E gjitha kjo s’ka asnjë kuptim. Është formuluar keq, dhe mori frymëzim nga një krim. Krimi është ai i policit detektiv Luis Rivera të UCF që më diagnostikoi për qëllimet e veta, duke shkelur ligjet e shtetit të Floridës. E bëri se e dinte se mund t’ia lejonte vetes. Dmth po përgatiteshin të më vrisnin. Bipolar Disorder ka tendenca vetëvrasëse. Diagnozën e dytë e bëri që të hiqte çdo simpati publike për vrasjen time. Dihet që njerëzit me Narcissistic Personality Disorder janë të neveritshëm. Dmth do më vrisnin dhe do thoshin se e bëra hak vetëvrasjen me anë të policisë. “Keq u vjen dhe dëm s’u bëhet.” Sa ia mbërritën qëllimit? Pothuaj 100%. Në fakt, unë jam gjallë dhe s’po ta mbush dot mendjen që ata janë kriminela. Po të më kishin vrarë do dëgjoje vetëm versionin e tyre dhe da ktheje jastëkun nga krahu tjetër. Do përputhej shumë mirë me ç’dije për mua si një tradhtar i poshtër i një mëmëdheu të shenjtë dhe shenjtor.
Unë s’vuaj nga asnjë prej këtyre çrregullimeve mendore. Këtë e thotë profesori im i psikologjisë Gregory Neimeyer, zyrtari i tretë më i lartë i APA, American Psychology Association. A vlen fjala e një polici kriminel më shumë se fjala e këtij?
Detektivi (polici) Luis Rivera s’ka të drejtë ligjore të diagnostikojë. Ai s’ka kualifikimet profesionale. Ai kreu një felony. Unë e kam prej koqesh për 3 vjet atë, dhe po mendohem t’u bëj gjëmën. Ti s’e ke idenë sa u kanë rënë brekët këtyre trimave të UCF para meje. Tani janë në mëshirën time, dhe kanë fat që unë kam shumë mëshirë dhe pak kohë. Prapë po mendohem t’u bëj gjëmën për një arsye tjetër. Ata mund të presin 3 vjet sa kalon e drejta ime t’i hedh në gjyq. Pastaj s’i dihet ç’shpifin për mua siç kanë shpifur deri tani, për mua dhe të tjerë. Gjëra 100% të pabesueshme për një njeri në rregull nga fiqiri. Ata janë institucion, dhe e drejta e institucionit të më hedhë në gjyq s’ka asnjë kufi kohe.
Patriotizmi ka kuptim dhe ia vlen. Për kombet me empati. Jo për kombet grabitqare si shqiptarët. Në kohën e piramidave Ponzi jetoja me shumë shqiptarë në Itali. S’shikonin të lëpinin plagët e tyre, shikonin të argëtoheshin me plagët e të tjerëve. Këta s’mund të bëjnë komb. Unë s’jam si këta. Unë s’jam një nga ju. Këtë e kam kuptuar shumë më herët se piramidat e 1997. Çdo përvojë që kam pasur me shqiptarët më ka përforcuar këtë përfundim.
Ti po kërkon të më nxjerrësh të çmendur për të më shpjeguar që pastaj të flesh rehat. Vetëm një i çmendur mund të jetë kaq i ndryshëm nga ti, ihsani i përsosur. Madje kështu po mundohesh të më integrosh dhe asimilosh në shumë kuptime. “Ilia është patriot si unë. Thjesht është një gjeni i çmendur. Për këtë arsye duhet të mos ia vëmë re çmenduritë.”
Shikoje pak cilësinë e gjuhës sime. Pasurinë e fjalorit, strukturën e fjalive, drejtshkrimin. Dhe ato që ty të duken gabime drejtshkrimi janë të qëllimshme. Unë e kam kuptuar nga po shkon evolucioni i gjuhës shqipe dhe e kam përqafuar atë, sepse është në fakt përparim. Jo gjithmonë, po në masën që e kam përqafuar unë.
Artikullin që shkrova në gazetën e Meros s’e bëra për të hyrë në historinë tuaj të lavdishme përkrah horrave si Azem Hajdari e Arben Kushta. E bëra në radhë të parë për të tallur leshtë me armiqtë e mi. Në radhë të dytë për t’u bërë qejfin disa shokëve që përmend aty. Në radhë të tretë për të shitur pordhë.
Intervistën gazetares serbe më 2012 ia dhashë për një arsye krejt tjetër nga ç’mund të mendoni ju. Dmth për shumë arsye, por njëra kryesore. Sapo kisha marrë shtetësinë amerikane. Më parë s’mund të flisja si e ëma e Zeqos në majë të thanës. Rrezikoja shtetësinë. Më 2008 unë pata një zhgënjim shumë të madh me Shqipërinë. Kush janë Shqipëria dhe shqiptarët i njihja shumë mirë. Ka një problem. Me ardhjen time në Shqipëri, Shqipëria ma provoi dhe njëherë që ajo mund të tallej me mua si të donte. Mund të më joshte prapë në Shqipëri, të më poshtëronte si të donte dhe të priste radhën për të më poshtëruar prapë. Intervistën e dhashë për t’i mbyllur vetes përfundimisht mundësinë e rikthimit, qoftë dhe gabimisht. Mund të kisha qenë dhe më i ashpër, por shpresoj se aq mjafton.
Shqipëria s’ka të sharë. Unë e shava për mos t’i rënë mësysh.
