firmin

Merimanga mbretëron në qoshkun më të lartë

Na duhet:
Një stol i vogël
Një shkop i gjatë

Lëvizin retë nga dhoma në dhomë

Çfarë të themi?
Pemë të mufatura dëshmojnë
Parakalimin e lumit të tharë

Do thahen dhe ato
E tërë tërësija

Le ta themi

Kumurija ka vendosur t’i japë fund
Me një këmbë në pullaz
dhe krahët mbledhur pas shpine

Në moshën e saj
Edhe unë bëja ushtrime

Më herët nga ç’e prisnim erdhi brumi
Poshtë shamisë nxorri fytyrën
si rafmet pastë gjyshja ime
Një dritë e butë, e bardhë
Më thërret prej kuzhine

Ky shi i vobektë i vidhet dritares
Kjo fletë e hollë buke
pas frymës mbahet
E paformë zbehtësija, ajo hapërdahet

Gjalpë më të trishtë nuk kam parë në jetën time

Mendimi i hollë çthuret në ndërgjegjen më të lartë

Na duhet:
Një stol i vogël
Një litar i gjatë

3 Likes

Bravo Fiqo, vjershë e bukur shum. A ma ke pa gjo Çimin?

Mirë që për të arrit merimangen na duhet një shkop i gjatë, po për të arrit ate qetrën na duhet një litar i shkurtër. Nuk maro punë litari i gjatë.

Se me litar të gjatë hudhesh nga stoli dhe bie në dysheme, e ç’u pa pastaj?

Po pse të shko mendja për keq o i Modh

e gjithe vjersha e ka frymen e vetvrasjes, dashje pa dashje. Kshu osht kur bo art modern tip Xhojsi prroi i ndergjegjes, t’gjith prrojt derdhen ne lume, e prej anej drejt e ne det, qe eshte simboli i vdekjes, vdekje termike, niveli i detit potencial i energjise zero. I gjithe arti modern deshmon vdekjen, ndersa post moderni deshmon vetvrasjen.

Semper Eadem
“Whence comes to you, you asked, this singular sadness
That rises like the sea on the naked, black rock?”
— Once our heart has gathered the grapes from its vineyard,
Living is an evil. That’s a secret known to all,

A simple pain, with no mystery,
As obvious to all men as your gaiety.
So abandon your search, inquisitive beauty;
And though your voice is sweet, be still!

Be silent, ignorant! ever enraptured soul!
Mouth with the child-like laugh! Still more than Life,
Death holds us frequently with subtle bonds.

Let, let my heart become drunk with a lie; let it
Plunge into your fair eyes as into a fair dream
And slumber long in the shadow of your lashes.

Baudelaire, The Flowers of Evil

hmm. Une besoj se e kisha per vendet qe nuk arrihen. Per turlilloj arsyesh.
Psh në mëndjen time infantine, duke qene me larg tokes, koka ime e ben rrotullimin me te gjate rreth tokes krahasuar me kembet qe jane pergjithesisht me prane tokes :grinning:. A te jete kjo arsyeja pse kerrusemi parç e jo mbrapç ? :thinking:

a ka me te paarriteshme se vdekja?
ky eshte shkaku pse poetet nxitojne te kapin merimangat me nje shkop te gjate hipur mbi nje stol te vogel, kurse duhet te hipin mbi nje stol te madhe me nje litar te shkurter qe ta arrijne. T’a arrijne te pakten per ne, sepse nuk eshte kthyer asnjoni prej anej qe te na tregoje.
Nuk arrin me asnji vend ne baze te ligjit te konservimit te energjise, megjithse kaptina rrotullohet ma shpejt se komet. Qendra e tokes nuk rrotullohet fare, shpejtesia = 0, por energjia e saj potenciale eshte infinit. Njesoj si me QENDREN e qendrave, energjia toptale, rreth te CILIT rrotullohen te gjitha qendrat.

por keto gjera kerkojne njohuri ne fizike, dhe i vetmi poet shqiptar qe i ka haberin fizikes eshte Çimi, te tjeret jane filoqylsa. Pranej t’pyta: a ma ke pa gjo Çimin anej nga Amerika?

Sidoqofte ti mos u mërzit nga ç’them, vjersha është vërtet e bukur si ritëm dhe kompozim.

Harrova me të thon që përveç një litari të shkurtër duhen edhe benevrekë të gjata, sepse ka nodh që kur ka ardh policia mbas venies në praktikë të vjershës ka gjet topat e mutit të poetit mbi dysheme.