me shprese rron njeriu i shkrete.
De Andrene po e njoh, mos e kete merak dhe xixa po brezi im e degjonte, ndoshta u afeksionuan me të prej tekstit te famshem te Bocca di Roses, dhe mbaj mend diku nga 2010 i postonin vazhdimisht neper facebook kenget e de Andrese, pasi fitonin edhe statusin si “njerez me botë”. Mua me ka pas pelqyer nje tjeter kenge e tij qe s’e kujtoj dot per momentin sepse u bene kaq vjet pa e degjuar, por ka patur muzike interesante. Ne kohen kur une degjoja muzike. Sepse tani degjoj pak muzike dhe kenge madje pothuajse fare. Ndaj me Gaberin qe me eshte prezantuar per here te pare me 2 postime ketu ne peshk jam mjaftuar me tekstin, jo se kam neglizhuar ta degjoj. U be gati 2 vjet qe degjoj vec muzike instrumentale dhe kryesisht klasike.
Ja kjo ka qene m’u kujtua…me l’amore che ha l’amore come solo argomento, me ka pelqyer kompozicioni ketu.
mos eshte kjo kenge?
Ishte shume lovely kjo sidomos vargjet e fundit, as kete se kisha hasur. Perfundova duke lezuar lyrics pa ze, se kur degjoj nje kenge per here te pare ma merr mendjen muzika dhe me iken vemendja fare nga teksti.
Xixez qe me duket se i pelqen vera, po i rekomandoj nje pjesez per shoqerimin e veres. Cfare teksti do te kishte kjo melodi…(?)
1 Like
jo pa qellim e prura kete kenge, per provokim dhe qe te tregoj si gjithnje qe arti me pretendim eshte providencial, dhe cantautoret “… se cantautoret zotrie …”
eniuej, ndoshta do shkruaj ne te ardhmen duke i vene perballe keto dy figura te perballa.
prandaj ju me gjithe keto barbarizma ,italiane e angleze …
e ndjen ne ajer,
shkurt e shqip
Per ju brezin tuaj qe eshte i perqasur ruset. Une rusisht nuk di por nga ana teknike e artistike me duken perfekte.
1 Like
mire mire, po shqipja jote me duket e tera nje barbarizem.
Dhe kjo ka nje te kenduar fantastik, gooze bumps kur e degjoj.
1 Like
dialektizem , menove apo ?
çfar me shqetson mu, ndoshta dhe xixen (le te flase vete me mire po desh), eshte nje lloj amerikanizimi pa baze, dhe çeshte me e keqja qe ka shkallmu bazen e meparshme kulturore shqiptare. Psh ndikimi pozitiv e dikurshem i Italise me duket i zhdukur fare, as nuk imitohet me mendjelehtesi si me pare.
Jo vetem ne muzike por edhe ne filma xhanem. Por edhe neper radio a tv nuk para gjen kenge italiane a franceze duhet te gerrmosh vete. Shumica e njerezve nuk eshte se kane interes te vecante per artet e bukura ndaj dhe pelqejne cka u jepet. Duke qene se kjo lloj muzike konsumohet lehte si fast foodi, Amerika e gjen mundesine te zaptoje pa shume mundim.
ka te ngjare se imja eshte vetem nostalgji, kur menoj qe vete Italia nuk eshte me e para, ka shume ankesa nga vendasit per kete. As amerikanizem nuk me duket kjo qe ndodh, megjithse per te fol tamom, duhet jetuar ne Amerike, me e njof ne lekure.
Duke shkelur nëpër guaca të detit
ndjeva ditën e sotme, të celë
nëpër trupin tim, si një gjethe dafine…
Fëshfërinte e gjelbër…. e gjelbër.
Dhe mendova:
nesër,
këto gurëza do t’i shoh ndryshe,
këto brigje të kohës së bardhë;
nesër,
fjoll’ e dridhshme, inkandeshente
e orbitave, që sapo feksën
nëpër qiej të virgjër të njerëzve,
do të lidhë ditët e mia,
porsi sot… edhe pakëz më ndryshe;
nesër,
dashurinë që drejt meje po vjen,
do ta puthë në buzë, në ballë;
nëpër zëra të flokëve të saj
gishtërinjtë do përshkoj, do t’i them:
hyrë tek unë, pa frikë se një ditë
mund të vdesën (si të tjerat?) edhe ti.
Dhe e vdekur atje, dashuri,
përjetësisht do të mbetesh e gjallë;
nesër,
ndryshe pyetjen e jetës: “Cili je?”
do dëgjoj edhe ndryshe pastaj
zërin tim: Unë jam…
Duke shkelur nëpër guaca të detit
ndjeva ditën e sotme, të celë
nëpër trupin tim, si një gjethe dafine.
Fatos Arapi
1 Like
Aqua, lexova ne jutub shpjegimin e kenges Dolcenera te De Andre qe ke sjelle. Lexoje edhe ti meqe edhe je demokrate si De Andre, dhe i urren tiranet. (sigurisht ta lexoje dhe Stalker dhe Korriksja)
Questo del protagonista di Dolcenera è un curioso tipo di solitudine. È la solitudine dell’innamorato, soprattutto se non corrisposto. Gli piglia una sorta di sogno paranoico, per cui cancella qualsiasi cosa possa frapporsi fra sé stesso e l’oggetto del desiderio. È una storia parallela: da una parte c’è l’alluvione che ha sommerso Genova nel '70, dall’altra c’è questo matto innamorato che aspetta una donna. Ed è talmente avventato in questo suo sogno che ne rimuove addirittura l’assenza, perché lei, in effetti, non arriva. Lui è convinto di farci l’amore, ma lei è con l’acqua alla gola. Questo tipo di sogno, purtroppo, è molto simile a quello del tiranno, che cerca di rimuovere ogni ostacolo che si oppone all’esercizio del proprio potere assoluto.
Keshtu perkujtohet 7 Prilli 1939🎸
epo kto jane mundesite e blogut, o festoje 7 prillin ktu me fashistet, o festoje me komunistet Stalker, Korrikse, albanoid qe diskutojne tere diten tek tema e retros se Spielbergut.
Kishte edhe nje menyre tjeter…sikur Pushtimi i 7 Prillit te mos ishte cbere do ishim kolonizuar si Algjeria dhe do kendonim IO NON MI SENTO ITALIANO MA PER FORTUNA CI SONO
nuk prish pune, ne nje menyre ose nje tjeter u zbavitem, kenduam per te kenduar, kenduam si bab Myslymi n’Pez: “io non mi sento partigiano, ma per fortuna ci sono”
1 Like