r.v.
Pikerisht ne kete Kete Kohe koronavirusi manifestohet hedhja dege si sindrome kryesore e Kohe te Fundit, ose Fundit te Koheve ose Fundit te Historise, qe ne letersi njihen si term pastiche, shpjeguar kushedi sa here, por koqet intelektuale aq kuptojne s’kemi ç’te bejme.
Riprovoj perseri meqe jam mesues i popullit dhe do varrosem ne shtrat topi:
Koncepti i fundit i kohes ose historise implikon qe nuk ka te ardhme, ka vetem te sotme e cila ka formen e nje te kaluare qe bie e ribie mbi vetvetene menyre ciklike, gjithnje me te pershpejtuar, duke ricikluar tere historine e kaluar duke e komprimuar ne te tashmen, alias ne Kete Kohe qe nuk ka me asnje vizion per te ardhmen, ka vetem flashback-e te se kaluaresh ne forme makthesh dege me dege (ishte ironik komenti im) me barcaleta per pellazget, iliret, arbnoret, turqenine, rilindjen, pavarsine, naltmadhnine, fashistet, nazistet, komuniste, enveristet, demokratet, berishistet, ramistet qe ngjeshur bashke si materiali perfundimtar i nje orteku te mberritur e ndalur ne lugine ne formen e nje topmuti te madh qe qe e ha e ha e ha intelektuali ne Kete Kohe e nuk ndjehet aspak i ngopur. Pranej kur degjoj ose lexoj diskursin e çdokujt intelektuali ne Kete Kohe, na Kete Blog dhe ne Blogun Tjeter, shoh vetem nje goje te madhe sa nje shpelle rrethuar nga 32 dhembe dhe llapa qe vertit topin e mutit te madh te Historise dhe per qamet nuk e çon poshte neper gurmaz, por e rrotullon ne goje vazhdimisht si çimçakiz. Po mor i uruar intelektual, mir qe ha mut e te befte mire, po pse nuk e çon poshte ne stomak, por e mban rrotull neper goje duke na e neveritur te ngrenit mut dhe neve?
Ky eshte pak a shume kuptimi i shkrimit tim te fundit (dhe te parafundit):