Po dhe me flejt vetem…e dhimbshme eshte…
vari hejbet kesaj teme, te gjitha çeshtjet e kesaj teme romantike jane shteruar prej Melpomeni Çobanit qe ne kohe te qepes. Zgerdhiu njeri, zgerdhiu tjetri, te gjithe te zgerdhire prej noçkes.
Natyrisht qe do kete nje fare culture shock te jetuarit ne Shqiperi, por nuk besoj te jete aq i madh sa dikur. Ka te huaj qe u pelqen jetesa ne Shqiperi, shqipot sillen mire me te huajt, nuk ju gerthasin sic bejne me njeri-tjetrin Do t’i duhet te mesohet me protesta cdo pranvere, po gje qe kalohet.
Kam pershtypjen se je pak e njeanshme. Tani nuk po them qe meshkujt e femrat, a burrat e grate, si te duash, vijne vertet nga planete te ndryshme, po edhe aq njesoj nuk jane. Per shembull, grate (nuk po rrezikoj te them femra) e kane shume te nevojshme pranine e nje mashkulli, i ben te ndihen te mbrojtura, u pelqejne shume perqafimet ne shtrat. Une per vete nuk ndihem i pambrojtur e me pelqen te kthehem permbys e t’ia fus gjumit ne vend qe te perqafoj.
Po mos u bej paranojak…ska arsye pse te merzitet ajo. Ti gjith ky djale.
Nuk thashe per culture shock me shume sesa largesia nga familja e shoqeria. Meqe jemi ketu
Po, po, une jam si ai i Shamikuqes, djale levend dy metra me mustaqe.
Shpejt, shkruani edhe nja dhjete mesazhe, ti kape 100 postime kjo tema dhe tia kaloj z. Pjer.
Ne fakt mua me duket se largesia sa vete e zvogelohet. Tani nuk po them qe do jene aty afer, por aksesi eshte me i kollajte. Kur kam levizur une ne SHBA, s’kishte Skype e Whatsapp, me vente telefoni 300 dollare ne muaj se flisja me Shqiperine shpesh. Erdha ne Shqiperi pas 3 vjetesh se s’me kishin pare me sy. Tani kam 5 vjet pa shkelur se shihemi perdite, plus qe vijne prinderit. Prinderit e mi as qe e kishin menduar ndonjehere qe do shkonin ne SHBA ne jeten e tyre, por tani vijne pothuajse cdo vit, i kam cuar dhe ne Kanada. Keshtu qe mos u tut nga largesia, eshte me shume state of mind. Sidomos po te jesh ne Evrope, s’je me shume se 2-3 ore larg.
Nuk jemi ne Evrope, po kete llogari mund ta beje edhe ajo. Rrime ketu, te me thote, se largesite po zvogelohen, dhe fol ne skype me familjen. Po kushedi se cfare ndodh. Ne po mundohemi te bejme nje femije e nese ndodh pas nje viti ta zeme e te linde ketu, mund te mos kem edhe une aq shume deshire te leviz.
Ja kjo gje me shqeteson mua. Per mua eshte mungese ndjenjash.
Kapaciteti per te qene vetem eshte stad zhvillimor. Mund te tregoje pjekuri emocionale, sigurisht kur eshte me mase.
Kjo e fundit, domethene prezenca e femijes eshte gje shume e madhe dhe nuk te pergatit askush per efektin qe do kete ne jeten tende. Tani qe po e provoj vete, mund te flas. Deri para 2 vjetesh ishim karrieriste qe kerkonim sa me shume nga ana profesionale, ngritje ne detyre, pergjegjesi, rroge. Tani i kemi bere naften dhe nuk pendohemi per kete. Karriera ne standby, me shume pergjegjesi domethene ore te gjata ne pune, kokecarje me te medha etj etj. Tani dua vetem te kem shendet dhe kohe te mjaftueshme te kaloj me cunin. Puna atje eshte, po me hoqen do gjej tjeter. Kujtimet dhe eksperiencat me femijen s’kam ku t’i gjej. Cova cunin ne cerdhe dje dhe me tha edukatorja “I’ve never seen such a bond between father and son.” Aq me mjafton.
Sa i perket temes, nese nuk ke qytetarine e vendit ku jeton, duhet ta besh ne shqiperi dhe do rreth 11 dite qe te dali certifikata.
Une nuk eshte se sjam ne gjendje te jetoj vetem se te gjitha vete i bej. Por c’kuptim ka? Per cfare po jetoj vetem? Une jetoj me qejf me prinderit, a me dike te afert ne shtepi, keshtu ndjehem me e plotesuar…ndryshe me duket se e marr rrogen kot kur nuk kam se who to share with…
Nje perqafim, thjesht nje perqafim ne dite, vlen sa 10 fishi i rroges.
Qameti do bejne Greve seksi si alisia milano sa here nuk iu del e vetja.
Nuk e ve ne dyshim, edhe aftesia per te pasir nevoje per te tjeret eshte po njesoj pjese e zhvillimit. Ideja eshte te ekuilibri.
edhe une i zhduka nje nga nje te gjithe ata qe shkruanin ne Peshk, derisa mbeta vetem dhe arrita vetmine totale, vete shkruaj e vete lexo, pa asnje pelqim, asnje koment te tjetrit, perveç llomotisje me vete.
Pra arrita pjekurine e plote emocionale, majen e ekzistences njerzore, Hiçin absolut te Hajdegerit, Nirvanen e Shopenhaurit. Vetem se me pas nuk arrita te gjej ekuilibrin kur erdhen te diskutojne dy te shkerdhyerit Kartror dhe varik per cipen e Maries, megjith impenjimin ekulibrues vetmitar te admineve.
je i mirepritur t’u shkruash admineve vetmitare ne inbox se ketu po celebrojme Arbanin.
Arbaninte te celebrohet e te trashegohet, do i kene rene veshet rehat nga familja e farefisi qe e kane nis refrenin “kur do martohesh” qe 27 vjec dhe e kane ndalur 40 vjec. Kto 5 vitet e fundit refreni ka qene “gjynah s’pati fat ai djale humbi kot”, tani qe ia beri bam me ne fund e ka gjithe fisin te mallengjyer dhe do filloje refreni i ri “kur do besh femije i ke filluar punimet”…ja kshu Albani vertet ka nostalgji per shqiperine por shqiptari te behet ferre per ceshtjet e marteses dhe jetes bashkeshortore.