#dojadalim
Kur shkrimtaret postojne Hajdarin ne forume, kur aktoret i gjene tek birrat dhe qoftet, rezultati i shoqerise është i qarte.
R.V
O kokloqe, ose o pidhivogël, ku jan këto forume që ti thua në shumës? Sa fantazi keni mër, edhe Kacua thoshte që blogsfera shqiptare ka me dhjetra forume, por siç duket ai ka një kaco në vënd të trurit, ti ke një figa ne vend të trurit dhe të dy fantazoni gjëra që nuk ekzistojnë. Vetëm Peshku ka mbet, dhe une që shkruaj i vetëm, e vjen nganjëherë ndonjë intelektual i modh kaco-figa të shajë nga nëna të tjerët e të dëgjojë përgjigjen legjitime.
Pidhi vogël, po ti pse nuk shkruan në Peshk, apo je gjithnjë me mestruacione?
Mbiemrin tend andej nga vij un e perdorim per te simbolizuar ate gjene qe ti poston gjate gjithe kohes, po je shume i vjeter tashme edhe s’besoj qe do rikthehesh te besh “Update” zhargoneve qe i perkasin nje epoke tjeter.
Heren tjeter po te thirra o Hajdar nuk jam duke te thirrur ne emer. Jam duke te thene o K**.
PS : Pertej forumit, shkrimet e tua jane te bukura.
** Lamtumirë thinja**
Lëkurat e gjashtë patateve,
Një tenxhere me ujë,
Ziejini lëkurat e patates në tenxhere për të paktën 20 minuta.
Hiqeni tenxheren nga zjarri dhe lëreni lëngun të ftohet.
Më pas përdorni një kullesë ose napë të pastër dhe kullojeni lëngun në një tas të pastër. Hidhni lëngun e lëkurave të patateve mbi flokë që te pjesa e skalpit.
Procesi i shpëlarjes me lëngun e lëkurave të patateve duhet përsëritur disa herë në varësi të thinjave dhe intensitetit të ngjyrës që kërkoni.
edhe pas 30 vjet demon-kraci e pluralizem, gjerat ne shqiperi zgjidhem me tritol, vrasje, kallashnikov, pistolete, hajde shtet hajde,
edhe pas 30 vjet demon-kraci e pluralizem, gjerat ne Peshk zgjidhen me te shame nga nona, gje qe eshte shume me ekonomike se perdorimi i tritolit dhe kallaçnikovit.
Shyqyr shkrimtar u bere i gjalle se na bere merak!
mos u bej merak per shkrimtarin se ke piktorin qe ta hap e ta ben dollap me tritol e kallaçnikov.
Mos permend te vdekurit pa u varrosur ende o shkrimtar, leri ti bejne ndrimet e fundit pastaj flasim per kujtimin e tij. Me siguri do thone ato gjera qe sja thane kurre ne sy
Historia e ka treguar se kujtimi i gishtit të Sekretarit t’Parë, Doktorit, Piktorit do rrojë në jetë të jetëve, ndërsa brima e bythës ku gishti u fut do të vdesë e humbur në ankime mjaullitëse lezeti dhe vuajtje.
Une keto dite kur te gjeja pak kohe do shkruaja fjalim e funeralit te PPU-se, sepse shkrimtari spo behesh i gjall. Ti vjen edhe te dhjet frymezimin
Shkrimtar duhet postoje edhe iher ate poezine me buzeqeshje pa limit… sepse eshte koha e duhur