk humbet, vetëm trasformohet (në këtë rast bëhet trans). Pra patriarkalizmi është vetëm prishje ekuilibrash, burri me musteqe komandonte në dukje në dritë të diellit, gruaja me sytjene komandonte në padukje në dritë të hënës. Burri me musteqe vërtet ngrefej si gjeli në publik, por filmi kishte edhe një seri të dytë me sytjena që e shihnin vetëm aktorët me dyer të mbyllura, ndërsa publiku vetëm e mirrte me mënd. Dhe kjo situatë ishte në gjitha nivelet, edhe më të larta, pranda njerëzia urrente më tepër Nexhin se Verin, “është ajo që i fryn në vesh!”. Para Napolenonit të gjithë mbretërit e perandorët e Evropës rrinin peqe lepe, Napoleoni vetë rrinte gatitu para nënës së vet korsikane.
mirjam, epo ashtu sikur ndodh qe ndonjehere pijshem udheton contromano, edhe gazrat kembejne kah, ne vend qe te dalin siper, udhetojne nga poshte.
1 Like
qy , du lirine e fjales ? inschAllah nuk e thu kete fjal ?
p.s.
Vepro , praktiko fjalen e lire …
1 Like