eshte nga te paktet filma ku dominojne meshkujt ne numer, ne kunder rryme me tendencen e pergjithshme kinematografike per tu perqendru te femra.
ndoshta ka lidhje me faktin e regjisores qe eshte femer. Film mashkullor do thoja, me makineri te renda, industri ndertimi, terrene te ashpra, konflikte e dhenie-marrie burrash. Kudos to Valeska Grisenbach
Kaq se pa titra ishte e ashtu e pashe
Sa c’kuptoheshe heroi gjerman me bullgaret, aq u kuptova une me filmin.
Te faleminderit.
Amà skenen kur heroi kryesor, edhe pse nuk kuptonte asnje llaf bullgarisht, donte ti shprehte dashurine e tij (skena me e bukur ne film per mua, perveç mbylljes), besoj e kuptove?
sigurisht, me pelqeu. Kesaj regjizoreje i kam pare sehnsucht. Stili i vales gjermane eshte po ai.
Ne fund te filmit te mbetet pershtypja qe puntoret perendimore jane me te egjer dhe agresive se vendasit, te cilet armet, thiken dhe pushken i refuzoine. Heroi kryesor duket se gjen paradoksalisht komunikimin njerzor mes vendasve qe ne vendin e tij ame i mungonte.
Kali i bardhe duket se ish metafora e te bukures.
ps. korrikut, titrat i gjen kollaj ne rrjet dhe ja bashkengjit filmit. not difficult
Ajo per tu kuptuar ishte por ne si spektator i mesuar te mos dalim jashte kornizave prisnim finalizimin i cili s’ndodhi. Dhe si e tille, nje bravo tjeter regjisores per ideimin e saj.
Ky film e ka mbrapa hilene, se per momentin as me magjepsi, as me goditi, as skena madheshtore, e as ndonje theksim sensibiliteti. Gjithe puna vjen pasi e ke pare se nuk te shqitet nga mendja. Sot u bene 2 dite, dhe pse pa titra (@Albano-id, s’kam kerkuar per titra ndonjehere por do filluar). Film i jashtezakonshem, ne aparence me se normal. I jam kthyer review-se me pas, dhe gjeta cfare thekson me lart: WESTERN.
Si dhe faktin qe Grisebach nuk e le topin te bjere ne toke, duke vazhduar me skicat precize te pasqyrimit te evropes, si Maren Ade me Toni Erdmann, ky film be kete te fundit egzaktesisht.
Deshira e heroit per mardhenie me fshataret e bullgarise mund te thuhet se buron nga mungesa paragjykimeve e streotipizimeve te njeriut evropian.
edhe nga besimi tek ai (njeriu) + kurajo per te panjohuren.
Film prozaik qe per kete arsye mendoj se me kane shpetuar gjera ne shikimin e 1re, keshtuqe dua ta rishoh.
ah, kete e ke thene YLL ! Filmi, ne fakt, nuk ka ndonje ritem marramendes (montazhi), por amà ka nje ritem preciz, qe eshte per tu patur zili. Në sensin: regjizorja, ka nje ‘shkrim kinematografik’ (shooting script) shume te sakte, pra, ajo e ka pas te menduar ne menyre perfecte në koke se si to zhvillohej (unfold?) filmi i saj (per kete ‘shooting script’, qe eshte krejt gje tjeter nga skenari, kam pas shkrujt tek filmi shqiptar "Kronike provinciale’)
Jo, nuk besoj se ai ka ndonje deshire te veçante per te komunikuar. Besoj se e ka nga njerzilleku i tij, thjesht sepse eshte njeri i mire (siç themi ne në shqip). Perkundrazi, regjizorja, edhe pse e nglufat historine e saj ne nje kontekst preciz gjeografik, di (ne menyre mjeshterore !!) ta tejkaloje kulturalizmin gjeografik.
Shto qe nuk ke fort faj, se e ke pare pa titra; po ta shikoje me titra, do mesoje qe, nga filmi, ne nuk mesojme pothuaj asgje per te kaluaren e heroit kryesor (ai vetem thote se dikur ka sherbyer per Legjionin e Huaj (ne Ushtri), por askush nuk mund te na siguroje nese kjo eshte e vertete apo jo. Pra nuk do ishte e sakte te thonim se heroi kryesor eshte arketip i njeriut europian (per te cituar). fare! Po fare fare amà !
Ja ta them edhe njehere perse eshte “arketipi i njeriut europian” sic e ke percaktuar shkelqyeshem: kjo pjese e idese filmike, marrdhenia mes te ardhurve gjermane ‘superiore’ kulturalisht, dhe vendasve bullgare, me duket si dy pika uji njelloj me “The New World” e heroin e saj kapitenin John Smith ne martdheniet qe ai vendos me indigjenet e Botes se Re. Qe dmth njeriu europian me largpamesine, vullnetet, e interesin per te eksploruar vende e njerez (bote, ose sic thua ne review -film BOTE), por pa qellimin per te kolonializuar.
Mund te jem gabim po kshu e konceptoj…
Ndersa shprehjen me topin qe s’bie ne toke eshte fjale per fjale e jotja, eshte yti.
ahahaha, gjene mire qe nuk dal kondra atyre qe shkruaj vete (e qe nuk me kujtohen)
Ok, te kuptoj çdo te thuash permes krahasimit me “The new World”. Por une nuk e kam me ‘vertetesine historike’, por thjesht me ate qe ‘ka dashur te thote autori’ ne rastin konkret të x apo y filmi.
Tek “The New World”, pa dyshim qe jemi në ujra arketipale, sepse Pocahontas eshte nje personazh qe ka ekzistuar prej verteti (ka portrete te saj ne pikturë te bera në te gjallë te saj) dhe qe nga ky moment, historia merr nje tjeter dimension (perveç atij njerezor). Pra Pocahontas ishte se pari tip (real), qe pastaj u kthye ne arketip (te indigjeneve te USA).
Tek “Western”, siç te thosha, per heroin kryesor marrim vesh shume pak gjera; shto qe, ai, nuk eshte se eshte fort me i ndryshem nga koleget e tij (te thuash se ata punetore gjermane jane arketipë te njerezve me largpamesi e vullnet per te eksploruar vende dhe njerez do ishte… ).
Perkudrazi, eshte ajo qe thote kalimthi albano tek komenti i tij: “Heroi kryesor duket se gjen paradoksalisht komunikimin njerzor mes vendasve qe ne vendin e tij ame i mungonte”
Ose thene edhe me gjere: regjizorja eshte nga ajo rracë artistesh (regjizorësh ne rastin konkret) qe beson ne menyren absolute se nuk ka rracë, nuk ka gjini, nuk ka kufi, politikë apo nacion qe mund ti ndaje njerezit (ndajë ne kuptimin divide). dashuria (njerezilleku, humanizmi,…) do te triufoje me çdo çmim ! (edhe pse NUK jane te vogla pengesat!!!)
Ok, arketipi i njeriut europian-to be
I bie kam une atehere koncept te pasakte te njeriut evropian, nese ka nje te tille. Mund te jete shkaku i idealizimit jetesa pertej oqeanit.
Po regjisorja me ka lene pa fjale, pa fjale, e perseris. Do ta rishoh filmin por le te gjej titrat njehere.
Nuk e dija qe e kishe pare “sehnsucht”. Harrova qe ti sheh pa problem ne gjermanisht, pa aptur nevoje per titra.
ps: Mesova se fundmi se, burri i Maren Ade (regjizores se Toni Erdmann, por dhe producente e “Western”) nuk na qenka askush tjeter veçse Ulrich Kohler, regjizori i te mrekullueshmit “Montag”. Kohler ka qene nje nga pionieret e Vales se re gjermane te vitete 2000 dhe kete vit, ka prezaltuar në Kanë nje film te ri fort te levduar nga disa kritikë kinemaje.
Thene ndryshe, ka shpresa nga kinemaja gjermane! (klani “Maren Ade” po fuksionon me se miri - sigurisht mbi te gjitha ne planin financiar - cinémaja eshte industri para se gjithash)
dhe u dashka gjetur e parë “Schlafkrankheit” (“Semundja e gjumit”, 2011) e Ulrich Kohler, film i cili kurre nuk ka dale ne ekranet franceze (e as ne DVD) (edhe pse, fitues i Ariut te Argjendte në fest e berlinit ne 2012)
Ne fakt duhet ta rishoh western per ta analizuar mire , nuk eshte i lehte per ta asimiluar teresisht, nga ana formale sidomos. Filmat e ketyre rregjizoreve gjermane te viteve 2000 ne pergjithsi jane formale.
Me sakte do me pelqente te shof kollaj pa to, por titrat ne pergjithsi gjenden lehte. Ndonjehere anglishtja e folur eshte mjaft me e veshtire per tu ndjekur pa titra pmvsh se me anglishten jemi rraf me teper.
Sigurisht qe jam bere fans i maren ade dhe rrjedhimisht edhe klanit te saj, keshtu qe sa te me jepet mundesia do ti hedh nje sy filmave te Ulrich.
nuk jam fort i sigurt ne fakt. Stili duket i badalamentit, por ne fund te 12 pjeseve te para ka mbyllje me kenge nga grupe te ndryshme, disa prej te cilave chromatic. Kjo me siper, qe vjen natyrshem ne fund te episodit 2 mund te duket edhe si homazh per blue velvet, filmin e lynch. Nuk kam provu heroine po besoj te jep te njejtin efekt brenda filmit ,
Ajo qe mbetet pas cdo pjese te serise 3 jane disa nga imazhet lynchiane qe te shoqerojne per kohe te gjatw, te tipit ca ka dash me thone autori.
e kam pare kohet e fundit Prenom Carmen nisur prej intervistes se Godard & Anne Mieville tek linku,
Me pelqeu shume, lidhja qe u bepati rendesi se i vuri gjerat ne perspektive per filmin e Godard dhe ate tjetrin.
eshte yti.
(edhe pse, fitues i Ariut te Argjendte në fest e berlinit ne 2012)