“Muzika nuk eshte fishekezjarre, por ndjenjë”.
Prova eshte kjo performance (pas triumfit të tij) e ketij crooner-i portugez me thekse të mrekullueshme bossa-nova, tek ja ofron interpretimin e kenges autores se saj, të motres.
“Amar pelos dois”.
Zemra ime dashuron sa për dy
Literalisht !!
ka probleme te medha shendetsore te zemres Salvador Sobral.
ka muzika probleme zemre, edhe Evropi ka probleme zemre, ka aq shume ndjenja sa i eshte thare fare zemra.
“La musique est un mensonge”
Kurse titulli i ktij dor muhabetit perkthehet keshtu:
Kush o tu pjerdh se o tu u prek publiku i moth, apo Roland Barthes!
mua s’me duket mirakell triumfi i portugalise.
Me ra ne sy videoklipi qysh heret dhe komentuesit e vleresonin mjaft larte kete kenge. Si kenge nuk eshte e profilit te eurovizionit, dmth e tejkalon shumefish eventin si nivel.
U krijua nje si opinion paraprak per te pata pershtypjen qe ai mund te kete influencuar. Dicka si ke filmi Tela per Violine, dmth kenga flitej se ishte e padiskutueshme por pikerisht pse s’diskutohej…
Psh. ne Semifinals 1 (qe e ndoqa nga tirana), Salvador interpretoi me probleme sic e pranon vete [ne interviste] (Diskutim i lirë - prill 2017) prapseprape u kualifikua ne finale.
apapapa çer konge osht kjo mer jau, e kno Xhim Morison, i moth vallaj, i moth, osht person, nuk e rru trapin fare, botnor osht, i thote gjonat troç, si bo terr syri fare nga Kompleksi Edipit eros-thanatos. I moth!
He went into the room where his sister lived, and, then he
Paid a visit to his brother, and then he
He walked on down the hall, and
And he came to a door and he looked inside
Father? Yes son? I want to kill you
Mother, I want to… palloj ju
This is the end, my only friend, the end
It hurts to set you free
But you’ll never follow me
The end of laughter and soft lies
The end of nights we tried to die
This is the end
shqipot nuk vunë mend asnjëherë! vazhdojnë të këndojnë anglisht si afrikanët! u hëngërt miraklla u hëngërt! pa pikë origjinaliteti!
Portugezi nuk ishte fare per te dale ne naten e trete, e jo me te fitonte festivalin. Qysh ne naten e pare skualifikuese, te marten, dhe ne naten e dyte skualifikuese, te enjten, ishin ca konge qe fatkeqesisht nuk e kaluan kualifikimin per ne naten finale. Ne naten finale, dolen ca kong koti, si puna e ketij portugalit apo si puna e atij cigonit te hungarise. Te keqen e kongve cigone te rumanise, ish-jugosllavise, shqiperise, qe qendrojne shume e shume me larte se konga e atij cigonit te hungarise.
Me dy llafe, mund te themi, se; edhe kesaj radhe, festivali europian i konges, pesoi nje fiasko.
Mendoj se eshte nje kenge qe pervecse ka vlera e permbajtje ka gjete ate perbersin per ta bere fituese.
Po degjoja nje dite nje fans te vjeter te lucio batistit te emisioni turni i 3 te ne rtsh , ndoshta me i cmenduri i tij, qe fliste me te njejtin pasion per kenget e batistit, per ndjenjen dhe emocionet qe transmetojne dhe percoi te njejtin mesazh me portugezin.
Festival koti…
nuk eshte pune origjinaliteti, eshte pune eficence komunikimi.
Kenga nuk shijohet vetem nga melodia, biles me te rendesishme jane fjalet. Ca t’i shijojne nje kenge ne shqip ne nje festival nderkombetar audienca ku 99.99 % nuk e kuptojne se ca thote kenga. Ai/ajo, mund edhe te kendoje ne shqip: " o ju qifte kina nenat" dhe audienca te duartrokase.
Plus qe disa vepra muzikore tingellojne me bukur ne nje gjuhe te caktuar. Nje opera e verdit tingellon me bukur ne italisht se ne Anglisht psh. Ne Royal Opera House ne Londer, shume opera te verdit kendohen ne italisht.
Per kete tip kenge portugalishtja eshte tipike Ka nje tradite ne kete lloj xhazi qe buron nga vlera e portugalishtes ne muzike. Fakti qe shumica e audiences nuk i kupton nuk ka shume rendesi ne kete rast. Melodia dhe interpretimi e komunikon mjaftueshem bukur ate qe do thote kenga.
p.s.: kush tha qe afrikanet kendojne te gjithe ne anglisht?
portugalia eshte ndoshta vendi i vetem i europes ku jetohet akoma si ne shekullin e 19, ate te Salloneve. psh nje poet, fton miqte dhe u reciton poezine para tyre, apo qe nje violinist luan vepra te njohura perpara nje publiku te paket amatoresh dhe njohesish, neper apartamente te caktuar qe vete te pasionuarit e artit i vene ne dispocion.
gjera qe nuk ndodhin me ne perendim, ku sallone te tille mbushen vetem me kurva, me gjij te rreme, dhe kurvare mafioze qe gjymojne qejfin ordiner.
kjo eshte shume e vertete,se psh kjo kenge nuk mund te kendohet as ne anglisht apo shqip
nuk e mora vesh nese e kishe me ironi apo seriozisht, kapo. po me pelqeu interpretimi i kenges gjithsesi. 
s’eshte kjo muzike per salla te medhaja siç eshte festivali europian, po per te salla te vogla intime.
kjo eshte nje nga kryeveprat e muzikes dhe trashgimnise greke qe provon iden e indivilualitetit dhe karakteristiken e pa perseritshem te muzikes
ajo eshte kenge me tradita popullore. kryeveprat jane art me INDIVIDUAL, apo shprehje me individuale artistike. arti popullor u jep shtytjen e duhur per tu ngjitur ne maje. por ndryshojne pak nga ky. jane forma te te rafinuara te shrehuri artistik.
epokat ku çdo krijim artistik eshte kryeveper jane shume te rralla, ndoshta vetem ne greqine e vjeter ndodhi nje çudi e tille. ku çdo qyp apo poçe me pi uje artizani, eshte sot kryeveper e artit, mos themi skulpturat apo pikturat qe nuk rezistoi asnjera dhe vetem mund t’i imagjinojme se si do te kene qene.
fitoi por cfare? dmth per cfare duhet te gezohemi? muzika “e vertete” ka qene, eshte dhe do te jete gjithmone pjese e njerezimit, me sa duket si nevoje per te shprehur pervoja, ide, perjetime te verteta qe mund te shprehen nepermjet saj.
Gjithmone e më shume mendoj se vendosja e muzikes ne kompeticion nuk ka ndonje vlere pervec se asaj tregtare. Kompeticioni ne fjale eshte “nje perbindesh” qe muziken e perdor si justifikim, por qe muzike nuk permban. Si puna e lengjeve te frutave qe sajohen neper laboratore e qe paketohen neper kartona.
Mirakell ov fridom!
P.S. e paska redaktuar autori.